نامه‌ها و پیام‌های تاریخی امام خمینی(قدس‌سره): تفاوت میان نسخه‌ها

'''فصل اول:'''  رویارویی با رژیم پهلوی تا سقوط شاه، منشور روحانیت،منشور برادری، پیام به گورباچف، پیام های عزت آفرین، تدبیر و قاطعیت در برخورد با انحرافات، منشور برائت و کشتار مهمانان خداوند و پیامبر. در فصل نهم قطعنامه 598 و ترسیم خطوط مبارزه و منشور سازندگی آمده است. فصل آخر هم درباره منشور حقوق شهروندی می‌باشد.  

اینجانب با تمام مشکلات و تهدیدات و تضییقات و اهانت ها عازم هستم،به خواست خداوند متعال، تا از پا ننشینم تا حصول مقصد نهایی و جلوگیری از تجاوز به حدود شرع مطاع و یا تحصیل عذر در دادگاه قادر متعال و رجال واثق دارم که توفیق حاصل خواهد شد.   

'''مخاطب:''' دولت و ملت فرانسه، مکان: پاریس، زمان: 11/12/57 در این موقع که چهار ماه توقف پر حادثه در خاک فرانسه، برای خدمتبه وطنم می‌خواهم اینجا را ترک کنم، لازم می دانم از دولت فرانسه که وسایل امنیت و آزادی بیان را برای اینجانب مهیا نمود، و از اهالی محترم که با حس انسان دوستی علاقه خود را به آزادی و استقلالکشور ایران اظهار داشتند، تشکر می کنم. امید است  مهمان‌نوازی دولت و ملت فرانسه و حس آزادی‌خواهی آنان را فراموش نکنم و از زحماتی که به همسایگان و اهالی نوفل لوشاتو دادم، معذرت  می‌خواهم. امید استاحترامات اینجانب را بپذیرند.

نامه شما را مطالعه کردم، مسئله ای را طرح کرده اید که پاسخ آن کمی طولانی می‌گردد…  

در حکومت اسلامی همیشه باید باب اجتهاد باز باشد و طبیعت انقلاب و نظام همواره اقتضا  میکند که نظرات اجتهادی فقهی در زمینه های مختلف ولو مخالف با یکدیگر آزادانه عرضه شود و کسی توان و حق جلوگیری از آن را ندارد….  

هر دو جریان باید با تمام وجود تلاش کنند که ذره ای از سیاست (نه شرقی و نه غربی، جمهوری اسلامی) عدول نشود که اگر  ذرهای از آن عدول شود، آن را با شمشیر عدالت اسلامی راست کنند….  

نگرش جوی به اسلام ممکن است شما را برای همیشه از مسئله افغانستان و مسائلی از این قبیل در جهان نجات دهد. ما مسلمانان جهان را مانند مسلمانان کشور خود دانسته و همیشه خود را در سرنوشت آنان شریک  میدانیم. با آزادی نسبی مراسم مذهبی در بعضی از جمهوری های شوروی نشان دادید که دیگر این گونه فکر  نمیکنید که مذهب مخدر جامعه است.

'''مخاطب:''' ژان پل دوم (رهبر کاتولیک های جهان)،

از دعای شما به درگاه خداوند متعال برای ملت مبارز ما شکرگزارم، لکن متذکر می شوم که جناب شما از انگیزه های تیره‌های دیگر و مشکلات خطرناک بزرگتر که مرقوم داشته اید، نگران نباشید، که ملت اسلامی ایران از مشکلاتی که در این قطع روابط به وجود آید استقبال  میکند و از خطرهای بزرگتر که مرقوم شده است، هراس ندارد….

به هر حال اعلان برائت در حج، تجدید میثاق مبارزه و تمرین تشّکُل مجاهدان برای ادامه نبرد با کفر و شرک و بت پرست ها است و به شعار هم خلاصه  نمیشود، که سرآغاز علنی ساختن منشور مبارزه و سازماندهی جنود خدای تعالی…  

قدرت ها و ابرقدرت ها و نوکران آنان مطمئن باشند که اگر [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|خمینی]] یکه و تنها هم بماند به راه خود که راه مبارزه با کفر و ظلم و شرک و  بتپرستی است، ادامه  میدهد و به یاری خدا در کنار بسیجیان جهان اسلام، این  پابرهنه‌های مغضوب دیکتاتورها، خواب راحت را از دیدِگان جهانخواران و سرسپردگانی که به ستم و ظلم خویشتن اصرار می نمایند،می‌رباید…<ref> ر.ک: بی‌نام، ص23-25</ref>