۱۰۰٬۹۷۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ سیف فرغانی،محمد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سیف فرغانی، محمد منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE23876AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE23876AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''سیف‌الدین ابوحامد محمد فرغانی'''، شاعر قرن هفتم و هشتم، از او اطلاع اندکی در دست است. مدتی در تبریز می‌زیسته، پیر خانقاه بوده و مریدانی داشته است. بعد از 705ق و پیش از 749ق، درگذشت. دیوان سیف فرغانی تنها اثر برجای‌مانده از اوست. | '''سیف‌الدین ابوحامد محمد فرغانی'''، شاعر قرن هفتم و هشتم، از او اطلاع اندکی در دست است. مدتی در تبریز می‌زیسته، پیر خانقاه بوده و مریدانی داشته است. بعد از 705ق و پیش از 749ق، درگذشت. [[دیوان سیف فرغانی]] تنها اثر برجای‌مانده از اوست. | ||
سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی، بنا بر قراینی در نیمه نخست سده هفتم زاده شده است. از زندگی او آگاهی چندانی در دست نیست. اگر پس از نزدیک به هفت سده از درگذشتش نسخه‌ای از دیوان او یافت نمی‌شد و به چاپ نمی‌رسید، او همچنان برای ایرانیان ناشناخته می‌ماند. در طول این هفت سده، در تذکره‌ها و تاریخ‌ها، نشانی از او دیده نشده است<ref>ر.ک: عیدگاه طرقبه‌ای، وحید، ج25، ص748</ref>؛ مگر در مقاله‌ای که احمد آتش، استاد دانشگاه استانبول، درباره نسخه‌ای از دیوان او به ترکی انتشار داده است<ref>ر.ک: صفا، ذبیح‌الله، ص9</ref>. | == ولادت == | ||
سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی، بنا بر قراینی در نیمه نخست سده هفتم زاده شده است. | |||
== زندگی‌نامه == | |||
از زندگی او آگاهی چندانی در دست نیست. اگر پس از نزدیک به هفت سده از درگذشتش نسخه‌ای از دیوان او یافت نمی‌شد و به چاپ نمی‌رسید، او همچنان برای ایرانیان ناشناخته می‌ماند. در طول این هفت سده، در تذکره‌ها و تاریخ‌ها، نشانی از او دیده نشده است<ref>ر.ک: عیدگاه طرقبه‌ای، وحید، ج25، ص748</ref>؛ مگر در مقاله‌ای که احمد آتش، استاد دانشگاه استانبول، درباره نسخه‌ای از دیوان او به ترکی انتشار داده است<ref>ر.ک: صفا، ذبیح‌الله، ص9</ref>. | |||
بزرگ‌ترین علت گمنام ماندن او کوچش از وطن به آسیای صغیر بود. او بیشتر عمر خود را در شهر کوچک آقسرای گذراند. در آن زمان، آسیای صغیر تحت سلطه ایلخانیان و اوضاع آن آشفته بود و با ایران مراودات اندکی داشت. گوشه‌گیری سیف و خودداری او از ستایش امیران و صاحب‌منصبان نیز شاید در گمنام ماندنش مؤثر بوده است. همه آگاهی‌های راجع به زندگی و آثار سیف منحصر به دیوان اوست. | بزرگ‌ترین علت گمنام ماندن او کوچش از وطن به آسیای صغیر بود. او بیشتر عمر خود را در شهر کوچک آقسرای گذراند. در آن زمان، آسیای صغیر تحت سلطه ایلخانیان و اوضاع آن آشفته بود و با ایران مراودات اندکی داشت. گوشه‌گیری سیف و خودداری او از ستایش امیران و صاحب‌منصبان نیز شاید در گمنام ماندنش مؤثر بوده است. همه آگاهی‌های راجع به زندگی و آثار سیف منحصر به دیوان اوست. | ||
طبق دیوان، او اهل سنت و از پیروان مذهب حنفیه بود. بااین‌حال، یکی از اشعار کهن فارسی که شاعری اهل سنت در رثای حسین بن علی(ع) و شهیدان کربلا سروده، شعر تأثیرگذار اوست با این مطلع: | طبق دیوان، او اهل سنت و از پیروان مذهب حنفیه بود. بااین‌حال، یکی از اشعار کهن فارسی که شاعری اهل سنت در رثای حسین بن علی(ع) و شهیدان کربلا سروده، شعر تأثیرگذار اوست با این مطلع: | ||
'''ای قوم درین عزا بگریید | |||
بر کشته کربلا بگریید'''. | '''ای قوم درین عزا بگریید''' | ||
بر کشته کربلا بگریید'''.''' | |||
سیف مدتی در تبریز زیست. پیر خانقاه بود و مریدانی داشت. | سیف مدتی در تبریز زیست. پیر خانقاه بود و مریدانی داشت. | ||