روش ذن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NUR00000J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = هریگل، اویگن (مؤلف)، پاشایی، ع. (مترجم) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = انتشارات فراروان | مکان نشر = ایران - تهران | سال نشر = 1377...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات آبان موسوی' به '') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BQ۹۲۶۵/۶/ه۴/ر۹ | ||
| موضوع = | | موضوع =ذن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = انتشارات فراروان | | ناشر = انتشارات فراروان | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
''' روش ذن'''، تألیف اویگن هریگل با ترجمه ع. | ''' روش ذن'''، تألیف [[هریگل، اویگن|اویگن هریگل]] با ترجمه [[ع. پاشایی]]، به بررسی روش ذن بودیزم پرداخته است. ذن آیینی عرفانی بودایی است که در چین و ژاپن راه و روش‌های خاص خود را به‌وجود آورده است به‌گونه‌ای که آن را از دیگر عرفان‌ها متمایز می‌کند. | ||
نویسنده معتقد است که ذن نه نظریه‌ای خاص و نه اصول جزمی خاصی دارد، بلکه هنر نظاره دل و روشن‌شدگی است. وی روشن‌شدگی را در هنرهایی همچون بازیگری، شعر، نقاشی، گل‌آرایی و یا کمان‌گیری می‌بیند، که از طریق آن رهرو با تمام هستی مرتبط می‌شود و به سیر حیات راه می‌یابد. | نویسنده معتقد است که ذن نه نظریه‌ای خاص و نه اصول جزمی خاصی دارد، بلکه هنر نظاره دل و روشن‌شدگی است. وی روشن‌شدگی را در هنرهایی همچون بازیگری، شعر، نقاشی، گل‌آرایی و یا کمان‌گیری می‌بیند، که از طریق آن رهرو با تمام هستی مرتبط می‌شود و به سیر حیات راه می‌یابد. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ذن]] | |||
[[ذن چیست؟]] | |||
[[طریقت ذن]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | ||
[[رده:تعلیمات بودائی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | |||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۲
| روش ذن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | هریگل، اویگن (مؤلف)، پاشایی، ع. (مترجم) |
| ناشر | انتشارات فراروان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1377 |
| چاپ | دوم |
| موضوع | ذن |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BQ۹۲۶۵/۶/ه۴/ر۹ |
روش ذن، تألیف اویگن هریگل با ترجمه ع. پاشایی، به بررسی روش ذن بودیزم پرداخته است. ذن آیینی عرفانی بودایی است که در چین و ژاپن راه و روش‌های خاص خود را به‌وجود آورده است به‌گونه‌ای که آن را از دیگر عرفان‌ها متمایز می‌کند.
نویسنده معتقد است که ذن نه نظریه‌ای خاص و نه اصول جزمی خاصی دارد، بلکه هنر نظاره دل و روشن‌شدگی است. وی روشن‌شدگی را در هنرهایی همچون بازیگری، شعر، نقاشی، گل‌آرایی و یا کمان‌گیری می‌بیند، که از طریق آن رهرو با تمام هستی مرتبط می‌شود و به سیر حیات راه می‌یابد.
نوشتار حاضر به شیوه توصیفی و با هدف بیان روش ذن به این مهم پرداخته است. این کتاب ده بخش دارد که به ترتیب به مضامینی چون ذن و روش‌های کهن نظاره، ذن در برابر عرفان اروپایی، تربیت در دیرهای بودایی، تمرینات نفس، ساتوری، نظاره‌های کوانی، دین پیشه‌گان ذن، فروافتادن و به کمال رسیدن انسان، ارتباط با کل هست و هنر هم‌دردی می‌پردازد.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص 342-343
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.