تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه های ' به 'ه‌های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می برد' به ' می‌برد') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۷۵/ر۳ت۲ | ||
| موضوع = | | موضوع =تلاوت - تاریخ قرآن,قرآن - جمع و گردآوری,تلاوت قرآن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =پژوهشگاه حوزه و دانشگاه | | ناشر =پژوهشگاه حوزه و دانشگاه | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم''' تألیف دکتر محسن رجبی | '''تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم''' تألیف دکتر [[رجبی قدسی، محسن|محسن رجبی قدسی]]؛ رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هم زمان و موازی با ابلاغ، آموزش و ترویج تدریجی قرآن کریم، نسبت به کتابت و تثبیت متن قرآن اهتمام فراوانی داشتند، به گونه‌ای که همه علمای اسلامی درباره‌ی نگارش کل قرآن در عهد رسالت آن حضرت یک سخن‌اند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
این کتاب پس از پیشگفتار، مقدمه و تعریف مفاهیم پایه، از شانزده درس تشکیل شده است. عناوین این شانزده درس عبارتند از: | این کتاب پس از پیشگفتار، مقدمه و تعریف مفاهیم پایه، از شانزده درس تشکیل شده است. عناوین این شانزده درس عبارتند از: | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
درس ششم: فراگیری زبان قرآن با گسترش تصریف کلمات، آیات و سوره‌های آن | درس ششم: فراگیری زبان قرآن با گسترش تصریف کلمات، آیات و سوره‌های آن | ||
درس هفتم: گردآوری | درس هفتم: گردآوری قرائت‌های تصریفی پیامبر اکرم(ص) | ||
درس هشتم: انحصار | درس هشتم: انحصار قرائت‌های قرآنی در محدوده‌ی رسم الخط | ||
درس نهم: تثبیت قرائات هفت گانه | درس نهم: تثبیت قرائات هفت گانه | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
درس شانزدهم: مصاحف چاپی مشهور چهان اسلام | درس شانزدهم: مصاحف چاپی مشهور چهان اسلام | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
پیامبر اکرم (ص) همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و | پیامبر اکرم(ص) همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره‌ها در مصحف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان‌گذاری کردند. بر اساس زمینه‌های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا(ص) هر قرائات برآمده از اختلاف‌های لهجه‌ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآن در سه حوزه‌ی کلمات، آیات و سوره‌ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به کار می‌بردند. با رحلت پیامبر اکرم(ص) از گسترش قرائات تصریفی و تفسیری جلوگیری و گستره‌ی هفت قرائات همسو با قرائت متواتر میان مسلمانان و موافق با رسم المصحف، در آغاز سده‌ی چهارم هجری در تألیف ارزشمند ابن مجاهد السبعة فی القراءات تثبیت شد. | ||
اصطلاح «تاریخ قرآن» را نخستین بار مستشرق آلمانی، تئودور نولدکه در سال 1860 م، به کار برد. پس از او گرچه خاورشناسان دیگر درباره‌ی | اصطلاح «تاریخ قرآن» را نخستین بار مستشرق آلمانی، [[نولدکه، تئودور|تئودور نولدکه]] در سال 1860 م، به کار برد. پس از او گرچه خاورشناسان دیگر درباره‌ی شکل‌گیری متن قران به مطالعه و تألیف روی آوردند، ولی آثار خود را تاریخ قرآن نام ننهادند. در جهان اسلام، گویا نخستین بار [[موسی جارالله ترکستانی]] کتاب [[تاریخ القرآن و المصاحف]] را در سال 1323 ق/1905 م، منتشر کرد. با تألیف کتاب [[تاريخ القرآن (زنجانی)|تاریخ القرآن]] [[زنجانی، ابوعبدالله|ابوعبدالله زنجانی]] در سال 1354ق/1935 م، اصطلاح «تاریخ قرآن» در میان مسلمانان رواج یافت؛ چنان که هم اکنون به رغم آنکه عالمان و مفسران بزرگ معاصر، عنوان تاریخ قرآن را برای مباحث مرتبط با جمع و تدوین قرآن هرگز به کار نبرده‌اند، بیش از 25 کتاب تاریخ قرآن به زبان عربی و بیش از پنج تاریخ قرآن به زبان فارسی در دسترس اند. | ||
این اثر با حمایت مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور تدوین و به عنوان منبع آموزشی درس تاریخ کتابت قرآن و قرائات رشته علوم قرآن و حدیث معرفی شده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2463 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | این اثر با حمایت مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور تدوین و به عنوان منبع آموزشی درس تاریخ کتابت قرآن و قرائات رشته علوم قرآن و حدیث معرفی شده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2463 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | |||
[[رده:علوم قرآنی]] | |||
[[رده:علم قرائت و تجوید]] | |||
[[رده:علم قرائت]] | |||
[[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵
| تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رجبی قدسی، محسن (نویسنده) |
| ناشر | پژوهشگاه حوزه و دانشگاه |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | ۱۳۹۸ش |
| شابک | 3-248-298-600-978 |
| موضوع | تلاوت - تاریخ قرآن,قرآن - جمع و گردآوری,تلاوت قرآن |
| کد کنگره | BP۷۵/ر۳ت۲ |
تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم تألیف دکتر محسن رجبی قدسی؛ رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هم زمان و موازی با ابلاغ، آموزش و ترویج تدریجی قرآن کریم، نسبت به کتابت و تثبیت متن قرآن اهتمام فراوانی داشتند، به گونه‌ای که همه علمای اسلامی درباره‌ی نگارش کل قرآن در عهد رسالت آن حضرت یک سخن‌اند.
ساختار
این کتاب پس از پیشگفتار، مقدمه و تعریف مفاهیم پایه، از شانزده درس تشکیل شده است. عناوین این شانزده درس عبارتند از:
درس اول: ابلاغ و آموزش قرآن در سیره‌ی نبوی
درس دوم: ترویج قرآن در عهد نبوی
درس سوم: کاتبان وحی و ابزار کتابت قرآن در عصر نزول
درس چهارم: جمع و تدوین قرآن کریم با تعلیم و نظارت پیامبر اکرم
درس پنجم: نزول قرآن بر هفت حرف و پیدایش قرائات
درس ششم: فراگیری زبان قرآن با گسترش تصریف کلمات، آیات و سوره‌های آن
درس هفتم: گردآوری قرائت‌های تصریفی پیامبر اکرم(ص)
درس هشتم: انحصار قرائت‌های قرآنی در محدوده‌ی رسم الخط
درس نهم: تثبیت قرائات هفت گانه
درس دهم: نزول واحد و قرائت واحد قرآن
درس یازدهم: خط کوفی و واج های زبان قرآن
درس دوازدهم: قواعد رسم المصحف
درس سیزدهم: تغییر خط و رسم الخط قرآن
درس چهاردهم: ضبط المصحف
درس پانزدهم: آداب کتابت قرآن و تهیه مصحف
درس شانزدهم: مصاحف چاپی مشهور چهان اسلام
گزارش کتاب
پیامبر اکرم(ص) همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره‌ها در مصحف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان‌گذاری کردند. بر اساس زمینه‌های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا(ص) هر قرائات برآمده از اختلاف‌های لهجه‌ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآن در سه حوزه‌ی کلمات، آیات و سوره‌ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به کار می‌بردند. با رحلت پیامبر اکرم(ص) از گسترش قرائات تصریفی و تفسیری جلوگیری و گستره‌ی هفت قرائات همسو با قرائت متواتر میان مسلمانان و موافق با رسم المصحف، در آغاز سده‌ی چهارم هجری در تألیف ارزشمند ابن مجاهد السبعة فی القراءات تثبیت شد.
اصطلاح «تاریخ قرآن» را نخستین بار مستشرق آلمانی، تئودور نولدکه در سال 1860 م، به کار برد. پس از او گرچه خاورشناسان دیگر درباره‌ی شکل‌گیری متن قران به مطالعه و تألیف روی آوردند، ولی آثار خود را تاریخ قرآن نام ننهادند. در جهان اسلام، گویا نخستین بار موسی جارالله ترکستانی کتاب تاریخ القرآن و المصاحف را در سال 1323 ق/1905 م، منتشر کرد. با تألیف کتاب تاریخ القرآن ابوعبدالله زنجانی در سال 1354ق/1935 م، اصطلاح «تاریخ قرآن» در میان مسلمانان رواج یافت؛ چنان که هم اکنون به رغم آنکه عالمان و مفسران بزرگ معاصر، عنوان تاریخ قرآن را برای مباحث مرتبط با جمع و تدوین قرآن هرگز به کار نبرده‌اند، بیش از 25 کتاب تاریخ قرآن به زبان عربی و بیش از پنج تاریخ قرآن به زبان فارسی در دسترس اند.
این اثر با حمایت مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور تدوین و به عنوان منبع آموزشی درس تاریخ کتابت قرآن و قرائات رشته علوم قرآن و حدیث معرفی شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران