مثنوی طاقدیس: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

مثنوی طاقدیس، منظومه گهرباری است شامل مواعظ عارفانه و روحانی، مشحون از پند و اندرزهای حکیمانه و اخلاقی آمیخته به لطایف و ظرایف ادبی که با زبان شعر و ادب آراسته گشته تا بسیاری از احکام و اوامر الهی و فصولی از مبانی اصول و فروع دین مبین اسلام را با بیانی ساده، قابل فهم و درک خاص و عام آشکار سازد. محتویات آن به‌وسیله بیانی رسا و شیرین، آهنگی جاذب و دلنشین راه و رسم نیک‌بختی بشر را در صحنه‌های گیتی تا وصول به سعادت جاودانی نشان می‌دهد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص5</ref>.

در این مثنوی زیبا وقایع و حقایق زندگانی روزمره انسان به‌وسیله داستان‌سرایی‌های مناسب و تمثیل‌های دل‌پسند چنان تجسم یافته که به‌منزله راهنمایی است روشنگر، چون شاخصی فروزنده که خواه‌ناخواه خوانندگان را تحث تأثیرات آموزنده خود قرار می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.

در مثنوی طاقدیس، به آیات فراوانی اشاره شده که محقق کتاب پس از مثنوی طاقدیس با ذکر ابیات به آیات مورد نظر اشاره کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص434-450</ref>.

داستان طوطی و شاه، امر الهی به ملائکه در سجده به حضرت آدم و تمرد شیطان و قصه گرگ و خر از جمله حکایت‌ها و عباراتی همچون «من تقرب إلي شبراً تقربت ذراعا»، «من مات و لم يعرف إمام زمانه» و «موتوا قبل أن تموتوا»، از جمله احادیثی است که در مثنوی طاقدیس به آنها پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص28-47</ref>.

==پانویس==