اندیشه‌های فلسفی امام خمینی(س): تفاوت میان نسخه‌ها

سهروردی: کسی را حکیم می شمارد که جدا ساختن نفس از بدن او کاری عادی باشد.

با توجه به آثار و شیوه تدریس فلسفی امام آشکارا برمی آید که عرفان نظری و رهیافتهای آن، در نظر ایشان از جایگاهی والاتر برخوردار بوده و همواره فلسفه را به عنوان ابزار و راهی برای رسیدن به عرفان  میدیده‌اند.  

حضرت امام در موارد گوناگونی از فلسفه دفاع نمودند، مانند پیامی که به عنوان منشور روحانیت نام گرفت یا در نامه‌ای که به گورباچف می نویسند و همچنین در مصاحبه با حسین هیکل از تأثیر فلسفه بر خودشان سخن گفته‌اند.

نخستین مکتب فلسفی که در میان حکیمان مسلمان بوجود آمد و مربوط به سده‌های سوم تا پنجم بوده و برجسته ترین فیلسوف این گرایش ابن سینا است. شاید بتوان گفت که با اهمیت ترین و برجسته ترین ویژگی این مکتب تکیه انحصاری به استدلال و قیاس عقلی است. از دیگر  ویژگی‌های این مکتب گرایش به مادّه و صورت و نگاه خاص آنان به نظام هستی و دسته بندی موجودات است. مشاء به «کثرت» موجودات اعتقاد دارد نه وحدت. بر این عقیده هستند که عقل اول، نخستین چیزی است که از واجب تعالی صادر شده است و عقل دوم صادر از عقل اول است.

اشکالاتی که از نظر امام به این مکتب وارد است را می‌بینیم. ایشان می فرمایند:

یک جهت تنبهی در مسأله باقی مانده و آن این است که چرا عقول را منحصر به عقول عشره  دانسته‌اند؟ علت آن ازدواج نمودن عقل حکیم با رصد مترصدین و جمع شدن  عقل‌های رصد منجم است زیرا اگر حکیم به عقل حکیمی خود اکتفا کند عقول را غیرمتناهی  میبیند، چنان که اشراقیون که رصد را در نظر نگرفته اند، قائل شده‌اند به این که عقول غیرمتناهی است، ولی مثل [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|شیخ الرئیس]] چون اهل رصد بوده و به عقیده منجمین نهُ فلک دیده است به عقول عشره قائل شده است. بنابراین از زمانی که افلاک تسعه را باطل دانسته اند عشریت عقول هم از بین رفته است«.

در  هستیشناسی مکتب اشراق، نور الانوار، که همان علت نخستین یا واجب الوجود در اصطلاح حکمت مشاء است، سرچشمه پیدایش انوار قاهره  میباشد.

یکی دیگر از نقطه‌های مهم در نگاه شیخ اشراق به دسته بندی موجودات،اعتقاد او به عالم مثالی منفصل است. یکی دیگر از موارد ویژه نگاه مرحوم سهروردی این است که عنصر آتش را  نمیپذیرد و  میگوید آتش همان عنصر هوا  میباشد.

رکن اصلی و پایه و بنیاد اساسی این مکتبِ فلسفه«وجود»  است، وجود اساسی ترین و مهمترین چیزی است که در اندیشه صدرایی مطرح می‌شود. تشکیک، وحدت حقیقت وجود، وحدت شخصی وجود و موجود، فقر و امکان وجودی، ارجاع علیت به تجلی، حرکت جوهری اتحاد عاقل و معقول، برهان صدیقین، عینیت ذات و صفات حق تعالی...همه و همه مسائل مهمی هستند که برای حل آنها باید از اصالت وجود آغاز کرد.