شعر عاشورایی: نقد و تحلیل: تفاوت میان نسخه‌ها

شعر عاشورایی هرساله با تکرار این واقعه‌ی مصیبت بار، حرارت دل‌های شنوندگان را بی می انگیزد، و بدین جهت است که این نوع قالب شعری سرشار از عواطف و احساسات است و شنونده را به افکار و اهدافی بلند فرا می خواند و بر آن است که این افکار بلند را دل ها و اندیشه های شنوندگان تثبیت کند. آنچه از شعر انتظار می‌رود این است که شاعر در سرودن و به نظم درآوردن آن دارای اخلاص و هدفی والا بوده است، از این رو شاعر تمام توانایی خود را برای ارائه‌ی بهترین شکل وحالت به کار می گیرد تا از این طریق شفاعت سرای آخرت را به دست آورد، چرا که پیامبر (ص) و اهل بیت ایشان و امام حسین (ع) یاریگر و تکیه گاه او در زندگی و الهام بخش قصیده و اشعارشان بوده اند. این شعر از ورطه‌ی مادیات و سودگرایی فراتر رفته و به مرتبه‌ی اخلاص و صداقت رسیده است، بنابراین مطالعه و بررسی دقیق آن در پی فهم ویژگی های اسلوبی و زیبایی شناسی آن امری شایسته است، زیرا شاعر می کوشد از یک شاعر پیرو و مقلد به شاعری نوآور، حرفه ای و یگانه بدل شود و او به آن اندازه که در برابر تعامل با این مسئله و فهم و بیان آن است، در برابر قدرت و سلطه ای نیست. این مسئله ای است که دشمنان آن را احساس کرده و بر آن آگاهی یافته اند، از این رو در طول سال‌های متمادی سعی کردند حق این شعر تابان و پرفروغ را کوچک بشمارند و آن را با الفاظی تحقیر کننده و توهین آمیز توصیف کنند، تناقض تأسف بار این که، آن‌ها به خود اجازه می دهند یک جانبه به مطالعه و صدور حکم های ناعادلانه و افتراهای بسیار در حق این شعر بپردازند، در حال حاضر کسی نتوانسته این شعر را یاری کرده یا حق آن را ادا کند، یا استدلال هایی بیاورد که باورهای آنان به این شعر تکذیب کند. اینجاست که مسئله‌ی بازنگری در این شعر و تعامل با آن بر اساس روشی به دور از طرح هایی که به آن‌ها لطمه زده است، برای نویسنده اهمیت یافت. لذا وی روش جدیدی اتخاذ نمود تا شعر را از منبع اصلی، یعنی واقعه‌ی کربلا بررسی کند. این شیوه را تحت عنوان (اشعار عاشورایی) نام گذاری کرد تا شعری را که در رابطه با این واقعه و ابعاد آن و وصف تصویر جوانمردی و فداکاری و قربانی شدن است، تبیین کند. بنابراین نوشتار حاضر پروژه‌ی بزرگی است که بیانگر بازنگری در ادبیات شیعه و نگاه به آن از زاویه‌ی جدیدی است که شایسته‌ی آن است و از موارد پنهان پرده برمی دارد. به این ترتیب پایه‌ی این پژوهش برخورد با متن‌ها به صورت تحلیلی جهت کشف ابعاد اسلوبی و زیباشناسی است که به اطلاعات برون متنی توجه ندارد، مگر به مقداری که متن بدان نیاز داشته باشد زیرا این امور خواننده را از کشف روش شاعر در پرداختن به موضوع با استفاده از عامل زبان و چگونگی برانگیختن و جلب توجه او با استفاده از روش های مختلف باز می‌دارد.<ref> [https://www.historylib.com/books/2255 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>