آئین و هنر در فرهنگ ایران؛ مقالاتی در باب ابعاد هنرهای آئینی در فرهنگ ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

موضوع، آئین ها در فرهنگ ایران، عموما به آئین های مذهبی و به طور خاص به آئین های شیعی تقلیل یافته است و به همین دلیل بررسی این آئین ها بیش از آنکه در سنت دانشگاهی و ذیل اطلاعات میان رشته ای آئین شکل بگیرد، عموما در سنت مطالعات دینی و ذیل رویکردهای الاهیاتی و کلامی انجام شده است. آئین به مثابه فرایندی برای بازنمایی، بازتولید و برساخت امری جدی در یک فرهنگ، نه تنها قابل تقلیل به یک عرصه محدود نیست، بلکه نقش کلیدی ای در همه ی ابعاد و زمنیه های فرهنگ و جامعه در خود دارد. در سننت های علوم اجتماعی نیز مطالعه آئین ها محدود شده است به رویکردی از مردم شناسی سنتی و مطالعات کلاسیک فولکور؛ که در نهایت ترسیم رمانتیک از یک میراث فرهنگی است. از این لحاظ تحلیل های موجود از آئین یا در تقلیل گرایی رشته ای محدود شده و هرکس از ظن خود آن ها را بررسی کرده است و یا به عهد کلاسیک و مطالعات فولکوریک تقلیل یافته اند. محدود بودن تجربه های میان رشته ای در فضاهای دانشگاهی ایران، و سیطه ی نوعی قبیله گرایی رشته ای سبب شده مطالعه زندگی و واقعیت های اجتماعی، تکرار داستان نمادین فیل و تاریکی باشد. هرچند در نهایت هرنوع مطالعه ای، نوعی تقلیل منظرگرایانه را در خودش دارد، اما اتخاذ رویکردهای میان رشته ای و تلاش برای تلفیق رشته ها و رویکردها در یک مطالعه می تواند موجباتی برای بسط و توسعه رویکردهای علمی و فهم عمیق تر و چند بعدی از یک پدیده باشد.