طالقانی، محمدحسن بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (Hbaghizadeh صفحهٔ آل طالقانی، محمدحسن را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به طالقانی، محمدحسن منتقل کرد)
    جز (Hbaghizadeh صفحهٔ طالقانی، محمدحسن را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به طالقانی، محمدحسن بن عبدالله منتقل کرد: واگردانی)

    نسخهٔ ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۲

    NURمحمدحسن طالقانی.jpg
    نام آل طالقانی، محمدحسن
    نام‎های دیگر
    نام پدر ملا عبداللَّه طالقانى
    متولد 1287ق
    محل تولد تهران
    رحلت 1371ق
    اساتید آیت‌‏اللَّه حاج محمدباقر درچه‌‏اى

    ابوالمعالى کرباسى میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى

    برخی آثار الشيخية نشأتها و تطورها و مصادر دراستها

    القاديانية ‏عمدة الطالب في أنساب آل أبي طالب

    کد مؤلف AUTHORCODE07516AUTHORCODE

    محمدحسن آل طالقانی (1287-1371ق)، فقیه و فیلسوف شیعه، از شاگردان محمدباقر درچه‌ای، میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى و آخوند ملا محمد کاشى بوده است.

    ولادت

    حاج شیخ محمدحسن طالقانى، فرزند عالم بزرگ آخوند ملا عبداللَّه طالقانى، از مشاهیر علما و معاریف دانشمندان تهران بودند. وی در سال 1287ق، متولد شد.

    تحصیلات

    در ده سالگى به اتفاق والد ماجدش به تهران منتقل و در مدرسه حاج رجبعلى خان مشغول به تحصیل شد. پس از خواندن مقدمات واجبات، در سن 16 سالگى به اصفهان مسافرت نمود و از محضر آیت‌‏اللَّه حاج محمدباقر درچه‌‏اى (استاد مرحوم آیت‌‏اللَّه‌ بروجردى) و آیت‌‏اللَّه ابوالمعالى کرباسى و دیگران استفاده نمود. دروس عقلى و فلسفى را از مرحوم میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى و مرحوم حجت‌الاسلام آخوند ملا محمد کاشى بهره‏مند گردید. او بعد از بیست سال توقف در آن سامان براى دیدار والدین، مسافرتى به تهران نمود. سپس به اصفهان مراجعت کرد و بعد از چند سال توقف و تدریس و تدرس در اوائل مشروطیت به تهران رحل اقامت افکند و در مدرسه دارالشفا و محمودیه مشغول به تدریس فقه و اصول گردید و در مسجد سیف‏‌الدوله که اکنون به مسجد طالقانى معروف است، به اقامه جماعت و ترویجات دینى پرداخت.

    وفات

    وی در سال 1371ق، که دعوت حق را در سن 84 سالگى لبیک گفته و جنازه‌‏اش با تجلیل فراوان در مسجد بالاسر در جوار حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. مرحوم آیت‌‏اللَّه طالقانى مجسمه تقوا و فضیلت و پیکره زهد و پارسایى و داراى ملکات فاضله و اخلاق حسنه و مورد توجه و علاقه مردم بودند[۱]‏.

    آثار

    1. رساله‏‌اى در لباس مشکوک؛
    2. رساله‌‏اى در غصب[۲]‏؛

    پانویس

    1. ر.ک: نصیری، محمدرضا، جلد 4، ص‌85
    2. ر.ک: همان، ص85

    منابع مقاله

    نصیری، محمدرضا، «اثرآفرینان، زندگی‌نامه نام‌آوران فرهنگی ایران»، جلد چهارم، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384ش.

    وابسته‌ها