نوادر الأخبار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نوادر الأخبار'''، تألیف محدّث اخباری و عارف و زاهد قرن دوازدهم هجری قمری، [[محمدجعفر بن محمدطاهر خراسانی]]، مشهور به [[کرباسی]] (1080-1175ق) است. نویسنده که از شاگردان [[علامه مجلسی]] و هم‌مسلک اوست، در این اثر، برخی از احادیث فقهی را که کمتر مورد توجه است، گرد آورده و برطبق مشرب خودش توضیح داده است.

پژوهشگر معاصر، [[حامد رحمان طایی]] این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمه‌ای روشمند و ارزنده نوشته و نویسنده و آثارش و کتاب حاضر را شناسانده و همچنین پاورقی‌هایی بر آن افزوده و منابع روایاتش را مشخص کرده و درباره برخی از راویان توضیحاتی داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص27- 28</ref>.

* مقدمه نویسنده، کوتاه و ناکافی است و تنها بر این مطلب دلالت دارد که کتاب حاضر مجموعه‌ای روایی از اهل‌بیت(ع) است و کتاب‌های [[بحار الأنوار]] و [[وسائل الشيعة]] منبع اصلی [[کرباسی]] را در این اثر، تشکیل می‌دهد؛ جز در برخی روایات که از [[طبّ الأئمّة]] نقل کرده است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، همان، ص31</ref>. نگارنده هیچ توضیح دیگری درباره اهداف و چگونگی‌های نگارش کتابش نیفزوده است.

* [[حامد رحمان طایی]]، با اشاره به معنا و اهمیت حفظ و نگارش سنت نبوی(ص) و سیر نگارش آثار روایی در بین پیروان اهل‌بیت(ع)، «نوادرنویسی» را سنتی رایج در بین اندیشوران شمرده که در پایان کتاب‌هایشان می‌افزودند تا آنچه در ضمن باب‌های کتاب نگنجیده، فراموش نشود و برخی از دانشمندان مانند [[کرباسی]] همین زیادات یا نوادر را در اثری مستقل گردآوری کرده‌اند تا سنت را محفوظ بدارند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، همان، ص7-11</ref>.

* [[کرباسی]] گفته است از پاسخی که امام حسن عسکری(ع) به پرسش از کتاب‌های بنی‌فَضّال داده که «خُذوا بما رَوَوا و ذَرُوا ما رَأوا»، چند مطلب استفاده می‌شود، از جمله: مورد وثوق بودن بنی‌فَضّال و جواز نقل روایات کتاب‌هایشان و جواز استناد به روایت ثقه، هرچند مخالف در مذهب باشد و چه بدون واسطه از معصوم(ع) نقل کند، چه باواسطه<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص33</ref>.