اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ت های ' به 'ت‌های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می توان' به ' می‌توان') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند. به همین دلیل تعیین مولف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند. | اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند. به همین دلیل تعیین مولف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند. | ||
با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی | با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی می‌توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت‌های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می‌توان یاد کرد. | ||
آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی | آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می‌توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می گیرند. | ||
پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2438 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2438 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۳
| اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اصلانی، نسرین (نویسنده) |
| ناشر | نشر اندیشه احسان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۸ش |
| شابک | 0-68-6026-622-978 |
| کد کنگره | |
اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان تألیف نسرین اصلانی، کتاب حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.
گزارش کتاب
اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند. به همین دلیل تعیین مولف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند.
با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی می‌توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت‌های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می‌توان یاد کرد.
آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می‌توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می گیرند.
پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران