ابن بشران، على بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1403]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۶
| ابن بشران، على بن محمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن بِشْران، ابوالحسین على بن محمد بن عبدالله بن بشران اموی معدل |
| نام پدر | محمد بن عبدالله |
| ولادت | 328ق |
| محل زندگی | بغداد |
| رحلت | 415ق |
| مدفن | بغداد |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | على بن محمد مصری، اسماعیل بن محمد صفار، حسین بن صفوان بردعى |
| شاگردان | خطیب بغدادی |
| برخی آثار | الفوائد العوالي الحسان |
ابن بِشْران، ابوالحسین على بن محمد بن عبدالله بن بشران اموی معدل (328- 415ق/940-1024م)، محدث بغدادی‌الاصل.
وی را صدوق، ثقه، خوش‌اخلاق، بسیار جوانمرد و متدین (ظاهر الدیانة) ذكر كرده‌اند.
اساتید، شاگردان
ابن بشران نزد اساتیدی چون على بن محمد مصری، اسماعیل بن محمد صفار و حسین بن صفوان بردعى و دیگران، دانش آموخت. همچنین گروهى از مشاهیر، از وی روایت كرده‌اند كه از آن جمله، خطیب بغدادی را مى‌توان نام برد. نوری، شیخ طوسى را هم از شاگردان وی شمرده و از قول همو، روایت كرده كه او، ابن بشران را در 411ق در بغداد دیده است، اما آقابزرگ، در این مطلب تردید كرده و نوشته است كه شاید این شخص همان على بن محمد بن شیران (د 410ق) باشد.
وفات
ابن بشران را پس از درگذشت(415ق)، درباب حرب بغداد به خاك سپردند.
آثار
به ابن بشران یك كتاب به نام الفوائد یا الفوائد العوالي الحسان (در دو جزء)، نسبت داده‌اند كه چند نسخه از آن، در كتابخانه‌های مختلف موجود است. [۱]
پانویس
- ↑ خسروی، زهرا، ج3، ص112-113
منابع مقاله
خسروی، زهرا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.