سالک قزوینی، محمدابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدابراهیم سالک قزوینی''' (1021- زنده در 1084ق)، شاعر ایرانی سده یازدهم، شیعه دوازده‌امامی، صاحب مثنوی «محیط کونین». او به ملا سالک معروف است و در شعر «سالک» تخلص کرده است.

او پس از آنکه به کشمیر رسید، احوال سفر خود را منظوم کرد. سالک در عهد شاه‌جان در هند با شاعرانی نظیر ابوطالب کلیم کاشانی و حاجی محمدجان قدسی مشهدی هم‌صحبت بود و اشعاری نیز در مدح این دو سرود<ref>ر.ک: همان</ref>.

سالک در یکی از غزل‌هایش، از شاعران هم‌عصر خود که با آنها آشنایی و دوستی داشت، از جمله نظیری نیشابوری، عرفی شیرازی، ظهوری ترشیزی، سنجر کاشانی، صائب تبریزی، صیدی تهرانی و شفایی اصفهانی، نام برده است. او با سالک یزدی نیز هم‌عصر بود و هر دو یک تخلص داشتند. سرخوش لاهوری، این امر را دستاویز طعنه و کنایه به هر دوی آنها، قرار داده است<ref>ر.ک: همان</ref>.