از ژرفای غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
شعرهای این اثر در قالب قصیده، غزل، مثنوی، مسمّط، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، قطعه و رباعی سروده شده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب ، ص7</ref>. [[وافی، محمد|وافی]] بیشتر، شعر شاعران دوره معاصر را برگزیده و در این میان، از شاعران قدیمی‌تر همچون «[[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملا عبدالرزاق علی بن حسین لاهیجی]]»، متخلص به فیاض (متوفای ۱۰۷۲ق) و [[سوزنی، م‍ح‍م‍دب‍ن م‍س‍ع‍ود|سوزنی سمرقندی]] (متوفای ۵۶۲ق)، یک مثنوی و یک قطعه را به‌ترتیب آورده است، که برخی از ابیات هرکدام چنین است: | شعرهای این اثر در قالب قصیده، غزل، مثنوی، مسمّط، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، قطعه و رباعی سروده شده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب ، ص7</ref>. [[وافی، محمد|وافی]] بیشتر، شعر شاعران دوره معاصر را برگزیده و در این میان، از شاعران قدیمی‌تر همچون «[[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملا عبدالرزاق علی بن حسین لاهیجی]]»، متخلص به فیاض (متوفای ۱۰۷۲ق) و [[سوزنی، م‍ح‍م‍دب‍ن م‍س‍ع‍ود|سوزنی سمرقندی]] (متوفای ۵۶۲ق)، یک مثنوی و یک قطعه را به‌ترتیب آورده است، که برخی از ابیات هرکدام چنین است: | ||
{{شعر}} | |||
علیّ ولی آن‌که شاه است و مولی | {{ب|''سزای امامت به صورت به معنی''|2=''علیّ ولی آن‌که شاه است و مولی''}} | ||
{{ب|''جهان همچو چشم است و او همچو مردم''|2=''جهان همچو لفظ است و او همچو معنی''}} | |||
جهان همچو لفظ است و او همچو معنی | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
که را امام هدی خواند و فخر وزین همام''' | {{ب|''نگر که دست که بگرفت مصطفی به غدیر''|2=''که را امام هدی خواند و فخر وزین همام''}} | ||
مرا امام هم از جایگاه وحی خداست | {{ب|''مرا امام هم از جایگاه وحی خداست''|2=''ز جایگاه نبی مر تو را امام کدام''<ref>ر.ک: همان، ص74، 161</ref>}} | ||
ز جایگاه نبی مر تو را امام کدام | {{پایان شعر}} | ||
همچنین در میان شاعران این مجموعه، نام دو تن از زنان شاعر نیز دیده می‌شود؛ از «[[کاظمی، اقدس|اقدس کاظمى قمى]]» (1318-1402ش)، متخلص به «مژگان» و از «[[طاهره موسوی گرمارودی]]» دو مثنوی درج شده است که برخی از ابیات هریک به‌ترتیب، چنین است: | همچنین در میان شاعران این مجموعه، نام دو تن از زنان شاعر نیز دیده می‌شود؛ از «[[کاظمی، اقدس|اقدس کاظمى قمى]]» (1318-1402ش)، متخلص به «مژگان» و از «[[طاهره موسوی گرمارودی]]» دو مثنوی درج شده است که برخی از ابیات هریک به‌ترتیب، چنین است: | ||
'''عید غدیر است و جهان در سُرور | {{شعر}} | ||
کَون و مکان غرق نشاط است و نور'' | {{ب|''زآفاق طلایه‌ای حلی شد''|2=''نوری به مدینه مُنجلی شد''}} | ||
{{ب|''روشن ز محمد و علی شد''|2=''با امر خدا علی ولی شد''}} | |||
سوی زمین می‌رسد از آسمان | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''عید غدیر است و جهان در سُرور''|2=''کَون و مکان غرق نشاط است و نور''}} | |||
{{ب|''بانگ طرب‌خوانیِ کرّوبیان''|2=''سوی زمین می‌رسد از آسمان''<ref>ر.ک: همان، ص118-119</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:شکل‌های خاص ادبی]] | |||
[[رده:شکل‌های خاص ادبی (شعر)]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1403 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1403 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۰
| از ژرفای غدیر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | وافی، محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مجموعه 110 شعر از شعرای ایران زمین درباره واقعه مبارک غدیر خم |
| ناشر | شفق |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1385ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-485-065-3 |
| موضوع | شعر فارسی - مجموعه‌ها - شعر مذهبی - مجموعه‌ها - غدیر خم - شعر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /غ4و2 4053 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
از ژرفای غدیر ، این اثر، از 110 شعر از شاعران ایران‌زمین که درباره «رخداد غدیر خُم» سروده‌اند، با تدوین و تنظیم محمد وافی (ولادت 1356ش) فراهم آمده است.
شعرهای این اثر در قالب قصیده، غزل، مثنوی، مسمّط، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، قطعه و رباعی سروده شده‌اند[۱]. وافی بیشتر، شعر شاعران دوره معاصر را برگزیده و در این میان، از شاعران قدیمی‌تر همچون «ملا عبدالرزاق علی بن حسین لاهیجی»، متخلص به فیاض (متوفای ۱۰۷۲ق) و سوزنی سمرقندی (متوفای ۵۶۲ق)، یک مثنوی و یک قطعه را به‌ترتیب آورده است، که برخی از ابیات هرکدام چنین است:
| سزای امامت به صورت به معنی | علیّ ولی آن‌که شاه است و مولی | |
| جهان همچو چشم است و او همچو مردم | جهان همچو لفظ است و او همچو معنی |
| نگر که دست که بگرفت مصطفی به غدیر | که را امام هدی خواند و فخر وزین همام | |
| مرا امام هم از جایگاه وحی خداست | ز جایگاه نبی مر تو را امام کدام[۲] |
همچنین در میان شاعران این مجموعه، نام دو تن از زنان شاعر نیز دیده می‌شود؛ از «اقدس کاظمى قمى» (1318-1402ش)، متخلص به «مژگان» و از «طاهره موسوی گرمارودی» دو مثنوی درج شده است که برخی از ابیات هریک به‌ترتیب، چنین است:
| زآفاق طلایه‌ای حلی شد | نوری به مدینه مُنجلی شد | |
| روشن ز محمد و علی شد | با امر خدا علی ولی شد |
| عید غدیر است و جهان در سُرور | کَون و مکان غرق نشاط است و نور | |
| بانگ طرب‌خوانیِ کرّوبیان | سوی زمین می‌رسد از آسمان[۳] |
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.