ارغوان زار شفق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =1384 /د901 / 6417 PIR | | کد کنگره =1384 /د901 / 6417 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 11ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مؤسسه انتشارات امير کبير | | ناشر = مؤسسه انتشارات امير کبير | ||
| مکان نشر =ايران - تهران | | مکان نشر =ايران - تهران | ||
| سال نشر = 1384ش. | |||
| سال نشر = 1384ش. | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28391AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28391AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = اول | | چاپ = اول | ||
| شابک =964-00-1010-3 | | شابک =964-00-1010-3 | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28391 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 18425، 2551 | | کد پدیدآور = 18425، 2551 | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ارغوان‌زار شفق،''' برگزیده دیوان [[طغرای مشهدی]] (درگذشته 1078ق) شاعر برجسته سبک هندی سده یازدهم هجری است. ذکر واژگان هندی و خراسانی و پیچیدگی بیانی از جمله ویژگی‌های اشعار [[طغرای مشهدی|طغرا]]<nowiki/>ست. این اثر به اهتمام [[قهرمان، محمد|محمد قهرمان]] با تعلیقات وی منتشر شده است. | |||
گزیده دیوان طغرای مشتمل بر ساقی‌نامه، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، قصاید، مقطعات، مثنویات (تنها یک مثنوی 118 بیتی)،<ref>ر.ک: متن کتاب، ص46-46</ref> غزل‌ها و رباعی‌های اوست. منتخب حاضر، دربرگیرنده 2605 بیت است، ولی اگر بیت برگردان را که در ترجیع‌بند شاعر پانزده بار تکرار شده است، از این شمار کم کنیم، ابیات به 2590 می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref> | |||
اکثر غزل‌های [[طغرای مشهدی|طغرا]] هشت یا نه‌بیتی است و تکرار قافیه در آنها به‌ندرت دیده می‌شود. مطالع غزل‌های او غالباً خوب است. در بحوری که به‌کار گرفته، در تنها وزنی که [[طغرای مشهدی|طغرا]] نمی‌گنجیده، شیفته تخلص کرده و قریب ده غزل در این وزن ساخته است: | |||
او گاهی به تفنن، لغات و اصطلاحات هندی چون: پرکنه، کهّار، راجه و سکاسن را وارد شعر می‌کند و گاه از برخی لغات که جنبه شعری و | او گاهی به تفنن، لغات و اصطلاحات هندی چون: پرکنه، کهّار، راجه و سکاسن را وارد شعر می‌کند و گاه از برخی لغات که جنبه شعری و به‌خصوص غزلی ندارد چون: چیق، قابو و مستأجر سود می‌جوید.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> واژگان هندی و لغات ناآشنای خراسانی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اشعار [[طغرای مشهدی|طغرا]]<nowiki/>ست که توضیح آنها در تعلیقات و شرح لغات ذکر شده است. | ||
طغرا شاعری مضمون‌یاب است، ولی طرز بیانی کم‌وبیش پیچیده دارد. از به‌کار گرفتن قافیه و ردیف‌های مشکل، حتی نازیبا پرهیز نمی‌کند: | [[طغرای مشهدی|طغرا]] شاعری مضمون‌یاب است، ولی طرز بیانی کم‌وبیش پیچیده دارد. از به‌کار گرفتن قافیه و ردیف‌های مشکل، حتی نازیبا پرهیز نمی‌کند: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''کند چو شب ز رخ و زلف، جلو‌ه‌گر گل و مو''|2=''ز شرم او نبود شمع را به سر گل و مو''<ref>ر.ک: همان</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۶
| ارغوان زار شفق برگزیده دیوان طغرای مشهدی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طغرای مشهدی (نویسنده) قهرمان، محمد (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه انتشارات امير کبير |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1384ش. |
| چاپ | اول |
| شابک | 964-00-1010-3 |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 11ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1384 /د901 / 6417 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ارغوان‌زار شفق، برگزیده دیوان طغرای مشهدی (درگذشته 1078ق) شاعر برجسته سبک هندی سده یازدهم هجری است. ذکر واژگان هندی و خراسانی و پیچیدگی بیانی از جمله ویژگی‌های اشعار طغراست. این اثر به اهتمام محمد قهرمان با تعلیقات وی منتشر شده است.
گزیده دیوان طغرای مشتمل بر ساقی‌نامه، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، قصاید، مقطعات، مثنویات (تنها یک مثنوی 118 بیتی)،[۱] غزل‌ها و رباعی‌های اوست. منتخب حاضر، دربرگیرنده 2605 بیت است، ولی اگر بیت برگردان را که در ترجیع‌بند شاعر پانزده بار تکرار شده است، از این شمار کم کنیم، ابیات به 2590 می‌رسد.[۲]
اکثر غزل‌های طغرا هشت یا نه‌بیتی است و تکرار قافیه در آنها به‌ندرت دیده می‌شود. مطالع غزل‌های او غالباً خوب است. در بحوری که به‌کار گرفته، در تنها وزنی که طغرا نمی‌گنجیده، شیفته تخلص کرده و قریب ده غزل در این وزن ساخته است:
او گاهی به تفنن، لغات و اصطلاحات هندی چون: پرکنه، کهّار، راجه و سکاسن را وارد شعر می‌کند و گاه از برخی لغات که جنبه شعری و به‌خصوص غزلی ندارد چون: چیق، قابو و مستأجر سود می‌جوید.[۳] واژگان هندی و لغات ناآشنای خراسانی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اشعار طغراست که توضیح آنها در تعلیقات و شرح لغات ذکر شده است.
طغرا شاعری مضمون‌یاب است، ولی طرز بیانی کم‌وبیش پیچیده دارد. از به‌کار گرفتن قافیه و ردیف‌های مشکل، حتی نازیبا پرهیز نمی‌کند:
| کند چو شب ز رخ و زلف، جلو‌ه‌گر گل و مو | ز شرم او نبود شمع را به سر گل و مو[۴] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.