ایران ساسانی از دیدگاه منابع چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =DSR۴۰۳/د۷الف۹ ۱۳۹۶ | ||
| موضوع = | | موضوع =ایران -- تاریخ -- سا‌سا‌نیا‌ن، ۲۲۶ - ۶۵۱م. -- تا‌ریخ‌نویسی,ایران -- روابط خارجی -- چین -- اسنا‌د و مدارک,چین -- روابط خارجی -- ایران -- اسنا‌د و مدارک | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =آوای خاور | | ناشر =آوای خاور | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ایران ساسانی از دیدگاه منابع چینی''' تألیف [[دفینا، پائولو|پائولو دفینا]](1929-2004 م)، ترجمه [[خلیلی پور، نازنین|نازنین خلیلی پور]]؛ این کتاب | '''ایران ساسانی از دیدگاه منابع چینی''' تألیف [[دفینا، پائولو|پائولو دفینا]](1929-2004 م)، ترجمه [[خلیلی پور، نازنین|نازنین خلیلی پور]]؛ این کتاب تاریخ‌نگاری‌های سلسله چینی‌ها درباره ایران است که به تاریخ جغرافیا،مردم شناسی، اقتصاد، سرمایه، سازمان سیاسی و اداری، آرایش جنگی،دستگاه قضایی، دین، زبان و نوشتار ایرانیان می‌پردازد. | ||
کهن‌ترین متن چینی که ردپای ایران ساسانی را در آن می‌توان پیدا کرد، قطعه‌ای متعلق به سلسله منقرض شده شیائو چوچی است .این قطعه | کهن‌ترین متن چینی که ردپای ایران ساسانی را در آن می‌توان پیدا کرد، قطعه‌ای متعلق به سلسله منقرض شده شیائو چوچی است. این قطعه دربردارنده‌ی ماجرای یکی از شاهان ایران است. واژه‌ی چینی سا-پو از واژه سانسکریت به معنای کاروانسالار به زبان چینی راه یافته است. | ||
در آغاز سده پنجم میلادی جماعتی بازرگان و ثروتمند سغدی در سیدان به سر می‌بردند که منشا واژه چینی پو-سو را از نظر منطقی در میان آنان می‌توان جست . گر چه ممکن است این بازرگانان سغدی دقیقاً همان‌هایی نباشند که معرف نام ایران در چین بوده‌اند. نخستین پیوندهای مستقیم میان پو –سو وچین از طریق | در آغاز سده پنجم میلادی جماعتی بازرگان و ثروتمند سغدی در سیدان به سر می‌بردند که منشا واژه چینی پو-سو را از نظر منطقی در میان آنان می‌توان جست. گر چه ممکن است این بازرگانان سغدی دقیقاً همان‌هایی نباشند که معرف نام ایران در چین بوده‌اند. نخستین پیوندهای مستقیم میان پو –سو وچین از طریق راه‌های زمینی بوده است در واقع میان سالهای ۴۵۰ تا 460 میلادی قلمروی جنوب متعلق به سلسله سونگ شروع به تجزیه شدن کرد. بنابر آنچه در تونگ تین اثر تویو آمده است، پو – سو، روابطش را با چین در زمان جانشین وی‌ها محکم کرد، از آن زمان روابط ایران و چین تا پایان سلسله ساسانی ادامه یافت. نتیجه این تماس‌های طولانی و متناوب این شد که چینیان درباره‌ی ایران، سلسله اخبار ویژه‌ای را گرد آوردند که هم اکنون در تاریخ‌نگاری‌های گوناگون سلسله‌های چین پراکنده است. برای بیرون کشیدن اطلاعات درباره‌ی کشورهای خارجی آشفته و بی نظم هر بار با حوصله باید مطالب آن را شکافت و دوباره جمع‌بندی کرد. در این نوشتار همین روش برای بیرون کشیدن اطلاعات در باره ایران ساسانی پیگیری پی گرفته شده است.<ref>[https://historylib.com/books/2180 کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:تاریخ]] | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:آثار خاورشناسان]] | |||
[[رده:مقالات جدید(بهمن) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(بهمن) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۱
| ایران ساسانی از دیدگاه منابع چینی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دفینا، پائولو (نویسنده) خلیلی پور، نازنین (مترجم) |
| ناشر | آوای خاور |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۵ |
| موضوع | ایران -- تاریخ -- سا‌سا‌نیا‌ن، ۲۲۶ - ۶۵۱م. -- تا‌ریخ‌نویسی,ایران -- روابط خارجی -- چین -- اسنا‌د و مدارک,چین -- روابط خارجی -- ایران -- اسنا‌د و مدارک |
| کد کنگره | DSR۴۰۳/د۷الف۹ ۱۳۹۶ |
ایران ساسانی از دیدگاه منابع چینی تألیف پائولو دفینا(1929-2004 م)، ترجمه نازنین خلیلی پور؛ این کتاب تاریخ‌نگاری‌های سلسله چینی‌ها درباره ایران است که به تاریخ جغرافیا،مردم شناسی، اقتصاد، سرمایه، سازمان سیاسی و اداری، آرایش جنگی،دستگاه قضایی، دین، زبان و نوشتار ایرانیان می‌پردازد.
کهن‌ترین متن چینی که ردپای ایران ساسانی را در آن می‌توان پیدا کرد، قطعه‌ای متعلق به سلسله منقرض شده شیائو چوچی است. این قطعه دربردارنده‌ی ماجرای یکی از شاهان ایران است. واژه‌ی چینی سا-پو از واژه سانسکریت به معنای کاروانسالار به زبان چینی راه یافته است.
در آغاز سده پنجم میلادی جماعتی بازرگان و ثروتمند سغدی در سیدان به سر می‌بردند که منشا واژه چینی پو-سو را از نظر منطقی در میان آنان می‌توان جست. گر چه ممکن است این بازرگانان سغدی دقیقاً همان‌هایی نباشند که معرف نام ایران در چین بوده‌اند. نخستین پیوندهای مستقیم میان پو –سو وچین از طریق راه‌های زمینی بوده است در واقع میان سالهای ۴۵۰ تا 460 میلادی قلمروی جنوب متعلق به سلسله سونگ شروع به تجزیه شدن کرد. بنابر آنچه در تونگ تین اثر تویو آمده است، پو – سو، روابطش را با چین در زمان جانشین وی‌ها محکم کرد، از آن زمان روابط ایران و چین تا پایان سلسله ساسانی ادامه یافت. نتیجه این تماس‌های طولانی و متناوب این شد که چینیان درباره‌ی ایران، سلسله اخبار ویژه‌ای را گرد آوردند که هم اکنون در تاریخ‌نگاری‌های گوناگون سلسله‌های چین پراکنده است. برای بیرون کشیدن اطلاعات درباره‌ی کشورهای خارجی آشفته و بی نظم هر بار با حوصله باید مطالب آن را شکافت و دوباره جمع‌بندی کرد. در این نوشتار همین روش برای بیرون کشیدن اطلاعات در باره ایران ساسانی پیگیری پی گرفته شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران