امام راحل و فقه سنتی: تفاوت میان نسخه‌ها

کتب اربعه شیعه که مرجع استدلال فقهای اهل‌بیت‌اند، به آن کتاب‌ها و خصوصا به صحیفه جامعه استناد دارند. که به زبان املای رسول خدا و خط مًبارک [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]]<nowiki/>است و نهایتا مستند با وحی است که تردیدی در آن نیست. زبدگان از اصحاب ائمًه، احادیثی که مشافهتا از ائمه، استماع می‌نمودند، در همان مجلس  می‌نوشتند، و در رساله هاًی کوچک ضبط و تدوین  میکردند، و هر یک از این  رساله‌ها را «اصل»  میگفتند، که سرانجام به جوامع حدیثیه، که هم اکنون در دست ماست، منتهی شده و جوامع اولیه احاد یث شیعه همین کتب اربعه است، که از آن میان جامع شریف کافی امام المحدثین «کلینی» همچون خورشید جهان افروز تابان است. با توجه به ذکر قراین و امارات و شواهدی که تألیف کتاب عظیم کافی بدانها مقرون بوده، اثبات حصول طبق قوی و اطمینان به عرضه آن کتاب شریف بر بعض سفرای خاص امام زمان(ع) است، و اینکه این کتاب به امضا و تصدیق نایب بزرگوار، که برابر با امضاء و تصدیق حضرت صاحب الامر است، رسیده بوده است و این حدس قوی و اطمینان مدلول قراین و اماراتی است.

«بدیهیات از آن عقل است و نظریات نیز در صورت موافقت نقل با آن، حکم آن بر نقل مقدم است و در صورت تعارض بین عقل و نقل، در نزد ما شکی نیست که نقل رجحان دارد. و در این صورت، حکم عقل هیچ التفات نمی‌شود و این قاعده ای است که مسائل بسیاری بر آن مبتنی است».  

#بعضی از اهل تحقیق گفته‌اند حدیث [[ابوسعید خدری]]، که اصل و اساس در اخبار و آثار نهی است، حدیثی است موقوف علیه، یعنی فقط منسوب به ابوسعید است و به حدیث موقوف احتجاج نمیشود. این رأی را در [[فتح الباري شرح صحیح البخاري|فتح الباری]] به بخاری نسبت می‌دهند.