فردوسی ثانی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = فردوسی ثانی، محمدعلی | تصویر = NUR80249.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شها...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE80249AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE80249AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''محمدعلی طوسی''' (قرن دوازدهم)، مشهور به فردوسی ثانی، از ملازمان نادرشاه و صاحب | '''محمدعلی طوسی''' (قرن دوازدهم)، مشهور به فردوسی ثانی، از ملازمان نادرشاه و صاحب «[[شاهنامه نادری]]». | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
هیچ‌یک از تذکره‌نویسان جز تتوی، ذکری از فردوسی ثانی نکرده است؛ ازاین‌رو، شرح حال وی به‌درستی معلوم نیست. تتوی در «مقالات الشعراء» نوشته است: «میرزا محمدعلی الملقب فردوسی ثانی خراسانی طوسی، گویند از اولاد فردوسی صاحب شاهنامه است و الله اعلم. ناظم شاهنامه حالات نادرشاه، همراه رکاب همایون نادری وارد الکه سند شد»<ref>ر.ک: سهیلی خوانساری احمد، صفحه هفت</ref>. | هیچ‌یک از تذکره‌نویسان جز تتوی، ذکری از فردوسی ثانی نکرده است؛ ازاین‌رو، شرح حال وی به‌درستی معلوم نیست. [[تتوی، احمد بن نصرالله|تتوی]] در «مقالات الشعراء» نوشته است: «میرزا محمدعلی الملقب فردوسی ثانی خراسانی طوسی، گویند از اولاد [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] صاحب [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] است و الله اعلم. ناظم شاهنامه حالات نادرشاه، همراه رکاب همایون نادری وارد الکه سند شد»<ref>ر.ک: سهیلی خوانساری احمد، صفحه هفت</ref>. | ||
==معاصرین== | ==معاصرین== | ||
از معاصرین میرزا محمدعلی طوسی، صاحب | از معاصرین میرزا محمدعلی طوسی، صاحب «[[مجمل التواریخ گلستانه]]» در پایان کار نادر چنین نگاشته: «... الغرض قریب به چهار ساعت از روز مذکور گذشته بود که اثری از خیمه و خرگاه و اثاثیه پادشاهی برجا نمانده، تمامی متفرق و معدوم و مفاد کریمه «كل من عليها فان» به ظهور پیوست و فردوسی نادرشاه در نادرشاه‌نامه به این ابیات اختتام رسانید: | ||
'''سر شب سر قتل و تاراج داشت | '''سر شب سر قتل و تاراج داشت | ||
سحرگه نه تن سر، نه سر تاج داشت | سحرگه نه تن سر، نه سر تاج داشت | ||
'''به یک گردش چرخ نیلوفری | '''به یک گردش چرخ نیلوفری | ||
نه نادر به‌جا ماند و نه نادری'''»<ref>ر.ک: همان</ref>. | نه نادر به‌جا ماند و نه نادری'''»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
وی دیوانی به نام | وی دیوانی به نام «[[شاهنامه نادری]]» را به نام نادرشاه، به نظم کشیده که شامل اکثر وقایع و جنگ‌ها و فتوحات اوست، لکن مشتمل بر تمام وقایع تاریخ نیست و ازاین‌رو، نسبتا مختصر می‌باشد<ref>ر.ک: همان، صفحه ده</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۳۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۴
| فردوسی ثانی، محمدعلی | |
|---|---|
 | |
محمدعلی طوسی (قرن دوازدهم)، مشهور به فردوسی ثانی، از ملازمان نادرشاه و صاحب «شاهنامه نادری».
شرح حال
هیچ‌یک از تذکره‌نویسان جز تتوی، ذکری از فردوسی ثانی نکرده است؛ ازاین‌رو، شرح حال وی به‌درستی معلوم نیست. تتوی در «مقالات الشعراء» نوشته است: «میرزا محمدعلی الملقب فردوسی ثانی خراسانی طوسی، گویند از اولاد فردوسی صاحب شاهنامه است و الله اعلم. ناظم شاهنامه حالات نادرشاه، همراه رکاب همایون نادری وارد الکه سند شد»[۱].
معاصرین
از معاصرین میرزا محمدعلی طوسی، صاحب «مجمل التواریخ گلستانه» در پایان کار نادر چنین نگاشته: «... الغرض قریب به چهار ساعت از روز مذکور گذشته بود که اثری از خیمه و خرگاه و اثاثیه پادشاهی برجا نمانده، تمامی متفرق و معدوم و مفاد کریمه «كل من عليها فان» به ظهور پیوست و فردوسی نادرشاه در نادرشاه‌نامه به این ابیات اختتام رسانید: سر شب سر قتل و تاراج داشت سحرگه نه تن سر، نه سر تاج داشت به یک گردش چرخ نیلوفری نه نادر به‌جا ماند و نه نادری»[۲].
تاریخ ولادت و وفات
از مجموع قرائن، بی‌آنکه سال تولد و اصل و نسب و تاریخ وفات این شاعر گمنام روشن گردد، آنچه به دست می‌آید، این است که ملا محمدعلی، اصلا طوسی بوده و خود را از اولاد فردوسی می‌دانسته؛ شاید به سبب این انتساب، مشهور به فردوسی ثانی شده، وگرنه از نظر قدرت طبع و سلاست بیان و فصاحت و بلاغت، هرگز شایسته قبول چنین تخلصی نبوده است[۳].
اجمالا می‌دانیم که این شاعر، از آغاز ظهور نادرشاه (1141ق) در سلک ملازمان وی در تمام جنگ‌ها و لشکرکشی‌ها ملتزم رکاب او بوده و از طرف این سردار جنگجو، به نظم وقایع و فتوحات اشتغال داشته و گاه‌گاه نیز مشمول عنایت واقع می‌شده است، اما هیچ‌یک از صاحبان تذکره در سده دوازدهم، از این شاعر که در عهد خود به سبب تقرب نزد پادشاه و نظم فتوحات او، مسلما شهرتی داشته، یاد نکرده‌اند[۴].
آثار
وی دیوانی به نام «شاهنامه نادری» را به نام نادرشاه، به نظم کشیده که شامل اکثر وقایع و جنگ‌ها و فتوحات اوست، لکن مشتمل بر تمام وقایع تاریخ نیست و ازاین‌رو، نسبتا مختصر می‌باشد[۵].
پانویس
منابع مقاله
سهیلی خوانساری احمد، مقدمه «شاهنامه نادری»، سروده محمدعلی، طوسی به تصحیح و اهتمام احمد سهیلی خوانساری، چاپ تابان، 1339.