شیرین، ملکۀ مسیحی، اسطورۀ عشق: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ه اند.' به 'ه‌اند.')
    جز (جایگزینی متن - ' می د' به ' می‌د')
     
    (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۹: خط ۹:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =DSR ۴۹۰/ش۹ب۲ ۱۴۰۱‏
    | موضوع =
    | موضوع =شیرین‌، ملکه‌، همسر خسرو پرویز سا‌سا‌نی‌، شا‌ه‌ ایران‌ niKC fo aisreP , trosnoC fo worsohK II , eeuQ , nirihS,شیرین‌ در ادبیا‌ت‌ irihSC ni erutaretil
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =انتشارات مروارید  
    | ناشر =انتشارات مروارید  
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''شیرین، ملکۀ مسیحی، اسطورۀ عشق''' تألیف ویلهم باوم، مترجم مهناز بابایی؛ این کتاب تکامل افسانۀ شیرین از واقعیت تاریخی تا ادبیات داستانی و آثار هنری و پذیرش آن در ادبیات مشرق زمین و سرانجام چگونگی ورود آن به ادبیات اروپا به واسطۀ اثر گوته را شرح می دهد.
    '''شیرین، ملکۀ مسیحی، اسطورۀ عشق''' تألیف [[باوم، ویلهم|ویلهم باوم]]، مترجم [[بابایی، مهناز|مهناز بابایی]]؛ این کتاب تکامل افسانۀ شیرین از واقعیت تاریخی تا ادبیات داستانی و آثار هنری و پذیرش آن در ادبیات مشرق زمین و سرانجام چگونگی ورود آن به ادبیات اروپا به واسطۀ اثر گوته را شرح می‌دهد.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۴۰: خط ۴۰:


    ==گزارش کتاب==
    ==گزارش کتاب==
    در میان نقوش مینیاتور ایرانی، نقش زنی در حال آبتنی کنار چشمه در حالی که مردی در حال نگاه کردن به اوست، تصویری محبوب بوده است. شخصیت هایی که در این نقوش به تصویر کشیده می شدند، ملکه شیرین و همسر او خسرو دوم، شاه ایران بودند. انگارۀ محبوب دیگر در خصوص افسانۀ «خسرو وشیرین»، مجلس نگریستن شیرین به تصویری از خسرو و عاشق شدن او بوده است. گفته می‌شود روابط این دو به تدریج در سال های بعد تبدیل به مثلث عشقی شده است. فرهاد صنعتگر نیز عاشق شیرین می‌شود، و شیرین به او دستور می دهد کانالی را از میان کوه به دربار او حفر کند. نگارگران و همچنین نظامی شاعر و جغرافیدانان عرب، نقش برجستۀ سنگی متعلق به اواخر ایران باستان در نزدیکی شهر کرمانشاه را به این افسانه نسبت داده‌اند. این نقش برجسته، سوارکاری را روی اسب نشان می دهد که شاه و ایزدی که او را دراین مقام گماشته، بالای سر او دیده می شوند. تصویر یک زن کنار این دو فرد دیده می‌شود که یک الهۀ زرتشتی است و برخلاف باور نویسندگان اسلامی، ارتباطی با ملکه شیرین ندارد. در نتیجه، این نقش برجستۀ شگفت انگیز، منبع الهام شاخ و برگ دادن به حماسه ای بود که به طور گسترده در ادبیات فارسی و ترکی مورد استفاده قرار می گرفت.   
    در میان نقوش مینیاتور ایرانی، نقش زنی در حال آبتنی کنار چشمه در حالی که مردی در حال نگاه کردن به اوست، تصویری محبوب بوده است. شخصیت‌هایی که در این نقوش به تصویر کشیده می‌شدند، ملکه شیرین و همسر او خسرو دوم، شاه ایران بودند. انگارۀ محبوب دیگر در خصوص افسانۀ «خسرو وشیرین»، مجلس نگریستن شیرین به تصویری از خسرو و عاشق شدن او بوده است. گفته می‌شود روابط این دو به تدریج در سال های بعد تبدیل به مثلث عشقی شده است. فرهاد صنعتگر نیز عاشق شیرین می‌شود، و شیرین به او دستور می‌دهد کانالی را از میان کوه به دربار او حفر کند. نگارگران و همچنین نظامی شاعر و جغرافیدانان عرب، نقش برجستۀ سنگی متعلق به اواخر ایران باستان در نزدیکی شهر کرمانشاه را به این افسانه نسبت داده‌اند. این نقش برجسته، سوارکاری را روی اسب نشان می‌دهد که شاه و ایزدی که او را دراین مقام گماشته، بالای سر او دیده می‌شوند. تصویر یک زن کنار این دو فرد دیده می‌شود که یک الهۀ زرتشتی است و برخلاف باور نویسندگان اسلامی، ارتباطی با ملکه شیرین ندارد. در نتیجه، این نقش برجستۀ شگفت انگیز، منبع الهام شاخ و برگ دادن به حماسه‌ای بود که به طور گسترده در ادبیات فارسی و ترکی مورد استفاده قرار می‌گرفت.   


    در قرن دوازدهم میلادی داستان‌های عاشقانه ای مملو از الگوهایی با چهره هایی از دوران کهن وجود داشت. سنت شعرسرایی اسلامی عمدتا پیشینۀ مسیحی این ملکه را نادیده گرفت و شیرین، که عضوی از کلیسای سریانی شرق بود، به شیرین «ارمنی» تبدیل شد. این داستان حماسی عاشقانه نه تنها از ایران تا عثمانی گسترش یافت، بلکه به هند و ازبکستان و همچنین به کشور مسیحی گرجستان نیز رسید. تا کنون هیچ تلاشی برای درک پیشینۀ تاریخی این افسانه صورت نگرفته است. این کتاب قبل از هرچیز سعی در تحلیل ریشه‌های تاریخی داستان شیرین دارد.<ref> [https://www.historylib.com/books/2769 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>
    در قرن دوازدهم میلادی داستان‌های عاشقانه‌ای مملو از الگوهایی با چهره‌هایی از دوران کهن وجود داشت. سنت شعرسرایی اسلامی عمدتا پیشینۀ مسیحی این ملکه را نادیده گرفت و شیرین، که عضوی از کلیسای سریانی شرق بود، به شیرین «ارمنی» تبدیل شد. این داستان حماسی عاشقانه نه تنها از ایران تا عثمانی گسترش یافت، بلکه به هند و ازبکستان و همچنین به کشور مسیحی گرجستان نیز رسید. تا کنون هیچ تلاشی برای درک پیشینۀ تاریخی این افسانه صورت نگرفته است. این کتاب قبل از هرچیز سعی در تحلیل ریشه‌های تاریخی داستان شیرین دارد.<ref> [https://www.historylib.com/books/2769 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>


    ==پانويس ==
    ==پانويس ==
    خط ۵۵: خط ۵۵:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:تاریخ]]
    [[رده:تاریخ آسیا]]
    [[رده:تاریخ ایران]]
    [[رده:مقالات(اردیبهشت) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(اردیبهشت) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1403]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۵

    شیرین، ملکۀ مسیحی، اسطورۀ عشق
    شیرین، ملکۀ مسیحی، اسطورۀ عشق
    پدیدآورانباوم، ویلهم (نویسنده) بابایی، مهناز (مترجم)
    ناشرانتشارات مروارید
    مکان نشرتهران
    سال نشر۱۴۰۱ش
    شابک8-021-324-622-978
    موضوعشیرین‌، ملکه‌، همسر خسرو پرویز سا‌سا‌نی‌، شا‌ه‌ ایران‌ niKC fo aisreP , trosnoC fo worsohK II , eeuQ , nirihS,شیرین‌ در ادبیا‌ت‌ irihSC ni erutaretil
    کد کنگره
    DSR ۴۹۰/ش۹ب۲ ۱۴۰۱‏

    شیرین، ملکۀ مسیحی، اسطورۀ عشق تألیف ویلهم باوم، مترجم مهناز بابایی؛ این کتاب تکامل افسانۀ شیرین از واقعیت تاریخی تا ادبیات داستانی و آثار هنری و پذیرش آن در ادبیات مشرق زمین و سرانجام چگونگی ورود آن به ادبیات اروپا به واسطۀ اثر گوته را شرح می‌دهد.

    ساختار

    این کتاب مشتمل بر چهار فصل است:

    فصل اول: ایران در اواخر عهد باستان

    فصل دوم: خسرو و شیرین: زوج سلطنتی

    فصل سوم: افسانۀ شیرین در هنر و ادبیات

    فصل چهارم: کشف مجدد شیرین

    گزارش کتاب

    در میان نقوش مینیاتور ایرانی، نقش زنی در حال آبتنی کنار چشمه در حالی که مردی در حال نگاه کردن به اوست، تصویری محبوب بوده است. شخصیت‌هایی که در این نقوش به تصویر کشیده می‌شدند، ملکه شیرین و همسر او خسرو دوم، شاه ایران بودند. انگارۀ محبوب دیگر در خصوص افسانۀ «خسرو وشیرین»، مجلس نگریستن شیرین به تصویری از خسرو و عاشق شدن او بوده است. گفته می‌شود روابط این دو به تدریج در سال های بعد تبدیل به مثلث عشقی شده است. فرهاد صنعتگر نیز عاشق شیرین می‌شود، و شیرین به او دستور می‌دهد کانالی را از میان کوه به دربار او حفر کند. نگارگران و همچنین نظامی شاعر و جغرافیدانان عرب، نقش برجستۀ سنگی متعلق به اواخر ایران باستان در نزدیکی شهر کرمانشاه را به این افسانه نسبت داده‌اند. این نقش برجسته، سوارکاری را روی اسب نشان می‌دهد که شاه و ایزدی که او را دراین مقام گماشته، بالای سر او دیده می‌شوند. تصویر یک زن کنار این دو فرد دیده می‌شود که یک الهۀ زرتشتی است و برخلاف باور نویسندگان اسلامی، ارتباطی با ملکه شیرین ندارد. در نتیجه، این نقش برجستۀ شگفت انگیز، منبع الهام شاخ و برگ دادن به حماسه‌ای بود که به طور گسترده در ادبیات فارسی و ترکی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

    در قرن دوازدهم میلادی داستان‌های عاشقانه‌ای مملو از الگوهایی با چهره‌هایی از دوران کهن وجود داشت. سنت شعرسرایی اسلامی عمدتا پیشینۀ مسیحی این ملکه را نادیده گرفت و شیرین، که عضوی از کلیسای سریانی شرق بود، به شیرین «ارمنی» تبدیل شد. این داستان حماسی عاشقانه نه تنها از ایران تا عثمانی گسترش یافت، بلکه به هند و ازبکستان و همچنین به کشور مسیحی گرجستان نیز رسید. تا کنون هیچ تلاشی برای درک پیشینۀ تاریخی این افسانه صورت نگرفته است. این کتاب قبل از هرچیز سعی در تحلیل ریشه‌های تاریخی داستان شیرین دارد.[۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

    وابسته‌ها