رسالة الصلاة (احمد بن حنبل): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۸
رسالة الصلاة | |
---|---|
پدیدآوران | ابن حنبل، احمد بن محمد (نويسنده) شاکر، محمود محمد (مصحح) |
ناشر | مولانا ابو الکلام آزاد عربک پرشین ریسرچ انستی تیوت، تونک |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رسالة الصلاة، تألیف پیشوای مذهب حنبلی احمد بن حنبل (164-241ق)، در موضوع نماز، به پیروی مأموم از افعال و اذکار امام و نیز برخی مستحبات نماز اشاره کرده است. مقدمه و حواشی کتاب به قلم محمود محمد شاکر است.
محقق در مقدمه به این نکته اشاره کرده که احمد بن حنبل این رساله را برای قومی نوشته که با ایشان نماز گزارد و دید که نمازشان را اشتباه میخوانند؛ پس به آنچه بر عالم واجب شده است، یعنی تعلیم جاهل، امر به معروف و نهی از منکر و تعاون بر برّ و تقوا عمل نمود. سپس این کتاب در اطراف عالم منتشر شد؛ چراکه مسلمین نیازمند به آن بودند[۱].
این کتاب با استفاده از چهار نسخه از آن، تصحیح و منتشر شده است[۲].
این رساله مشتمل بر مقدمه و 59 بند حاوی احادیث، آثار و کلام احمد بن حنبل است. احمد بن حنبل کتابش را با این عبارت آغاز کرده است: «ای قوم! من با شما نماز گزاردم، پس دیدم که برخی از اهل مسجد شما در رکوع و سجود و خفض و رفع بر امام سبقت میگیرند و نماز کسی که بر امام سبقت بگیرد، مقبول نیست و احادیث نبی(ص) و همه اصحاب بر این مطلب دلالت دارد»[۳].
احمد حنبل سپس عدم توجه مردم زمانش به این موضوع را فراگیر دانسته، مینویسد: «اگر در یکصد مسجد نماز گزاری، اهل یک مسجد را نمیبینی که نماز را آنگونه که نبی(ص) و اصحابش بهجا میآوردند، اقامه کنند». سپس تأکید میکند اگر مسلمانی نماز را بهنیکویی و کامل بهجای آورد، سپس بنگرد به کسی که نمازش را بد بهجا آورده و بر امام پیشی میگیرد، پس ساکت شود و او را به این ایراد و سبقت او بر امام آگاه نسازد و نهی نکند، در وزر و خفت آن شریک است[۴].
نگاه امام به راست و چپ پیش از تکبیر و امر به مستقیم کردن صفوف، استحباب نگاه به محل سجده و قرار دادن انگشتان به موازات گوشها به هنگام سجده، از جمله مستحباتی است که در کتاب ذکر شده است[۵].
نویسنده در آخرین فقره کتاب بر ثواب نشر آن و نیاز مسلمین به آن تأکید کرده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.