مسند عمر بن الخطاب (سدوسی): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR59648J1.jpg | عنوان = مسند عمر بن الخطاب رضی الله عنه | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابن شیبه، يعقوب بن شيبه (نويسنده) حوت، کمال یوسف (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = مؤسسة ال...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR59648J1.jpg | | تصویر =NUR59648J1.jpg | ||
| عنوان = مسند عمر بن الخطاب | | عنوان = مسند عمر بن الخطاب | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[سدوسی، يعقوب بن شيبه]] (نويسنده) | ||
[[حوت، کمال یوسف]] (محقق) | [[حوت، کمال یوسف]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۱۴۲/۸/ع۸،م۵ | ||
| موضوع = | | موضوع =عمر بن خطاب، ۴۰ قبل از هجرت -۲۳ ق - مسند,احادیث اهل سنت - قرن ۳ ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مؤسسة الکتب الثقافیة | | ناشر = مؤسسة الکتب الثقافیة | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مسند عمر بن الخطاب | '''مسند عمر بن الخطاب'''، نوشته [[سدوسی، يعقوب بن شيبه|ابویُوسف یعقوب بن شیبة بن صلت بن عصفور سدوسی]] مالکی‌مذهب (262-182ق) است. «[[حوت، کمال یوسف|کمال یوسف حوت]]»، پژوهش این اثر را انجام داده است. | ||
این مُسند را نوه مؤلف، «ابوبکر محمد بن احمد بن یعقوب بن شیبه»، از زبان «ابوعمر عبدالواحد بن محمد بن عبدالله بن محمد بن مهدی» روایت کرده است. ذهبی در توصیف کتاب ابویُوسف می‌گوید: مُسندی به نیکویی اثر او نوشته نشده، ولی او آن را به پایان نبرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3 و 11</ref>. | این مُسند را نوه مؤلف، «ابوبکر محمد بن احمد بن یعقوب بن شیبه»، از زبان «ابوعمر عبدالواحد بن محمد بن عبدالله بن محمد بن مهدی» روایت کرده است. [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] در توصیف کتاب [[سدوسی، يعقوب بن شيبه|ابویُوسف]] می‌گوید: مُسندی به نیکویی اثر او نوشته نشده، ولی او آن را به پایان نبرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3 و 11</ref>. | ||
مؤلف روش ویژه‌ای را در مسندش به‌کار برده است؛ حاجی خلیفه روش ابن شیبه را چنین وصف می‌کند: «او نام صحابه را برشمرده، سپس به کمک اَسانیدش به ترجمه آنان می‌پردازد. آنگاه احادیثش را به پیش برده، علل آن‌ها را ذکر می‌کند»، اما کسی که این نسخه را بررسی می‌کند، درمی‌یابد که مؤلف او بیش از آنچه صاحب «الكشف» در کتابش آورده، دامنه بحث را پهن کرده است؛ چراکه او این مسند را بر پایه اَسانید، علَل و شهرها ترتیب داده و در جرح و تعدیل رجال کوشیده است. او همچنین، احادیث نادر را به‌همراه احادیثی که منفرداً نقل شده و نیز احادیث واحدی را با نمایش آن‌ها در متون متعدد، در مسندش ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص17-13</ref>. | مؤلف روش ویژه‌ای را در مسندش به‌کار برده است؛ [[حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله|حاجی خلیفه]] روش [[سدوسی، يعقوب بن شيبه|ابن شیبه]] را چنین وصف می‌کند: «او نام صحابه را برشمرده، سپس به کمک اَسانیدش به ترجمه آنان می‌پردازد. آنگاه احادیثش را به پیش برده، علل آن‌ها را ذکر می‌کند»، اما کسی که این نسخه را بررسی می‌کند، درمی‌یابد که مؤلف او بیش از آنچه صاحب «الكشف» در کتابش آورده، دامنه بحث را پهن کرده است؛ چراکه او این مسند را بر پایه اَسانید، علَل و شهرها ترتیب داده و در جرح و تعدیل رجال کوشیده است. او همچنین، احادیث نادر را به‌همراه احادیثی که منفرداً نقل شده و نیز احادیث واحدی را با نمایش آن‌ها در متون متعدد، در مسندش ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص17-13</ref>. | ||
محقق در آغاز کتاب، شرح حالی از «عُمر بن خطّاب» و مؤلف این مسند نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص11-7</ref>. او در پژوهش خود به کارهایی دست زده، که عبارتند از: بازگرداندن واژه‌ها به کتابت رایج؛ درست‌نویسی واژه‌ها؛ ترجمه رجالی که نامشان در نسخه آمده است؛ معنا نمودن واژه‌های دشوار؛ فهرست‌نویسی از مردان، زنان، رجال سماعات و نام‌های جاها و شهرها و شماره‌بندی بر اساس طبقات<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | محقق در آغاز کتاب، شرح حالی از «عُمر بن خطّاب» و مؤلف این مسند نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص11-7</ref>. او در پژوهش خود به کارهایی دست زده، که عبارتند از: بازگرداندن واژه‌ها به کتابت رایج؛ درست‌نویسی واژه‌ها؛ ترجمه رجالی که نامشان در نسخه آمده است؛ معنا نمودن واژه‌های دشوار؛ فهرست‌نویسی از مردان، زنان، رجال سماعات و نام‌های جاها و شهرها و شماره‌بندی بر اساس طبقات<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:حدیث]] | ||
[[رده:متون احادیث]] | |||
[[رده:خطب، کلمات و مکاتیب رسول]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۵
| مسند عمر بن الخطاب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سدوسی، يعقوب بن شيبه (نويسنده) حوت، کمال یوسف (محقق) |
| ناشر | مؤسسة الکتب الثقافیة |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1405ق - 1985م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | عمر بن خطاب، ۴۰ قبل از هجرت -۲۳ ق - مسند,احادیث اهل سنت - قرن ۳ ق |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۱۴۲/۸/ع۸،م۵ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مسند عمر بن الخطاب، نوشته ابویُوسف یعقوب بن شیبة بن صلت بن عصفور سدوسی مالکی‌مذهب (262-182ق) است. «کمال یوسف حوت»، پژوهش این اثر را انجام داده است.
این مُسند را نوه مؤلف، «ابوبکر محمد بن احمد بن یعقوب بن شیبه»، از زبان «ابوعمر عبدالواحد بن محمد بن عبدالله بن محمد بن مهدی» روایت کرده است. ذهبی در توصیف کتاب ابویُوسف می‌گوید: مُسندی به نیکویی اثر او نوشته نشده، ولی او آن را به پایان نبرده است[۱].
مؤلف روش ویژه‌ای را در مسندش به‌کار برده است؛ حاجی خلیفه روش ابن شیبه را چنین وصف می‌کند: «او نام صحابه را برشمرده، سپس به کمک اَسانیدش به ترجمه آنان می‌پردازد. آنگاه احادیثش را به پیش برده، علل آن‌ها را ذکر می‌کند»، اما کسی که این نسخه را بررسی می‌کند، درمی‌یابد که مؤلف او بیش از آنچه صاحب «الكشف» در کتابش آورده، دامنه بحث را پهن کرده است؛ چراکه او این مسند را بر پایه اَسانید، علَل و شهرها ترتیب داده و در جرح و تعدیل رجال کوشیده است. او همچنین، احادیث نادر را به‌همراه احادیثی که منفرداً نقل شده و نیز احادیث واحدی را با نمایش آن‌ها در متون متعدد، در مسندش ذکر کرده است[۲].
محقق در آغاز کتاب، شرح حالی از «عُمر بن خطّاب» و مؤلف این مسند نوشته است[۳]. او در پژوهش خود به کارهایی دست زده، که عبارتند از: بازگرداندن واژه‌ها به کتابت رایج؛ درست‌نویسی واژه‌ها؛ ترجمه رجالی که نامشان در نسخه آمده است؛ معنا نمودن واژه‌های دشوار؛ فهرست‌نویسی از مردان، زنان، رجال سماعات و نام‌های جاها و شهرها و شماره‌بندی بر اساس طبقات[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.