زبانه شمس و زبان مولوی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =زبانه شمس و زبان مولوی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = یثربی، یحیی (نویسنده) رحمتی، الهام (ویراستار) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =امیرکبیر | مکان نشر =تهران | سال نش...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
||
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NURزبانه شمس و زبان مولویJ1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان =زبانۀ شمس و زبان مولوی | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۵۲۹۷/ی۲ز۲ | ||
| موضوع = | | موضوع =شعر عرفانی,شعر فارسی,عرفان در ادبیات, -- تاریخ و نقد, -- تاریخ و نقد, -- قرن ۷ق., -- قرن ۷ق.,مولوی، جلالالدین محمد بن محمد،۶۷۲ - ۶۰۴ ق--. عرفان,مولوی، جلالالدین محمد بن محمد،۶۷۲ - ۶۰۴ ق.شمستبریزی -- نقد و تفسیر | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =امیرکبیر | | ناشر =امیرکبیر | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
''' | '''زبانۀ شمس و زبان مولوی''' تألیف [[یثربی، سید یحیی|یحیی یثربی]]؛ این کتاب، برگزیدۀ غزلیات [[کلیات شمس تبریزی|دیوان کبیر مولانا]]، همراه با تفسیر، تحلیل و طبقهبندی موضوعی آنهاست. نگارنده دربارۀ انگیزهاش از تدوین اين اثر میگوید: از غزلهای [[کلیات شمس تبریزی|دیوان کبیر]]، بارها گزینش و در اختیار دیگران قرار داده شده است؛ لکن گزینشها بیشتر بر پایه جنبههای ادبی انجام پذیرفتهاست؛ اما چون هدف وی توجه بیشتر به اشارات سلوکی غزلها بوده؛ بدون توجه به گزینشهای پیشین، دست به انتخاب جدیدی زده و جنبههای عرفانی غزلها را برجسته کرده و طبقه بندی موضوعی آنها را بر اساس تقسیم بندی سنتی علم عرفان،انجام داده است. | ||
کتاب مشتمل بر مقدمه(در سه فصل) و متن (در پنج فصل) است. | کتاب مشتمل بر مقدمه(در سه فصل) و متن (در پنج فصل) است. | ||
در فصل نخستِ مقدمه، این پرسش مطرح میشود که سلوک عرفانی چیست؟ آنگاه برای روشن شدن چیستی سلوک عرفانی، به اختصار، به اصول اساسی عرفان، اشاره میکند. در فصل دوم به بررسی منازل و مقامات و احوالات سالک میپردازد و همه عناوین مربوط به منازل و مقامات را در سه مرحله عمده، با عناوین: آغازینهها، رضا و فنا توضیح میدهد. فصل | در فصل نخستِ مقدمه، این پرسش مطرح میشود که سلوک عرفانی چیست؟ آنگاه برای روشن شدن چیستی سلوک عرفانی، به اختصار، به اصول اساسی عرفان، اشاره میکند. در فصل دوم به بررسی منازل و مقامات و احوالات سالک میپردازد و همه عناوین مربوط به منازل و مقامات را در سه مرحله عمده، با عناوین: آغازینهها، رضا و فنا توضیح میدهد. فصل | ||
سوم، سه مطلب مهم دارد: ۱. هماهنگی لفظ و معنی در قلمرو عرفان؛ ۲. شخصیت سلوکی | سوم، سه مطلب مهم دارد: | ||
مولانا و مقایسه اجمالی مولانا با عارفان بزرگ و اثرگذار، ۳. ویژگیهای دیوان کبیر و مقایسه آن با | |||
۱. هماهنگی لفظ و معنی در قلمرو عرفان؛ | |||
۲. شخصیت سلوکی [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] و مقایسه اجمالی [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] با عارفان بزرگ و اثرگذار، | |||
۳. ویژگیهای [[کلیات شمس تبریزی|دیوان کبیر]] و مقایسه آن با [[مثنوی معنوی|مثنوی]]. | |||
در متن اصلی کتاب، با عنوان تفسیر، تحلیل و طبقهبندی موضوعی دیوان کبیر، مجموعهای از غزلیات [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در پنج فصل تدوین شده است. عناوین فصلها به ترتیب عبارتند از: از | |||
انسان تا سلوک؛ در قلمرو سلوک؛ عوالم و عجایب عشق و سلوک؛ تنگناها و دلتتگیها؛ و رهایی و پرواز. هر بخش(فصل) پنج گانه؛ عناوین فرعی بسیاری دارد. در آغاز هر بخش و هر عنوان فرعی و گاه در آغاز هر غزل، مقدمهای یا توضیحی به فراخور موضوع ذکر میکند؛ اما به شرح ابیات، لغات و اصطلاحات دشوار و جنبههای ادبی ابیات نمیپردازد. منابع و مآخذ مطالب در پایان کتاب درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص379-380</ref> | |||
خط ۵۰: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات جدید( | [[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] |
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۱
زبانۀ شمس و زبان مولوی | |
---|---|
پدیدآوران | یثربی، یحیی (نویسنده) رحمتی، الهام (ویراستار) |
ناشر | امیرکبیر |
مکان نشر | تهران |
سال نشر | 1386 |
چاپ | اول |
موضوع | شعر عرفانی,شعر فارسی,عرفان در ادبیات, -- تاریخ و نقد, -- تاریخ و نقد, -- قرن ۷ق., -- قرن ۷ق.,مولوی، جلالالدین محمد بن محمد،۶۷۲ - ۶۰۴ ق--. عرفان,مولوی، جلالالدین محمد بن محمد،۶۷۲ - ۶۰۴ ق.شمستبریزی -- نقد و تفسیر |
کد کنگره | PIR۵۲۹۷/ی۲ز۲ |
زبانۀ شمس و زبان مولوی تألیف یحیی یثربی؛ این کتاب، برگزیدۀ غزلیات دیوان کبیر مولانا، همراه با تفسیر، تحلیل و طبقهبندی موضوعی آنهاست. نگارنده دربارۀ انگیزهاش از تدوین اين اثر میگوید: از غزلهای دیوان کبیر، بارها گزینش و در اختیار دیگران قرار داده شده است؛ لکن گزینشها بیشتر بر پایه جنبههای ادبی انجام پذیرفتهاست؛ اما چون هدف وی توجه بیشتر به اشارات سلوکی غزلها بوده؛ بدون توجه به گزینشهای پیشین، دست به انتخاب جدیدی زده و جنبههای عرفانی غزلها را برجسته کرده و طبقه بندی موضوعی آنها را بر اساس تقسیم بندی سنتی علم عرفان،انجام داده است.
کتاب مشتمل بر مقدمه(در سه فصل) و متن (در پنج فصل) است.
در فصل نخستِ مقدمه، این پرسش مطرح میشود که سلوک عرفانی چیست؟ آنگاه برای روشن شدن چیستی سلوک عرفانی، به اختصار، به اصول اساسی عرفان، اشاره میکند. در فصل دوم به بررسی منازل و مقامات و احوالات سالک میپردازد و همه عناوین مربوط به منازل و مقامات را در سه مرحله عمده، با عناوین: آغازینهها، رضا و فنا توضیح میدهد. فصل سوم، سه مطلب مهم دارد:
۱. هماهنگی لفظ و معنی در قلمرو عرفان؛
۲. شخصیت سلوکی مولانا و مقایسه اجمالی مولانا با عارفان بزرگ و اثرگذار،
۳. ویژگیهای دیوان کبیر و مقایسه آن با مثنوی.
در متن اصلی کتاب، با عنوان تفسیر، تحلیل و طبقهبندی موضوعی دیوان کبیر، مجموعهای از غزلیات مولانا در پنج فصل تدوین شده است. عناوین فصلها به ترتیب عبارتند از: از انسان تا سلوک؛ در قلمرو سلوک؛ عوالم و عجایب عشق و سلوک؛ تنگناها و دلتتگیها؛ و رهایی و پرواز. هر بخش(فصل) پنج گانه؛ عناوین فرعی بسیاری دارد. در آغاز هر بخش و هر عنوان فرعی و گاه در آغاز هر غزل، مقدمهای یا توضیحی به فراخور موضوع ذکر میکند؛ اما به شرح ابیات، لغات و اصطلاحات دشوار و جنبههای ادبی ابیات نمیپردازد. منابع و مآخذ مطالب در پایان کتاب درج شده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص379-380
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتابشناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمیترین کتابهای مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.