نسف‌آقا، وجیه‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دائرة المعارف' به 'دائرةالمعارف') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =وجیه‌الدین نسف آقا شانی تَکَلّو | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب =وجیه‌الدین و نفیس‌الدین | ||
| تخلص = | | تخلص =شانی | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = | ||
| ولادت = | | ولادت =حدود 953ش | ||
| محل تولد = | | محل تولد =هرات یا تهران | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =1023ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| خویشاوندان = | | خویشاوندان = | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب =تشیع | ||
| پیشه = | | پیشه =شاعر | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| اساتید = | | اساتید = | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین =[[صیقلی بروجردی]]، [[تقی‌الدین اوحدی]] | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان شانی تکلو]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE88023AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE88023AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''وجیه‌الدین نسف آقا شانی | '''وجیه‌الدین نسف آقا شانی تَکَلّو''' (953- 1023ق) از شاعران پارسی‌گوی ایرانی سده‌های دهم و یازدهم قمری و هم‌عصر با شاه عباس اولی صفوی است. | ||
==نام== | ==نام== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
از آغاز زندگی وی اطلاعی در دست نیست. او بیشتر عمر خود را در ری و پاره‌ای از آن را در همدان گذراند. البته در یکی از قصایدش، به سفرش به هرات اشاره کرده است. فصیحی هروی نیز در قطعه‌ای در ستایش شانی، از سفر وی به هرات خبر داده است. تقی‌الدین اوحدی بلیانی هم از سفر وی به بغداد در عهد شاه طهماست سخن گفته است<ref>همان</ref>. | از آغاز زندگی وی اطلاعی در دست نیست. او بیشتر عمر خود را در ری و پاره‌ای از آن را در همدان گذراند. البته در یکی از قصایدش، به سفرش به هرات اشاره کرده است. فصیحی هروی نیز در قطعه‌ای در ستایش شانی، از سفر وی به هرات خبر داده است. تقی‌الدین اوحدی بلیانی هم از سفر وی به بغداد در عهد شاه طهماست سخن گفته است<ref>همان</ref>. | ||
شانی به‌واسطه مثنوی‌ای در منقبت امام علی(ع) که در 1004ق در قزوین در حضور شاه عباس اول خواند و به نظر شاه خوش آمد، به شهرت رسید. وی به همین مناسبت، هم‌وزن خویش از شاه، سکه طلا دریافت کرد. شانی پس از دریافت این جایزه، دیگر مورد اعتنای شاه نبود و ناامید از همراهی و ندیمی وی، به اصفهان رفت و قرض‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خود را ادا و ازدواج کرد. در 1002ق به سفر حج و در 1004 به یزد رفت<ref>همان</ref>. | شانی به‌واسطه مثنوی‌ای در منقبت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] که در 1004ق در قزوین در حضور شاه عباس اول خواند و به نظر شاه خوش آمد، به شهرت رسید. وی به همین مناسبت، هم‌وزن خویش از شاه، سکه طلا دریافت کرد. شانی پس از دریافت این جایزه، دیگر مورد اعتنای شاه نبود و ناامید از همراهی و ندیمی وی، به اصفهان رفت و قرض‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خود را ادا و ازدواج کرد. در 1002ق به سفر حج و در 1004 به یزد رفت<ref>همان</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
شانی در اواخر عمر، مجاور حرم امام رضا(ع) شد و تا زمان مرگ، بیست تومان مقرری دریافت می‌کرد. وی در سال 1023ق، درگذشت<ref>همان</ref>. | شانی در اواخر عمر، مجاور حرم [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] شد و تا زمان مرگ، بیست تومان مقرری دریافت می‌کرد. وی در سال 1023ق، درگذشت<ref>همان</ref>. | ||
==شعر== | ==شعر== | ||
شانی شاعری اهل مهاجات و مباحثه و مناظره بود و با شاعرانی چون صیقلی | شانی شاعری اهل مهاجات و مباحثه و مناظره بود و با شاعرانی چون [[صیقلی بروجردی]]، [[تقی‌الدین اوحدی]]، ملک قمی و زمانی یزدی، مباحثه ومناقشه داشت<ref>همان</ref>. | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
[[:noormags:1712075|ایمانی، بهروز، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، جلد 26، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]. | |||
[[ | |||
| | |||
ایمانی، بهروز، | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۱۶۵: | خط ۷۹: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۹
| نسف آقا، وجیه الدین | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | وجیه‌الدین نسف آقا شانی تَکَلّو |
| لقب | وجیه‌الدین و نفیس‌الدین |
| تخلص | شانی |
| ولادت | حدود 953ش |
| محل تولد | هرات یا تهران |
| رحلت | 1023ق |
| مذهب | تشیع |
| پیشه | شاعر |
| اطلاعات علمی | |
| معاصرین | صیقلی بروجردی، تقی‌الدین اوحدی |
| برخی آثار | دیوان شانی تکلو |
وجیه‌الدین نسف آقا شانی تَکَلّو (953- 1023ق) از شاعران پارسی‌گوی ایرانی سده‌های دهم و یازدهم قمری و هم‌عصر با شاه عباس اولی صفوی است.
نام
نامش نسف آقا بود و به القاب وجیه‌الدین و نفیس‌الدین، خوانده شده است. تخلصش شانی و اصل وی از طایفه تکلو است[۱].
زادگاه
زادگاه وی به درستی دانسته نیست. شاه حسین بن غیاث‌الدین محمد، زادگاهش را هرات و محل نشو و نمای او را ری ذکر کرده است. در منابع متأخر، زادگاهش را تهران نوشته‌اند[۲].
ولادت
در هیچ‌یک از تذکره‌ها، به تاریخ تولد او اشاره نشده، اما با توجه به سال مرگش (1023ق) و اینکه به نشته اوحدی بلیانی، در آن هنگام هفتاد سال داشته است، حدود 953ق را سال تولدش می‌توان دانست[۳].
سفرها
از آغاز زندگی وی اطلاعی در دست نیست. او بیشتر عمر خود را در ری و پاره‌ای از آن را در همدان گذراند. البته در یکی از قصایدش، به سفرش به هرات اشاره کرده است. فصیحی هروی نیز در قطعه‌ای در ستایش شانی، از سفر وی به هرات خبر داده است. تقی‌الدین اوحدی بلیانی هم از سفر وی به بغداد در عهد شاه طهماست سخن گفته است[۴].
شانی به‌واسطه مثنوی‌ای در منقبت امام علی(ع) که در 1004ق در قزوین در حضور شاه عباس اول خواند و به نظر شاه خوش آمد، به شهرت رسید. وی به همین مناسبت، هم‌وزن خویش از شاه، سکه طلا دریافت کرد. شانی پس از دریافت این جایزه، دیگر مورد اعتنای شاه نبود و ناامید از همراهی و ندیمی وی، به اصفهان رفت و قرض‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خود را ادا و ازدواج کرد. در 1002ق به سفر حج و در 1004 به یزد رفت[۵].
وفات
شانی در اواخر عمر، مجاور حرم امام رضا(ع) شد و تا زمان مرگ، بیست تومان مقرری دریافت می‌کرد. وی در سال 1023ق، درگذشت[۶].
شعر
شانی شاعری اهل مهاجات و مباحثه و مناظره بود و با شاعرانی چون صیقلی بروجردی، تقی‌الدین اوحدی، ملک قمی و زمانی یزدی، مباحثه ومناقشه داشت[۷].
مذهب
شانی مانند معاصرانش به تشیع اعتقاد بسیار و حتی تعصب داشت و قصاید بسیاری در نعت پیامبر(ص) و منقبت امامان(ع) سرود[۸].