حملاوی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ن شناسی ' به 'ن‌شناسی ') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |22 ربیع الاول 1351ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE07919AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''احمد بن محمد بن احمد حملاوى''' (1856 - 1928 م)، عالم لغوی مصری، یکی از پیشگامان زبان‌شناسی و ترجمه در قرن نوزدهم، مؤلف کتاب مشهور در علم صرف [[شذا العرف في فن الصرف]] | |||
'''احمد بن محمد بن احمد حملاوى(1856 - 1928 م) | |||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
وى منسوب به «منيه حمل» از قريه‌هاى «بلبيس» مى‌باشد. على | وى منسوب به «منيه حمل» از قريه‌هاى «بلبيس» مى‌باشد. على مبارک‌پاشا در كتاب «الخطط التوفيقية» نوشته است: «وى در تاريخ 1273ق 1856/م به دنيا آمد و پس از كسب فيض از محضر پدر خويش، قرائت و بسيارى از علوم شرعى و ادبى را از افاضل عصرش آموخت و به مدرسه «دارالعلوم» راه يافت»<ref>حملاوى، احمد، ص13</ref> | ||
وى در سال 1306ق1889/م، از دارالعلوم اجازه تدريس دريافت نمود، اما در سال 1898م، تدريس را رها كرده و به مشاغل دولتى و قضايى روى آورد<ref>ر.ک: همان</ref> | وى در سال 1306ق1889/م، از دارالعلوم اجازه تدريس دريافت نمود، اما در سال 1898م، تدريس را رها كرده و به مشاغل دولتى و قضايى روى آورد<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۲: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
# شذا العرف في فن الصرف؛ | # شذا العرف في فن الصرف؛ | ||
# زهر الربيع في المعاني و البيان و البديع؛ | # زهر الربيع في المعاني و البيان و البديع؛ | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۰: | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# شيخ عبدالعزيز شاويش بك؛ | # شيخ عبدالعزيز شاويش بك؛ | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۸: | ||
# مهدى علام؛ | # مهدى علام؛ | ||
# مصطفى السقا<ref>همان</ref> | # مصطفى السقا<ref>همان</ref> | ||
{{پایان}} | |||
==وفات== | |||
وى در 22 ربيع‌الاول سال 1351ق، بدرود حيات گفت<ref>همان، ص14</ref> | وى در 22 ربيع‌الاول سال 1351ق، بدرود حيات گفت<ref>همان، ص14</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۱: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[شذا العرف في فن الصرف]] | [[شذا العرف في فن الصرف]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۲
| نام | حملاوی، احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 1273ق 1856/م |
| محل تولد | بلیس مصر |
| رحلت | 22 ربیع الاول 1351ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شذا العرف في فن الصرف |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07919AUTHORCODE |
احمد بن محمد بن احمد حملاوى (1856 - 1928 م)، عالم لغوی مصری، یکی از پیشگامان زبان‌شناسی و ترجمه در قرن نوزدهم، مؤلف کتاب مشهور در علم صرف شذا العرف في فن الصرف
زندگی‌نامه
وى منسوب به «منيه حمل» از قريه‌هاى «بلبيس» مى‌باشد. على مبارک‌پاشا در كتاب «الخطط التوفيقية» نوشته است: «وى در تاريخ 1273ق 1856/م به دنيا آمد و پس از كسب فيض از محضر پدر خويش، قرائت و بسيارى از علوم شرعى و ادبى را از افاضل عصرش آموخت و به مدرسه «دارالعلوم» راه يافت»[۱]
وى در سال 1306ق1889/م، از دارالعلوم اجازه تدريس دريافت نمود، اما در سال 1898م، تدريس را رها كرده و به مشاغل دولتى و قضايى روى آورد[۲]
وفات
مرگ او در 22 ربیع الاول 1351ق برابر با 26 ژوئیه 1932 روی داد.
آثار
- شذا العرف في فن الصرف؛
- زهر الربيع في المعاني و البيان و البديع؛
- مورد الصفا في سيرة المصطفى؛
- قواعد التأييد في عقائد التوحيد؛
- ديوان شعر[۳]
شاگردان
وفات
وى در 22 ربيع‌الاول سال 1351ق، بدرود حيات گفت[۵]
پانويس
منابع مقاله
حملاوى، احمد، «شذ العرف في فن الصرف»، تحقيق محمد احمد قاسم، بيروت، مكتبة العصرية، 1430ق2009/م.