إكرام الضيف: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | |||
[[رده:احادیث و اخبار اخلاقی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۲۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴
إكرام الضيف | |
---|---|
پدیدآوران | حربی، ابراهیم بن اسحاق (نويسنده) غرازی، ابوعمار عبدالله ابن عائض (مصحح) |
ناشر | مکتبة الصحابة |
مکان نشر | مصر - طنطا |
سال نشر | 1407ق - 1987م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | ح2الف7 248 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إكرام الضيف، نوشته ابواسحاق ابراهیم بن اسحاق حربی (متوفای 285ق)، از عالمان حدیث و فقه است. این اثر در موضوع آداب و اخلاق به نگارش درآمده و توسط ابوعمار عبدالله بن عائض غرازی تحقیق شده است.
نوشتار حاضر، مشتمل بر یکصدوسیویک حدیث و روایت از پیامبر اکرم(ص) و دیگران پیرامون گرامی داشتن مهمان است. نویسنده نخستین مطالب را به حدیثی از رسول خدا(ص) پیرامون ارتباط ایمان به خدا و قیامت با مهماننوازی اختصاص داده و چهلوسه حدیث را در اینباره آورده است. وی از طرق مختلف، این حدیث پیامبر(ص) را که فرمود: «هرکس به خداوند و روز جزا ایمان دارد، مهمان خود را گرامی دارد»، ذکر کرده است[۱].
نویسنده در مواردی، توضیحاتی را پیرامون حدیث منقول در کتاب، از جهت اعتبار آن و رجال حدیث ذکر کرده است[۲]. احادیث دیگر اثر به ممهان کردن افراد و آداب و برخی مسائل مرتبط با آن است[۳] و در پایان آن به احادیث و روایاتی اشاره کرده است که در آنها از مدت مهمانی سخن به میان آمده است[۴].
محقق علاوه بر ذکر مقدمهای مختصر در معرفی نویسنده، توضیحاتی را پیرامون احادیث ذکرشده، از جمله ارزشگذاری احادیث و بیان برخی مطالب رجالی مرتبط، در پاورقی داده است[۵]. وی همچنین به بیان معنی برخی واژگان دشوار[۶] و معرفی مختصر برخی از شخصیتهایی که نام آنها در متن آمده پرداخته[۷] و به مصادر حدیثی اهل سنت که احادیث یادشده را ذکر کردهاند، نیز اشاره نموده است[۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.