۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه اند،' به 'ه‌اند،'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه اند،' به 'ه‌اند،') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
میراث مکتوب، مهم‌ترین مؤلفه‌ی تمدنی و فرهنگی جوامع انسانی، و بیانگر میزان فرهیختگی و دانایی مردمان هر کشوری است. این میراث که هویت و اصالت فرهنگی و تاریخی هر کشوری را رقم می زند، معرف جایگاه علمی و تمدنی آن کشور در جهان است و چندان که به احیا، انتشار و معرفی این ذخایر تراثی، اهتمام صورت گیرد، غنای فرهنگی و علمی و آوازه‌ی تمدنی جوامع، مشخص تر و مشهودتر خواهد بود. | میراث مکتوب، مهم‌ترین مؤلفه‌ی تمدنی و فرهنگی جوامع انسانی، و بیانگر میزان فرهیختگی و دانایی مردمان هر کشوری است. این میراث که هویت و اصالت فرهنگی و تاریخی هر کشوری را رقم می زند، معرف جایگاه علمی و تمدنی آن کشور در جهان است و چندان که به احیا، انتشار و معرفی این ذخایر تراثی، اهتمام صورت گیرد، غنای فرهنگی و علمی و آوازه‌ی تمدنی جوامع، مشخص تر و مشهودتر خواهد بود. | ||
آثار و مآثر اسلامی و ایرانی، که در جلوه‌ی نسخ خطی به دست ما | آثار و مآثر اسلامی و ایرانی، که در جلوه‌ی نسخ خطی به دست ما رسیده‌اند، گویای عظمت تمدنی و جایگاه بلند علمی و فرهنگی مسلمانان و ایرانیان در گذر تاریخ بشری است و احیای هر اثری از این تمدن، حلقه‌ای گسسته از علوم اسلامی و ایرانی را به هم پیوند می زند. هرچه تلاش‌ها برای احیا و معرفی این حلقات، بیشتر باشد، زنجیره‌ی تاریخ علم مسلمانان، کاملتر و استوارتر خواهد بود. | ||
علاء قزوینی، مشهور به هلالی، از نویسندگان و شاعران شیعی مذهب سده‌ی 8 قمری است که در حدود 778 ق به تألیف تاریخی جامع از ابتدای خلقت تا زمان حیاتش با عنوان «مناهج الطالبین فی معارف الصادقین» همت گماشت. در تألیف این اثر به منابع مهم تاریخی، ادبی و تفاسیر فارسی و عربی متعدد، رجوع شده و تمام روایات و احادیث بدون قضاوت، نقل گردیده است. این کتاب، علاوه بر ارزش‌های تاریخی، یکی از کهن ترین منابعی است که ابیاتی از شاهنامه و قسمت هایی از متون فارسی دیگر در آن ثبت شده است. مهم‌ترین بخش این کتاب، مربوط به گزارش مؤلف از وقایع روزگار خویش، یعنی دوره‌ی شاه شجاع مظفری است و اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی این برهه‌ی تاریخی در اختیار پژوهشگران تاریخ ایران قرار می‌دهد. | علاء قزوینی، مشهور به هلالی، از نویسندگان و شاعران شیعی مذهب سده‌ی 8 قمری است که در حدود 778 ق به تألیف تاریخی جامع از ابتدای خلقت تا زمان حیاتش با عنوان «مناهج الطالبین فی معارف الصادقین» همت گماشت. در تألیف این اثر به منابع مهم تاریخی، ادبی و تفاسیر فارسی و عربی متعدد، رجوع شده و تمام روایات و احادیث بدون قضاوت، نقل گردیده است. این کتاب، علاوه بر ارزش‌های تاریخی، یکی از کهن ترین منابعی است که ابیاتی از شاهنامه و قسمت هایی از متون فارسی دیگر در آن ثبت شده است. مهم‌ترین بخش این کتاب، مربوط به گزارش مؤلف از وقایع روزگار خویش، یعنی دوره‌ی شاه شجاع مظفری است و اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی این برهه‌ی تاریخی در اختیار پژوهشگران تاریخ ایران قرار می‌دهد. | ||