|
|
| (۳۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله سید حسین طباطبائی بروجردی]]'''</big></div>
| | [[پرونده:NUR00989.jpg|بی‌قاب|چپ|مطهری، مرتضی|175px]] |
| [[پرونده:NUR00363.jpg|بندانگشتی|بروجردی، سید حسین|175px]] | |
|
| |
|
| '''سید حسین طباطبائی بروجردی''' (1254-1340ش)، از مراجع بزرگ تقلید در قرن چهاردهم، فقیه، اصولی، رجالی، استاد برجسته [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] | | '''مرتضى مطهرى''' (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]] |
|
| |
|
| در 27سالگى به همراه برادر کوچکش سید اسماعیل، روانه نجف شدند. پس از ورود به نجف، از محضر علمایى چون آیات عظام: [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد کاظم خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید کاظم یزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شریعت اصفهانى]] در فقه و اصول و رجال کسب فیض کرد.
| | از سال 1341 که نهضت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى(ره)]] آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود. |
|
| |
|
| ایشان اجازه اجتهاد از آقایان [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شیخ الشریعه اصفهانى]] و [[دهکری، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم دهکردى]] داشته است.
| | پس از تبعید [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد. |
|
| |
|
| ایشان در سال ۱۳۲۸ق به وطن خویش مراجعت و حدود 33سال در آنجا اقامت داشتند. و در تمام این مدت به طور مستمر مشغول به تحصیل، تألیف، تدریس فقه واصول بودند. اکثر آثار مکتوب و ابتکارات علمى ایشان در فقه مانند حاشیه بر عروةالوثقى، اصول، حدیث و رجال، حاصل تلاش این دوره اقامت در بروجرد است.
| | در دوران اقامت [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود. |
|
| |
|
| در سال ۱۳۴۵ق ایشان به عنوان اعتراض به اعمال نارواى رئیس اداره ثبت احوال بروجرد، به عتبات عالیات رفته و در نجف ساکن گردید اما هم‌زمان با اوج‌گیرى اعتراضهاى مردم علیه رضاخان و هجرت اعتراض‌آمیز روحانیان کشور به قم، ایشان به ایران آمده و ابتدا به تهران، سپس مشهد، قم و در نهایت به بروجرد رفت. | | استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.<span id="mp-more">[[مطهری، مرتضی|'''ادامه ...''']]</span> |
| | |
| یکى از تلخ‌ترین ایام اقامت ایشان در بروجرد، سالهاى ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۰ق (۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ش) و دوران فشار و اختناق رضاخان است.
| |
| | |
| ایشان در سال ۱۳۶۴ق، به دعوت چند نفر از فقهاى سرشناس حوزه علمیه قم خصوصاً [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]](ره)، جهت اقامت در قم و قبول مرجعیت جهان تشیع و رهبرى و مدیریت حوزه علمیه قم، وارد این شهر شدند.
| |
| | |
| سرانجام این مرجع بزرگ و عالم جلیل‌القدر جهان تشیع، پس از عمرى پربرکت، در سیزدهم شوال 1380ق برابر با دهم فروردین 1340ش، دیده از جهان فانى فروبسته، روحش به ملکوت اعلى پیوست و در شهر قم، در مسجد اعظم قم، که خود بنیاد نهاده بود، به خاک سپرده شد.
| |
| | |
| <div class="mw-ui-button">[[بروجردی، سید حسین|'''ادامه''']]</div> | |
