۱۴۶٬۰۶۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==ترجمه و تألیف== | ==ترجمه و تألیف== | ||
تبریزی در ۹۱۸ق/۱۵۱۲م، کتابی نوشت به نام «[[نثر اللآلي]]» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به [[امام علی علیهالسلام|حضرت علی(ع)]] و آن را به سلطان سلیم اهدا کرد. در «[[تذکره مجالس النفائس]]»، در ذیل نام شیخ فتحالله، نوه دختری [[دوانی، محمد بن اسعد|جلالالدین دوانی]]، از یارعلی تبریزی یاد شده و آمده است که وی در ۹۲۰ق/1514م، در شهر بورسه بوده و شبی شیخ فتحالله را پس از درگذشت وی، در خواب دیده است. یارعلی تا پایان عمر سلطان سلیم ظاهراً همچنان در بورسه ماند و در ۹۲۶ق/۱۵۲۰م، در ماههای اول سلطنت سلیمان قانونی، به | تبریزی در ۹۱۸ق/۱۵۱۲م، کتابی نوشت به نام «[[نثر اللآلي]]» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به [[امام علی علیهالسلام|حضرت علی(ع)]] و آن را به سلطان سلیم اهدا کرد. در «[[تذکره مجالس النفائس]]»، در ذیل نام شیخ فتحالله، نوه دختری [[دوانی، محمد بن اسعد|جلالالدین دوانی]]، از یارعلی تبریزی یاد شده و آمده است که وی در ۹۲۰ق/1514م، در شهر بورسه بوده و شبی شیخ فتحالله را پس از درگذشت وی، در خواب دیده است. یارعلی تا پایان عمر سلطان سلیم ظاهراً همچنان در بورسه ماند و در ۹۲۶ق/۱۵۲۰م، در ماههای اول سلطنت سلیمان قانونی، به سفارش مولانا عبدالقادر - یکی از فضلای بورسه و احتمالاً والی آنجا - کتابی ادبی به زبان فارسی با نام «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار تصنیف کرد. در همین کتاب، وی مصطفى پاشا - وزیر ثانی سلطان سلیمان - را مدح گفت. تبریزی در شعر «ماتمی» تخلص میکرد. | ||
تبریزی احتمالاً دیوانی هم داشته که تاکنون پیدا نشده است. اما مهمترین اثر یارعلی تبریزی و تنها کتابی که تاکنون از وی به چاپ رسیده، «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار است. این کتاب مناظرهای است به زبان حال میان بهار و پاییز؛ موضوعی که در ادبیات سومری در بینالنهرین و ادبیات لاتینی در قرون وسطى سابقه داشته است. در زبان عربی نیز مناظرهای - میان بهار و پاییز - به نام «سلوة الخريف بمناظرة الربيع و الخريف» نوشته و چاپ شده است؛ این اثر به جاحظ نیز نسبت داده شده است<ref>ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ج14، ص484-485</ref>. | تبریزی احتمالاً دیوانی هم داشته که تاکنون پیدا نشده است. اما مهمترین اثر یارعلی تبریزی و تنها کتابی که تاکنون از وی به چاپ رسیده، «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار است. این کتاب مناظرهای است به زبان حال میان بهار و پاییز؛ موضوعی که در ادبیات سومری در بینالنهرین و ادبیات لاتینی در قرون وسطى سابقه داشته است. در زبان عربی نیز مناظرهای - میان بهار و پاییز - به نام «سلوة الخريف بمناظرة الربيع و الخريف» نوشته و چاپ شده است؛ این اثر به جاحظ نیز نسبت داده شده است<ref>ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ج14، ص484-485</ref>. | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||