سیره آفتاب: توصیه‌های اخلاقی- عرفانی حضرت امام خمینی به ضمیمه گلچینی از سیره عملی آن حضرت در عرصه‌های مختلف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعاها و مناجات های معصومین، راه‌گشای عبودیت'''

«پسرم! دعاها و مناجات هایی که از ائمه معصومین به ما رسیده است بزرگترین راهنمای آشنایی با او- جلّ و علا- است. و والاترین راهگشای عبودیتّ و رابطه بین حق و خلق است و مشتمل بر معارف الهی و وسیله انس با او است و  ره‌آورد خاندان وحی است و نمونه ای از حال اصحاب قلوب و ارباب سلوک است و وسوسه های بی خبران تو را از تمسک به آنها، و اگر توانی از انس با آنها، غافل نکند. ما اگر تمام عمر به شکرانه آنکه این وارستگان و واصلان به حق، ائمه ما و راهنمایان مایند به نیایش برخیزیم از عهده بر نخواهیم آمد».

در مسافرت مشهد، اخلاق پدرانه نسبت به ما مبذول داشتند که هر وقت یادمان می آید، شرمنده آن روزگاریم که در خدمتشان در ارض اقدس مشرف بودیم. در آن زمان قسمتهایی از ایران، زیر نظر دولت-های روسیه و آمریکا و انگلستان بود.

وقتی از ارض اقدس برمی گشتیم، بین راه روس ها برای بازرسی، جلوی ماشین ما را گرفتند. همگی پیاده شدیم و چون امام از اول تکلیف مراتب تهجد و نماز شب بودند و هیچ وقت آن را ترک نکرده بودند، بعد از پیاده شدن، خواستند که نماز شب بخوانند، آنجا هم وسط بیابان بود و آبی وجود نداشت.

توصیه امام این بود که: «سعی کنید بعد از این که علم را با مبانی عقلی هماهنگ کردید، آن را به قلب بدهید؛ وقتی به قلب رفت، کارساز خواهد بود. این علم است که شما را حرکت می دهد. شما وقتی علوم را به قلب نفرستید و فقط یاد بگیرید، صندوقچه ای می‌شود که محفوظات را مانند یک کتابخانه در آن جمع کرده اید و این علم خود حجاب می‌شود».

وقتی در سال 60 قضیه ترور [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله  خامنه‌ای]] پیش آمد من در تهران بودم. همه درمانده بودند که این خبر را چگونه به امام گزارش دهند .آقای (حسن) صانعی از من به عنوان طبیب سؤال کرد. اگر من بخواهم این خبر را به امام بدهم شما چه تدبیری پیشنهاد  میکنید؟ فکر کردم و گفتم: اگر یک قرص آرام بخش در داخل چای ایشان حل کنیم و بعد از نیم ساعت قضیه را مطرح کنیم خوب است. آقای صانعی در مورد این کار استخاره کرد، بد آمد. بعد خودشان این قضیه را مضطربانه خدمت امام نقل کردند. سپس به من گفتند فلانی قبل از این که مطلب را به امام بگویم، امام به من فرمودند: «در مورد [[خامنه‌ای، سید علی|آقای خامنه‌ای]] مسأله ای پیش آمده است؟»

امام دائما در حال ذکر بودند. حتی در یکی از موارد وقتی به هوش آمده بودند،  لبهای مبارکشان تکان می خورده است. وقتی دکتر گوش را جلو  میبرد می شنود که امام الله اکبر می‌گویند. با همان حال ذکر گفتن نیز از دنیا رفتند.<ref> ر.ک: بی‌نام، ص104-105</ref>

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]