غالب دهلوی، اسدالله بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =میرزااسدالله بیگ خان غالب دِهلَوی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = نجم‌الدوله دبیرالملک، نظام جنگ | ||
| تخلص = | | تخلص =اسد-غالب | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =عبدالله | ||
| ولادت = | | ولادت =هشتم رجب سال 1212ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد =آگره | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت = 1285ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =در نزدیکی آرامگاه خواجه نظام‌الدین اولیاء | ||
| طول عمر = | | طول عمر =هفتادودو سال | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان غالب دهلوی مشتمل بر غزلیات و رباعیات فارسی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE14513AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE14513AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''اسدالله خان غالب | '''میرزا اسدالله بیگ خان غالب دِهلَوی''' (1212-1285ق)، یکی از سخنوران و نویسندگان فارسی‌گوی و اردو زبان قرن سیزدهم هجری است که در شبه قاره هند به دنیا آمده و پس از [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیر خسرو دهلوی]] (متوفی 725ق) یکی از بزرگ‌ترین شاعران فارسی‌زبان هندوستان است. | ||
== ولادت == | |||
نام او اسدالله خان و ملقب به نجم‌الدوله دبیرالملک، نظام جنگ و تخلص شعری‌اش غالب است: | نام او اسدالله خان و ملقب به نجم‌الدوله دبیرالملک، نظام جنگ و تخلص شعری‌اش غالب است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' غالبم اسم شعر و نام من است ''|2='' اسدالله خان مدح طراز''<ref>ر.ک: کیانی، محسن، صفحه پانزده</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
«غالب» در اوایل، «اسد» تخلص می‌کرد و از سبک میرزا بیدل پیروی می‌نمود، بعداً تخلص «غالب» اختیار کرد و مردم معاصرش او را میرزا می‌نامیدند. | «غالب» در اوایل، «اسد» تخلص می‌کرد و از سبک میرزا [[بیدل دهلوی، میرزا عبدالقادر|بیدل]] پیروی می‌نمود، بعداً تخلص «غالب» اختیار کرد و مردم معاصرش او را میرزا می‌نامیدند. | ||
میرزا اسدالله خان غالب، در تاریخ هشتم رجب سال 1212ق، در شهر اگره هند در خانواده‌ای توانگر و صاحب مقام زاده شد. خاندان پدری او ترک‌نژاد و از آسیای میانه به هندوستان آمده بودند: | میرزا اسدالله خان غالب، در تاریخ هشتم رجب سال 1212ق، در شهر اگره هند در خانواده‌ای توانگر و صاحب مقام زاده شد. خاندان پدری او ترک‌نژاد و از آسیای میانه به هندوستان آمده بودند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' غالب از خاک پاک تورانیم ''|2='' لاجرم در نسب فرهمندیم ''}} | |||
{{ب|'' ترک‌زادیم و در نژاد همی''|2='' به سترگان قوم پیوندیم ''<ref>ر.ک: همان</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
او درباره مهاجرت نیای خود می‌نویسد: «نهفته مباد که نیای نامه‌نگار ترکی بود از نژاد افراسیاب و پشنگ، از ترکستان به هند روی آورد و در لاهور، در دولت معین‌الملک را تکیه‌گاه و آرامش جای ساخت». پس از آن نیای او میرزا قوقان بیک در دهلی ساکن می‌شود و با استعانت از ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان وارد کارهای دولتی و دیوانی گردیده و بعد از درگذشت نجف خان و آشفتگی اوضاع از امور دولتی کناره میکند و به شهر اگره می‌رود و در آنجا در نزد جی‌پور به کارهای دیوانی می‌پردازد. | او درباره مهاجرت نیای خود می‌نویسد: «نهفته مباد که نیای نامه‌نگار ترکی بود از نژاد افراسیاب و پشنگ، از ترکستان به هند روی آورد و در لاهور، در دولت معین‌الملک را تکیه‌گاه و آرامش جای ساخت». پس از آن نیای او میرزا قوقان بیک در دهلی ساکن می‌شود و با استعانت از ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان وارد کارهای دولتی و دیوانی گردیده و بعد از درگذشت نجف خان و آشفتگی اوضاع از امور دولتی کناره میکند و به شهر اگره می‌رود و در آنجا در نزد جی‌پور به کارهای دیوانی می‌پردازد. | ||
| خط ۸۷: | خط ۹۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۶
| غالب دهلوی، اسدالله بن عبدالله | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | میرزااسدالله بیگ خان غالب دِهلَوی |
| لقب | نجم‌الدوله دبیرالملک، نظام جنگ |
| تخلص | اسد-غالب |
| نام پدر | عبدالله |
| ولادت | هشتم رجب سال 1212ق |
| محل تولد | آگره |
| رحلت | 1285ق |
| مدفن | در نزدیکی آرامگاه خواجه نظام‌الدین اولیاء |
| طول عمر | هفتادودو سال |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | دیوان غالب دهلوی مشتمل بر غزلیات و رباعیات فارسی |
میرزا اسدالله بیگ خان غالب دِهلَوی (1212-1285ق)، یکی از سخنوران و نویسندگان فارسی‌گوی و اردو زبان قرن سیزدهم هجری است که در شبه قاره هند به دنیا آمده و پس از امیر خسرو دهلوی (متوفی 725ق) یکی از بزرگ‌ترین شاعران فارسی‌زبان هندوستان است.
ولادت
نام او اسدالله خان و ملقب به نجم‌الدوله دبیرالملک، نظام جنگ و تخلص شعری‌اش غالب است:
| غالبم اسم شعر و نام من است | اسدالله خان مدح طراز[۱] |
«غالب» در اوایل، «اسد» تخلص می‌کرد و از سبک میرزا بیدل پیروی می‌نمود، بعداً تخلص «غالب» اختیار کرد و مردم معاصرش او را میرزا می‌نامیدند.
میرزا اسدالله خان غالب، در تاریخ هشتم رجب سال 1212ق، در شهر اگره هند در خانواده‌ای توانگر و صاحب مقام زاده شد. خاندان پدری او ترک‌نژاد و از آسیای میانه به هندوستان آمده بودند:
| غالب از خاک پاک تورانیم | لاجرم در نسب فرهمندیم | |
| ترک‌زادیم و در نژاد همی | به سترگان قوم پیوندیم [۲] |
او درباره مهاجرت نیای خود می‌نویسد: «نهفته مباد که نیای نامه‌نگار ترکی بود از نژاد افراسیاب و پشنگ، از ترکستان به هند روی آورد و در لاهور، در دولت معین‌الملک را تکیه‌گاه و آرامش جای ساخت». پس از آن نیای او میرزا قوقان بیک در دهلی ساکن می‌شود و با استعانت از ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان وارد کارهای دولتی و دیوانی گردیده و بعد از درگذشت نجف خان و آشفتگی اوضاع از امور دولتی کناره میکند و به شهر اگره می‌رود و در آنجا در نزد جی‌پور به کارهای دیوانی می‌پردازد.
غالب در اشعارش به شغل رسمی و فعالیت هنری خود اشاره کرده و درباره پیشینه نیاکانش اشاره میکند که آنان از رسته ارتشیان و دیوانیان بودند.
وی مردی مسلمان و شیعه‌مذهب بود و به آیین اسلام علاقه زیادی داشت. او قصاید متعددی در توحید و نعت پیامبر و دیانت اسلام و ائمه شیعه دارد و به خاندان رسالت عشق می‌ورزد و اظهار ارادت میکند.
وفات
غالب سرانجام پس از هفتادودو سال، به سال 1285ق، درگذشت و در نزدیکی آرامگاه خواجه نظام‌الدین اولیاء به خاک سپرده شد[۳].
آثار
دیوان غالب دهلوی.
پانویس
منابع مقاله
کیانی، محسن، مقدمه «دیوان غالب دهلوی»، تهران، انتشارات روزنه، چاپ اول، 1376.