۱۵٬۴۸۹
ویرایش
←وابسته‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|کلباسی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|کلباسی (ابهام زدایی)}} | ||
'''محمدابراهیم بن محمدحسن کرباسى''' یا '''کلباسى''' (1180-1261ق)، از بزرگ‌ترین علما و زهاد قرن دوازدهم هجرى است که در زهد، تقوى و احتیاط، معروفیت تمام داشته است، وی احیاگر حوزه علمیه اصفهان در قرن دوازدهم بوده است. | '''محمدابراهیم بن محمدحسن کرباسى''' یا '''کلباسى''' (1180-1261ق)، از بزرگ‌ترین علما و زهاد قرن دوازدهم هجرى است که در زهد، تقوى و احتیاط، معروفیت تمام داشته است، وی احیاگر حوزه علمیه اصفهان در قرن دوازدهم بوده است. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۵: | ||
وى، در ربیع‌الثانی سال 1180ق، در اصفهان دیده به جهان گشود. خاندان کلباسی در اصل از نسل مالک اشتر نخعی هستند، از این رو به اشتری نیز معروف هستند. | وى، در ربیع‌الثانی سال 1180ق، در اصفهان دیده به جهان گشود. خاندان کلباسی در اصل از نسل مالک اشتر نخعی هستند، از این رو به اشتری نیز معروف هستند. | ||
جدّ ایشان حاج شیخ محمدقاسم کاخکی که خود از علمای شیعه بوده و در خانواده‌ای عالم پرور رشد نموده بود، در زمرۀ افرادی است که نسب آنان به سردار بزرگ اسلام و صحابی وارسته، جناب مالک اشتر نخعی می‌رسد. حاجی کلباسی نیز در وصیت به اولاد خود، سفارش به حفظ نسب اشتری می‌نمود. | |||
محمّد حسن به دلایلی که مورّخان و شرح حال نگاران بدان‌ها اشاره نکرده‌اند، کاخک گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در این شهر رحل اقامت افکند. مدتی از سکونت وی در این دیار سپری نشده بود که در نوزدهم ربیع الثانی سال 1180 ه. ق صاحب فرزندی گردید که او را «محمّد ابراهیم» نامید. | حاج شیخ محمدحسن فرزند حاج شیخ محمدقاسم، از بزرگان علمای شیعه در یکی از محلات هرات - محله‌ای شیعه‌نشین معروف به «حوض کرباس»- به امامت جماعت و هدایت خلق اشتغال داشت. | ||
حاج شیخ محمدحسن، از محلۀ حوض کرباس به موطن پدری خود «کاخک گناباد»مهاجرت نمود و به شیخ کرباسی مشهور گشت. | |||
آیت‌الله حاج شیخ محمدحسن سپس به مشهد رفت و از درآمد خویش، در جوار بارگاه حضرت امام رضا مدرسه‌ای بنیان نهاد که به مدرسۀ «حاج حسن» معروف بود. این مدرسه بین مدرسه نوّاب و حرم مقدس رضوی قرار داشت که در طرح توسعه‌ی حرم مطهّر خراب‌شده است. او هم‌چنین به تعمیر برخی مدارس مشهد همت گماشت و اموالی را وقف آن‌ها ساخت و سپس به یزد رفت و در آن شهر حسنات و صدقات جاریه‌ای تأسیس کرد. محمّد حسن به دلایلی که مورّخان و شرح حال نگاران بدان‌ها اشاره نکرده‌اند، کاخک گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در این شهر رحل اقامت افکند و چون بعضی از مردم اصفهان به علت کرباس بافی، لقب کرباسی داشتند، فرزندان و نوادگانش به کلباسی مشهور شدند تا از دیگران متمایز باشند، اگرچه نوادگان او که در عراق زندگی می‌کنند همچنان به کرباسی مشهور هستند. ایشان در اصفهان، حمّام قدیمی علی‌اکبر واقع در محلۀ سینه پایینی (خیابان عبدالرزاق) را خرید و وقف روغن چراغ طلاب کرد و هم‌چنین مدرسۀ علمیۀ مادر شاهزاده (نزدیک مسجد حکیم) را تعمیر اساسی کرد و در آن به تدریس مشغول شد. | |||
مدتی از سکونت وی در این دیار سپری نشده بود که در نوزدهم ربیع الثانی سال 1180 ه. ق صاحب فرزندی گردید که او را «محمّد ابراهیم» نامید. | |||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۷: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[إشارات الأصول]] | [[إشارات الأصول]] | ||
[[نخبه (رساله عملیه فارسی)، همراه با چهارده حاشیه از مراجع و فقهای بزرگ شیعه]] | [[نخبه (رساله عملیه فارسی)، همراه با چهارده حاشیه از مراجع و فقهای بزرگ شیعه]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||