دین ملک طاووس، یزیدی‌ها و جهان معنوی آن‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می شوند' به ' می‌شوند') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
مردمانی که به نام یزیدی‌ها شناخته | مردمانی که به نام یزیدی‌ها شناخته می‌شوند، در پهنه‌ی جغرافیایی وسیعی از شمال عراق و سوریه گرفته تا شرق ترکیه، ارمنستان و گرجستان گسترده شده‌اند و معمولا یکجانشین هستند، گرچه به قبایل کوچ روی متعددی هم تقسیم شده‌اند. تقریبا تمامی جمعیت یزیدی ترکیه که پیش از این در اقامتگاه‌های کوچک و محدود در مراکز روستایی زندگی می‌کردند، به سوریه یا آلمان و سایر کشورهای اروپای غربی مهاجرت کردند. ظهور جوامع یزیدی در روسیه نتیجه‌ی مهاجرت اقتصادی از ارمنستان و گرجستان در دهه‌ی 1990، بعد از فروپاشی اتحاد شوروی و آغاز بحرانی‌ترین شرایط اقتصادی جمهوری‌های تازه استقلال یافته‌ی نواحی ماورای قفقاز بود. جمعیت کل یزیدی‌ها را فقط می‌توان تخمین زد. یزیدی‌ها با نوع خاصی از گویش کردی شمالی (کرمانجی) صحبت می‌کنند که خودشان آن را یزدکی یعنی زبان یزیدی می‌نامند. از لحاظ دینی، یزیدی‌ها محصول محیط غیر جزمی خاور نزدیک هستند. عمیقا ریشه در شکلی از تصوف دارند، اما عناصر متعددی از مسیحیت، مکتب گنوسی، آیین‌های کافرکیشی محلی و غیره را نیز در خود گرد آورده‌اند. به علت ویژگی منحصر به فرد مذهب شان غالبا به طور سنتی کافرکیشی (پاگان)، مرتد یا شیطان پرست محسوب می‌شوند و از این رو قرن‌ها هدف تعقیب و آزار از سوی جوامع افراطی مسلمان منطقه بوده‌اند. بنابراین، به نظر می رسد تقریبا در تمام طول تاریخ خود این مردمان سرسخت و شجاع ذره‌ای از پایمردی خود نکاسته و تقریبا در کشاکش دائمی برای بقا در میان همسایه‌های کرد و ترک خود بوده‌اند. | ||
این گروه بسته و منزوی که از داشتن متون مقدس خود محروم بوده است، سنت شفاهی غنی و چند وجهی خود را گسترش داده است که ضمن تثبیت سنت مذهبی، در حال حاظر تنها منبع معتبر برای تحقیق یزیدی‌ها می‌باشد. کتب به اصطلاح مقدس یزیدی‌ها به نام کتاب جلوه و مصحف رش (کتاب سیاه) که بعدها تدوین شده اند، همچنان مایه‌هایی از مذهب راستین و سنت این قوم را در خود حفظ کرده‌اند. این متون مختصر که بیشتر حاوی سنت شفاهی مذهبی هستند تا اطلاعاتی در مورد دانش مقدس یزیدی، به تدریج به بخشی از سنت تبدیل شده‌اند و اکنون از سوی خود یزیدی‌ها به عنوان نوشته‌هایی مقدس نگریسته | این گروه بسته و منزوی که از داشتن متون مقدس خود محروم بوده است، سنت شفاهی غنی و چند وجهی خود را گسترش داده است که ضمن تثبیت سنت مذهبی، در حال حاظر تنها منبع معتبر برای تحقیق یزیدی‌ها می‌باشد. کتب به اصطلاح مقدس یزیدی‌ها به نام کتاب جلوه و مصحف رش (کتاب سیاه) که بعدها تدوین شده اند، همچنان مایه‌هایی از مذهب راستین و سنت این قوم را در خود حفظ کرده‌اند. این متون مختصر که بیشتر حاوی سنت شفاهی مذهبی هستند تا اطلاعاتی در مورد دانش مقدس یزیدی، به تدریج به بخشی از سنت تبدیل شده‌اند و اکنون از سوی خود یزیدی‌ها به عنوان نوشته‌هایی مقدس نگریسته می‌شوند. | ||
مرکز دینی اصلی یزیدی‌ها در دره‌ی لالش، ناحیه‌ی شیخان (شمال عراق) واقع شده است؛ جایی که پرستشگاه‌های بیشتر قدیسین و چهره‌های مذهبی یزیدی‌ها در آن قرار دارد. اینجا همچنین مرکز آموزشی سنن یزیدی هم محسوب می‌شود. مرکز جلوس رهبر روحانی یزیدی‌ها که با لقب میر شناخته می‌شود، نزدیک روستای بدره است. | مرکز دینی اصلی یزیدی‌ها در دره‌ی لالش، ناحیه‌ی شیخان (شمال عراق) واقع شده است؛ جایی که پرستشگاه‌های بیشتر قدیسین و چهره‌های مذهبی یزیدی‌ها در آن قرار دارد. اینجا همچنین مرکز آموزشی سنن یزیدی هم محسوب می‌شود. مرکز جلوس رهبر روحانی یزیدی‌ها که با لقب میر شناخته می‌شود، نزدیک روستای بدره است. | ||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۰
| دین ملک طاووس، یزیدی‌ها و جهان معنوی آن‌ها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | آساطوریان، گارنیک (نویسنده)
آراکلوا، ویکتوریا (نویسنده) طهماسبی، آرش (مترجم) |
| ناشر | نشر فرهامه |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۷ |
| شابک | 3-09-8284-600-978 |
| موضوع | یزیدیه,دین |
| کد کنگره | BL۱۵۹۵/آ۵/د۹ |
دین ملک طاووس، یزیدی‌ها و جهان معنوی آن‌ها تألیف گارنیک آساطوریان- ویکتوریا آراکلوا؛ ترجمه آرش طهماسبی، کتاب حاضر تلاشی است محققانه در جهت شناخت همه‌ی جانبه‌ی قوم یزیدی‌ها از دیدگاه تاریخی - جغرافیایی، زبان‌شناسی و دینی - فرهنگی، تا زمانی که مطالعات معتبر دانشگاهی درباره‌ی یزیدی‌ها صورت نگرفته باشد. اثر پیش رو به بازشناسی هویت تاریخی و فرهنگی این قوم پرداخته و نقاط تلاقی و اشتراک فرهنگی میان ما و آن‌ها را نشان می‌دهد و از طریق بازنمایی جهان بینی آن‌ها، فرهنگ کمتر شناخته‌ی شده‌ی یزیدی و زمینه‌های تاریخی موجد آن را بیان می‌کند.
ساختار
کتاب در دو بخش و هفت فصل به نگارش درآمده است. بخش نخست: خدای یگانه و تثلیث یزیدی
فصل اول: خدای یگانه
فصل دوم: ملک طاووس: پیشوای تثلیث
فصل سوم: شیخ عدی
فصل چهارم: سلطان یزید
بخش دوم: گروه خدایان یزیدی و ویژگی‌های آن ها
فصل پنجم: خدایان کهتر، قدیسان و مردان روحانی یزیدی ها
فصل ششم: جلوه‌های طبیعت و اجرام سماوی در سنت یزیدی
فصل هفتم: التقاط گرایی (آمیغ گرایی) مذهب یزیدی
گزارش کتاب
مردمانی که به نام یزیدی‌ها شناخته می‌شوند، در پهنه‌ی جغرافیایی وسیعی از شمال عراق و سوریه گرفته تا شرق ترکیه، ارمنستان و گرجستان گسترده شده‌اند و معمولا یکجانشین هستند، گرچه به قبایل کوچ روی متعددی هم تقسیم شده‌اند. تقریبا تمامی جمعیت یزیدی ترکیه که پیش از این در اقامتگاه‌های کوچک و محدود در مراکز روستایی زندگی می‌کردند، به سوریه یا آلمان و سایر کشورهای اروپای غربی مهاجرت کردند. ظهور جوامع یزیدی در روسیه نتیجه‌ی مهاجرت اقتصادی از ارمنستان و گرجستان در دهه‌ی 1990، بعد از فروپاشی اتحاد شوروی و آغاز بحرانی‌ترین شرایط اقتصادی جمهوری‌های تازه استقلال یافته‌ی نواحی ماورای قفقاز بود. جمعیت کل یزیدی‌ها را فقط می‌توان تخمین زد. یزیدی‌ها با نوع خاصی از گویش کردی شمالی (کرمانجی) صحبت می‌کنند که خودشان آن را یزدکی یعنی زبان یزیدی می‌نامند. از لحاظ دینی، یزیدی‌ها محصول محیط غیر جزمی خاور نزدیک هستند. عمیقا ریشه در شکلی از تصوف دارند، اما عناصر متعددی از مسیحیت، مکتب گنوسی، آیین‌های کافرکیشی محلی و غیره را نیز در خود گرد آورده‌اند. به علت ویژگی منحصر به فرد مذهب شان غالبا به طور سنتی کافرکیشی (پاگان)، مرتد یا شیطان پرست محسوب می‌شوند و از این رو قرن‌ها هدف تعقیب و آزار از سوی جوامع افراطی مسلمان منطقه بوده‌اند. بنابراین، به نظر می رسد تقریبا در تمام طول تاریخ خود این مردمان سرسخت و شجاع ذره‌ای از پایمردی خود نکاسته و تقریبا در کشاکش دائمی برای بقا در میان همسایه‌های کرد و ترک خود بوده‌اند.
این گروه بسته و منزوی که از داشتن متون مقدس خود محروم بوده است، سنت شفاهی غنی و چند وجهی خود را گسترش داده است که ضمن تثبیت سنت مذهبی، در حال حاظر تنها منبع معتبر برای تحقیق یزیدی‌ها می‌باشد. کتب به اصطلاح مقدس یزیدی‌ها به نام کتاب جلوه و مصحف رش (کتاب سیاه) که بعدها تدوین شده اند، همچنان مایه‌هایی از مذهب راستین و سنت این قوم را در خود حفظ کرده‌اند. این متون مختصر که بیشتر حاوی سنت شفاهی مذهبی هستند تا اطلاعاتی در مورد دانش مقدس یزیدی، به تدریج به بخشی از سنت تبدیل شده‌اند و اکنون از سوی خود یزیدی‌ها به عنوان نوشته‌هایی مقدس نگریسته می‌شوند.
مرکز دینی اصلی یزیدی‌ها در دره‌ی لالش، ناحیه‌ی شیخان (شمال عراق) واقع شده است؛ جایی که پرستشگاه‌های بیشتر قدیسین و چهره‌های مذهبی یزیدی‌ها در آن قرار دارد. اینجا همچنین مرکز آموزشی سنن یزیدی هم محسوب می‌شود. مرکز جلوس رهبر روحانی یزیدی‌ها که با لقب میر شناخته می‌شود، نزدیک روستای بدره است.
دین ویژه‌ی یزیدی‌ها یکی از رازآمیزترین پدیده‌های محیط غیر جزمی خاور نزدیک است که خیلی کم مورد مطالعه قرار گرفته است. اما رفته رفته طی سه دهه‌ی اخیر نظر بسیاری از پژوهشگران مطالعات دینی را به خود جلب کرده است. علی رغم اشارات متعدد سیاحان، مسیونرهای مذهبی، افسران نظامی و محققان به وجود این مردم اسرار آمیز و برخی صفات و آداب و رسوم خاص ایشان، پژوهش‌های بنیادینی در خصوص تاریخ و مذهب یزیدی‌ها کم و بیش از حدود دهه‌ی 1970 آغاز شد. ماهیت بسته‌ی این اجتماع غریب و دشواری‌ها در تفسیر سنت شفاهی مذهبی آن‌ها - یعنی اولین منبع مطالعه‌ی سنن این قوم - هنوز مانعی جدی بر سر راه پژوهشگران این عرصه است. با وجود این، ترجمه و انتشار جاری دانش شفاهی دینی یزیدی‌ها، تفسیر و حاشیه‌نویسی مناسب در مورد آن - توسط خبرگان سنتی و پژوهشگران امور مربوط به یزیدی‌ها - درک تدریجی ضروریات آموزه‌ی دینی پیچیده‌ی آن‌ها را میسر ساخته است.
در کتاب حاضر منحصرا به اصول بنیادین هویت یزیدی، یعنی دین‌شان یا به طور دقیق تر حلقه‌ی خدایان (پانتئون) مردم یزیدی در ابعاد مختلف آن، پرداخته شده است. ایده‌ی یک خدا و تجلی‌های گوناگون او، ربانیت یزیدی‌ها، قدیسان، متولیان مقدس و شخصیت‌های روحاین که همگی هدف بلند مدت نویسنده دراین کتاب هستند. این اثر به مثابه‌ی یک پژوهش اصیل و دست اول اساسا بر پایه‌ی متون یزیدی و منابع جمع‌آوری شده توسط نگارندگان هنگام فعالیت میدانی شان در جوامع یزیدی نشین ارمنستان، گرجستان، روسیه و ترکیه در طول 14 سال اخیر شکل گرفته است. در واقع، آنچه در این کتاب آمده، متون کلیدی یزیدی‌ها در مورد دنیای معنوی و جهان بینی شان هست که برای اولین بار به خط و زبان انگلیسی و در اینجا به فارسی برگردانده شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران