روش ذن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات آبان موسوی' به '')
     
    (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۹: خط ۹:
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =   
    | کد کنگره =BQ۹۲۶۵/۶/ه۴/ر۹    
    | موضوع =
    | موضوع =ذن
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = انتشارات فراروان
    | ناشر = انتشارات فراروان
    خط ۴۱: خط ۴۱:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


    [[ذن]]
    [[ذن چیست؟]]
    [[طریقت ذن]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]]
    [[رده:تعلیمات بودائی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:مقالات آبان موسوی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۲

    روش ذن
    روش ذن
    پدیدآورانهریگل، اویگن (مؤلف)، پاشایی، ع. (مترجم)
    ناشرانتشارات فراروان
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1377
    چاپدوم
    موضوعذن
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BQ۹۲۶۵/۶/ه۴/ر۹

    روش ذن، تألیف اویگن هریگل با ترجمه ع. پاشایی، به بررسی روش ذن بودیزم پرداخته است. ذن آیینی عرفانی بودایی است که در چین و ژاپن راه و روش‌های خاص خود را به‌وجود آورده است به‌گونه‌ای که آن را از دیگر عرفان‌ها متمایز می‌کند.

    نویسنده معتقد است که ذن نه نظریه‌ای خاص و نه اصول جزمی خاصی دارد، بلکه هنر نظاره دل و روشن‌شدگی است. وی روشن‌شدگی را در هنرهایی همچون بازیگری، شعر، نقاشی، گل‌آرایی و یا کمان‌گیری می‌بیند، که از طریق آن رهرو با تمام هستی مرتبط می‌شود و به سیر حیات راه می‌یابد.

    نوشتار حاضر به شیوه توصیفی و با هدف بیان روش ذن به این مهم پرداخته است. این کتاب ده بخش دارد که به ترتیب به مضامینی چون ذن و روش‌های کهن نظاره، ذن در برابر عرفان اروپایی، تربیت در دیرهای بودایی، تمرینات نفس، ساتوری، نظاره‌های کوانی، دین پیشه‌گان ذن، فروافتادن و به کمال رسیدن انسان، ارتباط با کل هست و هنر هم‌دردی می‌پردازد.[۱]

    پانویس

    1. بلندنژاد، سیدعلی، ص 342-343

    منابع مقاله

    بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.

    وابسته‌ها