|
|
(۴۳۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه]]'''</big></div>
| | [[پرونده:NUR18432J1.jpg|بیقاب|چپ|ویژگیهای معلم خوب|175px]] |
| [[پرونده:NUR12366J1.jpg|بندانگشتی|سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه|175px]] | |
|
| |
|
| '''سنت عزادارى و منقبتخوانى در تاريخ شيعه اماميه'''، كتابى است مشتمل بر دو مقاله فارسى كه توسط مؤسسه شيعهشناسى با مقدمه [[تقیزاده داوری، محمود|محمود تقىزاده داورى]] منتشر شده است: مقاله اول كه توسط دكتر [[آیینهوند، صادق|صادق آئينهوند]] براى مؤسسه شيعهشناسى ارسال شده، در واقع جزوه تحقيقى دوره دكترى دكتر حسين پوراحمدى مىباشد كه براى استاد ارجمندشان تهيه شده است. مقاله دوم نيز بخشى از كتاب «پويايى فرهنگ و تمدن اسلام و ايران»، نوشته دكتر [[ولایتی، علیاکبر|علىاكبر ولايتى]] است. | | '''ويژگىهاى معلم خوب'''، اثر آيتالله [[مظاهری، حسین|حسين مظاهرى]]، مشتمل بر بيان، توضيح و تشريح صفات و ويژگىهايى است كه وجود آنها در يك معلم خوب و نمونه، لازم است. |
| | كتاب، به زبان فارسى و در سال 1370ش، تدوين شده است. |
|
| |
|
| «شيعه اماميه و عزادارى امام حسين(ع) از آغاز تا عصر صفوى»، عنوان مقاله اول كتاب است. نویسنده در ابتداى مقدمه درباره مقالهاش چنين مىنويسد: «شيعه اماميه از ابتدا داراى مراسم و مواسمى بوده كه سرچشمه آنها به عصر پيامبر(ص) و امام معصوم(ع) برمىگردد. آنان پيروان خود را به بزرگداشت اين آيينها و سنتها تشويق و ترغيب مىنمودند. اين سنتها تحت تأثير شرايط گوناگون، بهويژه حكومتها و آداب و رسوم بومى، در طول تاريخ دچار دگرگونى شدهاند. اين نوشتار به بررسى مراسم عزادارى و تاريخچه آن نزد مسلمانان مىپردازد.
| | در درس اول، مقام و منزلت معلم بيان گرديده است. نویسنده در اين فصل، به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش است كه چه بايد بكنيم تا معلم خوبى شويم؟ وى در پاسخ، به اين نكته اشاره مىكند كه براى تحقق اين امر، بايد شرايطى در انسان فراهم شود كه شرط اول آن، اين است كه معلم، قدر خود را دانسته و منزلت خويش را بشناسد؛ يعنى مواظب باشد تا اولا، خود را ارزان نفروشد؛ ثانيا، احساس مسئوليت كند؛ چون قدر و منزلت، هرچه بالاتر باشد، مسئوليت سنگينتر است. |
|
| |
|
| نویسنده ابتدا به عزادارى در سيره رسولالله(ص) و گريه آن حضرت در مرگ فرزندش ابراهيم، گريه بر قبر مادرشان و نيز گريه بر مرگ فاطمه بنت اسد اشاره كرده است. ذكر داستان عزادارى بر حمزه سيدالشهداء و پس از آن عزادارى بر امام حسين(ع) از ديگر مراسمى است كه در منابع آمده است.
| | درس دوم، به بحث از والاترين عبادت، اختصاص يافته است. نویسنده، معتقد است در اسلام، خدمت به خلق خدا، برترين عبادات است و از آنجا كه معلمى، خدمت به جامعه مىباشد، از ارزش فراوانى برخوردار بوده و روايات بسيارى از ائمه(ع) رسيده است كه بر اساس آنها، خدمت به جامعه، خصوصاً خدمات معنوى، ارجمند تلقى شدهاند.<span id="mp-more">[[ویژگیهای معلم خوب|'''ادامه ...''']]</span> |
| نویسنده در ادامه به نقد گزارشهاى [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در نارضايتى يزيد از فاجعه كربلا و شهادت امام حسين(ع) پرداخته و چنين احتمال داده كه چنين رفتارى براى كاهش نفرت مسلمانان از دستگاه حكومتى امويان جعل شده باشند، بهويژه آنكه رواياتى نيز نقل شده است كه يزيد سعى در توجيه عمل قتل امام حسين(ع) و يارانش داشته است.
| |
| | |
| | |
| <div class="mw-ui-button">[[سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه|'''ادامه''']]</div> | |