اللمعة في تحقيق الركعة لإدراک الجمعة: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اللمعة في تحقيق الركعة لإدراك الجمعة'''، نوشته عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (849-911ق)، از عالمان اهل سنت و مؤلف آثار بسیار در حدیث و تاریخ و علوم دیگر است. این اثر به موضوعی فقهی اختصاص یافته و توسط خالد عبدالکریم جمعه و عبدالقادر احمد عبدالقادر تحقیق شده است. | '''اللمعة في تحقيق الركعة لإدراك الجمعة'''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی]] (849-911ق)، از عالمان اهل سنت و مؤلف آثار بسیار در حدیث و تاریخ و علوم دیگر است. این اثر به موضوعی فقهی اختصاص یافته و توسط [[جمعه، خالد عبد الکريم|خالد عبدالکریم جمعه]] و [[عبد القادر، عبد القادر احمد|عبدالقادر احمد عبدالقادر]] تحقیق شده است. | ||
نوشتار حاضر رساله‌ای پیرامون نماز جمعه است. در این رساله به مسئله تأخیر از نماز جمعه، درحالی‌که امام جمعه رکعت اول را به پایان رسانده است، پرداخته شده و به حکم آن اشاره گردیده است. در برخی از منابع، از این رساله تحت عنوان «اللمعة في تحرير الركعة لإدراك الجمعة» آمده است<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص5؛ صالحیه، محمد عیسى، ج3، ص327</ref>. | نوشتار حاضر رساله‌ای پیرامون نماز جمعه است. در این رساله به مسئله تأخیر از نماز جمعه، درحالی‌که امام جمعه رکعت اول را به پایان رسانده است، پرداخته شده و به حکم آن اشاره گردیده است. در برخی از منابع، از این رساله تحت عنوان «اللمعة في تحرير الركعة لإدراك الجمعة» آمده است<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص5؛ صالحیه، محمد عیسى، ج3، ص327</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
به عقیده جناب سیوطی، کسی که رکوع رکعت دوم نماز جمعه را دریافته است، احوط آن است که جایز نیست قبل از سلام مفارقت نموده و خود ادامه دهد؛ این بدان جهت است که مسمای رکعت که در ادراک جمعه شرط است، تحقق یابد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص17</ref>. | به عقیده جناب سیوطی، کسی که رکوع رکعت دوم نماز جمعه را دریافته است، احوط آن است که جایز نیست قبل از سلام مفارقت نموده و خود ادامه دهد؛ این بدان جهت است که مسمای رکعت که در ادراک جمعه شرط است، تحقق یابد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص17</ref>. | ||
محققان علاوه بر مقابله نسخه‌های موجود از رساله و ثبت و ضبط متن آن، در پاورقی کتاب به برخی تفاوت‌های موجود میان نسخه‌ها اشاره | محققان علاوه بر مقابله نسخه‌های موجود از رساله و ثبت و ضبط متن آن، در پاورقی کتاب به برخی تفاوت‌های موجود میان نسخه‌ها اشاره کرده و همچنین به استخراج و مستندسازی احادیث با تکیه بر مصادر اصلی یا فرعی پرداخته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص6</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۱۶
| اللمعة في تحقيق الركعة لإدراک الجمعة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده)
جمعه، خالد عبد الکريم (محقق) عبد القادر، عبد القادر احمد (محقق) |
| سال نشر | 1407ق - 1987م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س9ل8 187/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اللمعة في تحقيق الركعة لإدراك الجمعة، نوشته عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (849-911ق)، از عالمان اهل سنت و مؤلف آثار بسیار در حدیث و تاریخ و علوم دیگر است. این اثر به موضوعی فقهی اختصاص یافته و توسط خالد عبدالکریم جمعه و عبدالقادر احمد عبدالقادر تحقیق شده است.
نوشتار حاضر رساله‌ای پیرامون نماز جمعه است. در این رساله به مسئله تأخیر از نماز جمعه، درحالی‌که امام جمعه رکعت اول را به پایان رسانده است، پرداخته شده و به حکم آن اشاره گردیده است. در برخی از منابع، از این رساله تحت عنوان «اللمعة في تحرير الركعة لإدراك الجمعة» آمده است[۱].
نویسنده مسئله یادشده را به شکل علمی مورد بحث و بررسی قرار داده است. وی در این راستا از ادله نقلی و با تکیه بر احادیث پیامبر اکرم(ص) و همچنین آرا و نظرات علما بهره گرفته است[۲].
به عقیده جناب سیوطی، کسی که رکوع رکعت دوم نماز جمعه را دریافته است، احوط آن است که جایز نیست قبل از سلام مفارقت نموده و خود ادامه دهد؛ این بدان جهت است که مسمای رکعت که در ادراک جمعه شرط است، تحقق یابد[۳].
محققان علاوه بر مقابله نسخه‌های موجود از رساله و ثبت و ضبط متن آن، در پاورقی کتاب به برخی تفاوت‌های موجود میان نسخه‌ها اشاره کرده و همچنین به استخراج و مستندسازی احادیث با تکیه بر مصادر اصلی یا فرعی پرداخته‌اند[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- صالحیه، محمد عیسى، «المعجم الشامل للتراث العربي المطبوع»، قاهره، المنظمة العربية للتربية و الثقافة و العلوم، معهد المخطوطات العربية، 1992، چاپ اول.