هیئت‌های عزاداری در جامعه ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ن ها ' به 'ن‌ها ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ی های ' به 'ی‌های ') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
فرهنگ به مثابه شیوه ی زندگی و جهان بینی خاصی که اعضای یک جامعه دارند، | فرهنگ به مثابه شیوه ی زندگی و جهان بینی خاصی که اعضای یک جامعه دارند، تجلی‌های مختلفی دارد. فرهنگ هر جامعه ای الگوهایی برای زندگی اعضایش فراهم می کند که نه تنها در سطوح کلان بلکه در سطوح خیلی خرد نیز تعریف شده است. به همین دلیل فرهنگ در تمام عرصه های زندگی ما حضور دارد و تداوم هر جامعه منوط به آن است. نظام های فرهنگی همیشه درعرصه های خاصی بیشترین نمود و بازنمایی را دارند. عرصه هایی در زندگی هر جامعه ای هست که اعضای آن جامعه بنیان های فرهنگی خودشان را در آن عرصه ها نه تنها بازنمایی می کنند، بلکه آن‌ها را برای دیگران و خودشان بازتولید می کنند. این عرصه ها کلیدی تجلیگاه اصلی روح یک فرهنگ و بنیان های اصلی آن است. این بنیان‌ها صرفا در عرصه ی فکری و معرفتی نیست؛ بلکه بنیان های عاطفی و روحی و معنوی و عقلانی آن فرهنگ عمیقا به هم وابسته اند و در این صحنه های کلیدی تجلی روح فرهگ، نمود پیدا می کنند. | ||
در فرهگ شیعی ایران، کلیدی ترین و محوری ترین جایی که می توان روح این فرهنگ را دید، ماه محرم و عزاداری تاسوعا و عاشورا است. این تجلیگاه روح شیعی نه تنها بنیان اعتقادی و ارزشی، که حتی بنیان های عاطفی و روحی فرهنگ شیعی را نیز به نمایش می گذارد. فرهنگ شیعی بدوم محرم امکان حضور و وجود و تجلی نداشته و ندارد. محرم و صفر است که این فرهنگ را نگه داشته و بستر اصلی تجلی و تداوم این فرهنگ شده است. در عرصه ی ماه محرم و عزاداری عاشورایی است که تشیع فرهنگ خودش را زندگی می کند، آن را می سازد، تجربه می کند و به نسل بعد انتقال می دهد. جامعه ی شیعی تجلی تمام اعتقاداتش در باب حق و باطل را در صحنه ی بزرگ عاشورا روایت می کند و ایمان شیعی اش را در خاک عاشورا پرورش می دهد. به این جهت است که عاشورا نقطه ی ثقل هویت شیعی، ایمان شیعی، فرهنگ شیعی و جامعه ی شیعی است. | در فرهگ شیعی ایران، کلیدی ترین و محوری ترین جایی که می توان روح این فرهنگ را دید، ماه محرم و عزاداری تاسوعا و عاشورا است. این تجلیگاه روح شیعی نه تنها بنیان اعتقادی و ارزشی، که حتی بنیان های عاطفی و روحی فرهنگ شیعی را نیز به نمایش می گذارد. فرهنگ شیعی بدوم محرم امکان حضور و وجود و تجلی نداشته و ندارد. محرم و صفر است که این فرهنگ را نگه داشته و بستر اصلی تجلی و تداوم این فرهنگ شده است. در عرصه ی ماه محرم و عزاداری عاشورایی است که تشیع فرهنگ خودش را زندگی می کند، آن را می سازد، تجربه می کند و به نسل بعد انتقال می دهد. جامعه ی شیعی تجلی تمام اعتقاداتش در باب حق و باطل را در صحنه ی بزرگ عاشورا روایت می کند و ایمان شیعی اش را در خاک عاشورا پرورش می دهد. به این جهت است که عاشورا نقطه ی ثقل هویت شیعی، ایمان شیعی، فرهنگ شیعی و جامعه ی شیعی است. | ||
نسخهٔ ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۸
| هیئت‌های عزاداری در جامعه ایران | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رحمانی، جبار (نویسنده) |
| ناشر | نشر آرما |
| مکان نشر | اصفهان |
| سال نشر | ۱۳۹۷ش |
| شابک | 978-600-8679-44-8 |
| موضوع | هیٲت‌ها‌ی عزاداری و غیره - ایران,سوگواریها‌ی اسلامی - ایران - تاریخ,سوگواریها - ایران - آداب و رسوم |
| کد کنگره | BP۲۶۰/ر۳هـ۹ ۱۳۹۷ |
هیئت‌های عزاداری در جامعه ایران تألیف جبار رحمانی، در این کتاب مقوله ی هیئت های عزاداری به مثابه جماعتی آیینی حول سنت های عزاداری بررسی و تحلیل شده است. مفهوم مرکزی مقالات کتاب حاضر، آسیب شناسی سنت ها و جماعت های عزاداری در ایران است. در این نوع از آسیب شناسی مهم ترین عامل آسیب زا مداخله ی اصحاب قدرت برای دست کاری سنت های عزاداری و تقلیل تنوع و تکثر آن به اشکال خاص و محدود است. لذا ایده ی محوری این کتاب لزوم حمایت و حفاظت از تنوع سنت های عزاداری و ممانعت از دخالت و دست کاری نهادهای قدرت در آن هاست.
ساختار
کتاب از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول: رویکردی انسان شناختی به هیئت های عزاداری در ایران
بخش دوم: سنت های عزاداری و تحول فرهنگ ایران شیعی
گزارش کتاب
فرهنگ به مثابه شیوه ی زندگی و جهان بینی خاصی که اعضای یک جامعه دارند، تجلی‌های مختلفی دارد. فرهنگ هر جامعه ای الگوهایی برای زندگی اعضایش فراهم می کند که نه تنها در سطوح کلان بلکه در سطوح خیلی خرد نیز تعریف شده است. به همین دلیل فرهنگ در تمام عرصه های زندگی ما حضور دارد و تداوم هر جامعه منوط به آن است. نظام های فرهنگی همیشه درعرصه های خاصی بیشترین نمود و بازنمایی را دارند. عرصه هایی در زندگی هر جامعه ای هست که اعضای آن جامعه بنیان های فرهنگی خودشان را در آن عرصه ها نه تنها بازنمایی می کنند، بلکه آن‌ها را برای دیگران و خودشان بازتولید می کنند. این عرصه ها کلیدی تجلیگاه اصلی روح یک فرهنگ و بنیان های اصلی آن است. این بنیان‌ها صرفا در عرصه ی فکری و معرفتی نیست؛ بلکه بنیان های عاطفی و روحی و معنوی و عقلانی آن فرهنگ عمیقا به هم وابسته اند و در این صحنه های کلیدی تجلی روح فرهگ، نمود پیدا می کنند.
در فرهگ شیعی ایران، کلیدی ترین و محوری ترین جایی که می توان روح این فرهنگ را دید، ماه محرم و عزاداری تاسوعا و عاشورا است. این تجلیگاه روح شیعی نه تنها بنیان اعتقادی و ارزشی، که حتی بنیان های عاطفی و روحی فرهنگ شیعی را نیز به نمایش می گذارد. فرهنگ شیعی بدوم محرم امکان حضور و وجود و تجلی نداشته و ندارد. محرم و صفر است که این فرهنگ را نگه داشته و بستر اصلی تجلی و تداوم این فرهنگ شده است. در عرصه ی ماه محرم و عزاداری عاشورایی است که تشیع فرهنگ خودش را زندگی می کند، آن را می سازد، تجربه می کند و به نسل بعد انتقال می دهد. جامعه ی شیعی تجلی تمام اعتقاداتش در باب حق و باطل را در صحنه ی بزرگ عاشورا روایت می کند و ایمان شیعی اش را در خاک عاشورا پرورش می دهد. به این جهت است که عاشورا نقطه ی ثقل هویت شیعی، ایمان شیعی، فرهنگ شیعی و جامعه ی شیعی است.
در این کتاب تلاش شده که موضوع هیئت های عزاداری به مثابه ی جماعتی آیینی حول سنت های عزاداری به طور عمیق تری مورد بررسی قرار گیرد. محور مباحث تحول این سنت ها و رابطه ی آن‌ها با تغییرات فرهنگی جامعه ی ایرانی است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران