اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه های ' به 'ه‌های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می آ' به ' می‌آ') |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۴۰۰۰/الف۶/الف۸ | ||
| موضوع = | | موضوع =اندرزنامه های ایرانی,ترجمه شده به فارسی اندرزنامه های ایرانی,اندرزنامه های فارسی باستان,اندرزنامه های اوستا‌یی,اندرزنامه های فارسی میا‌نه,اندرزنامه های ما‌نوی,اندرزنامه های سغدی,پیش از اسلام ادبیات ایرانی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =نشر اندیشه احسان | | ناشر =نشر اندیشه احسان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان''' تألیف نسرین | '''اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان''' تألیف [[اصلانی، نسرین|نسرین اصلانی]]، کتاب حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و | اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می‌آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته‌اند. به همین دلیل تعیین مؤلف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه‌هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه‌اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند. | ||
با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل | با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی می‌توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت‌های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می‌خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه‌ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می‌توان یاد کرد. | ||
آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی | آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می‌توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می‌گیرند. | ||
پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه | پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2438 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۶
| اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اصلانی، نسرین (نویسنده) |
| ناشر | نشر اندیشه احسان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۸ش |
| شابک | 0-68-6026-622-978 |
| موضوع | اندرزنامه های ایرانی,ترجمه شده به فارسی اندرزنامه های ایرانی,اندرزنامه های فارسی باستان,اندرزنامه های اوستا‌یی,اندرزنامه های فارسی میا‌نه,اندرزنامه های ما‌نوی,اندرزنامه های سغدی,پیش از اسلام ادبیات ایرانی |
| کد کنگره | PIR۴۰۰۰/الف۶/الف۸ |
اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان تألیف نسرین اصلانی، کتاب حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.
گزارش کتاب
اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می‌آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته‌اند. به همین دلیل تعیین مؤلف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه‌هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه‌اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند.
با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی می‌توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت‌های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می‌خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه‌ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می‌توان یاد کرد.
آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می‌توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می‌گیرند.
پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران