ظفر، محمد سرفراز: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
# دستور مختصر دری؛ | # دستور مختصر دری؛ | ||
# تصحیح دیوان رایج سیالکوتی<ref>ر.ک: همان، ص184</ref>. | # تصحیح دیوان رایج سیالکوتی<ref>ر.ک: همان، ص184</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۸
| ظفر، محمد سرفراز | |
|---|---|
 | |
محمد سرفراز ظفر (1947- پنجاب پاکستان)، نویسنده و مصحح پاکستانی که دکترای خود را از دانشگاه تهران گرفت و تحقیق در احوال و آثار و تصحیح دیوان محمدعلی رایج سیالکوتی از جمله آثار اوست.
زادروز و زادگاه
محمد سرفراز ظفر در پانزدهم جون سال ١٩٤٧م، در شهر شاپور، از توابع پنجاب، در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد.
تحصیل
او تحصیلات اولیه را در زادگاهش گذراند و در سال ١٩٧٤م، موفق به اخذ کارشناسی در زبان و ادبیات پنجابی از دانشگاه پنجاب و در سال ١٩٧٨م، به دریافت مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه قائد اعظم در اسلام‌آباد، نائل آمد.
فعالیت‌های علمی
وی پس از پایان تحصیل در سال ١٣٧٩ش، در دانشگاه ملی زبان‌های نوین مشغول به کار شد و این همکاری تا شروع دوباره تحصیل ایشان در مقطع دکترا در تهران، یازده سال ادامه یافت.
اساتید
او در تهران از محضر استادانی چون اسماعیل حاکمی، محسن ابوالقاسمی، غلامرضا ستوده، ژاله آموزگار، احمد تفضلی، مظاهر مصفا، جلیل تجلیل و سید جعفر شهیدی بهره‌مند شد.
تکمیل تحصیلات و بازگشت به پاکستان
سرفراز ظفر سرانجام در سال ١٩٩٣م، موفق به اخذ درجه دکتری با مرتبه عالی از دانشگاه تهران شد و از رساله دکتری خود با عنوان «تحقیق در احوال و آثار و تصحیح دیوان محمدعلی رایج سیالکوتی» (شاعر پارسی‌گوی قرن یازدهم هجری) به راهنمایی دکتر اسماعیل حاکمی، دفاع کرد و با خرمنی پر از خوشه‌های زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی به‌عنوان یکی از سفیران زبان فارسی، به پاکستان بازگشت و تا به امروز خدمات ارزنده خود را در دانشگاه ملی زبان‌های نوین و دیگر مراکز فرهنگی مربوط به زبان فارسی ادامه داده است[۱].
آثار
آثار او مشتمل بر حدود ٢٤ کتاب منتشرشده با موضوعات ادبیات فارسی و تصحیح و نسخه خطی و نیز زبان و ادبیات پنجابی و حدود ٢٣ مقاله در موضوعات مذکور است . فهرست این آثار خود نشانگر کوشش‌های علمی و تلاش‌های فرهنگی اوست که همچنان ادامه دارد:
- تصحیح صیدیه؛
- ترجمه پنجابی گلستان و کریمای سعدی؛
- سوز و ساز، مجموعه شعر؛
- دستور مختصر دری؛
- تصحیح دیوان رایج سیالکوتی[۲].
پانویس
منابع مقاله
دست‌رنجی، حکیمه، «دکتر محمد سرفراز ظفر، استاد پارسی‌دان و شاعر پارسی‌گو»، دانش (مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان)، بهار 1391، شماره 108، ص180 تا 187: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/2116388