اصیل‌الدین واعظ، عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مشهور به'''' به 'مشهور به '''') برچسب: واگردانی دستی |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04061.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR04061.jpg|بندانگشتی|اصیل‌الدین واعظ، عبدالله بن عبدالرحمن]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type="authorName" | | ! نام!! data-type="authorName" |اصیل‌الدین واعظ، عبدالله بن عبدالرحمن | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|واعظ (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|واعظ (ابهام زدایی)}} | ||
'''امير سيد عبدالله حسینى شيرازى''' (متوفی: 883ق-هرات)، مشهور به '''اصيل‌الدين واعظ'''، مفسر و محدث شيعى قرن نهم هجرى، | '''امير سيد عبدالله حسینى شيرازى''' (متوفی: 883ق-هرات)، مشهور به '''اصيل‌الدين واعظ'''، مفسر و محدث شيعى قرن نهم هجرى، | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۲
| نام | اصیل‌الدین واعظ، عبدالله بن عبدالرحمن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اصیل الدین دش‍ت‍ک‍ی
اصیل الدین ش‍ی‍رازی اصیل الدین ه‍روی دش‍ت‍ک‍ی، عبدالله بن عبدالرحمن دش‍ت‍ی ش‍ی‍رازی، عبدالله بن عبدالرحمن |
| نام پدر | عبدالحمن |
| متولد | قرن نهم هجری |
| محل تولد | هرات |
| رحلت | 883 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مقصد الاقبال سلطانیه و مرصد الآمال خاقانیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04061AUTHORCODE |
امير سيد عبدالله حسینى شيرازى (متوفی: 883ق-هرات)، مشهور به اصيل‌الدين واعظ، مفسر و محدث شيعى قرن نهم هجرى،
ولادت
از سادات دشتكى شيراز است و خاندان آن سادات جليل حسینى در عصر شاهرخ يا سلطان ابوسعيد گورگان از شيراز به هرات رفته، آن جا اقامت گزيدند، به همين جهت به هروى مشهور شده‌اند. او به دستور آن پادشاه هفته‌اى یک بار در مدرسه عاليه گوهرشادآغا، به موعظه و نصيحت مى‌پرداخت.
خواندمير در «حبيب السير»، امير سيد اصيل‌الدين عبداللّه الحسينى را این گونه معرفى مى‌كند:
«بصفت اصالت و وفور جلادت و نباهت شأن و قدم دودمان موصوف و معروف بود و به وفور تقوى و دين‌دارى و غايت ديانت و پرهيزگارى از اكثر علماى عالم و سادات بنى آدم ممتاز و مستثنى مينمود. زبان گهر افشانش مفسر حقايق صحف آسمانى، و بيان بلاغت نشانش مبين دقايق كتب سبحانى، باطن خجسته ميامنش مظهر آثار ولايت و رشاد، و خاطر فرخنده مآثرش مهبط انوار هدايت و ارشاد و بى‌شايبه مدح گسترى آن سپهر شريعت‌پرورى در علم تفسير و حديث و انشاء و تأليف شبيه و نظير نداشت و در زمان سلطنت سلطان سعيد از دار الملك شيراز كه وطن اصلى آن جناب است به هرات تشريف آورده، رايت اقامت برافراشت.»
وفات
اصيل‌الدين در سال 883ق در هرات درگذشت و نزدیک مدرسه گوهرشادآغا دفن شد.
آثار
از جمله تأليفات وى: کتاب «درج الدرر في ميلاد سيدالبشر»؛ رساله‌ى «مزارات هرات» يا «مقصد الاقبال السلطانيه و مرصدالاعمال الخاقانيه»؛ رساله‌ى «مزارات شيراز»؛ «المجتبى في سيره المصطفى»؛ «المجتنى من کتاب المجتبى في سيره المصطفى»، كه خلاصه‌اى از کتاب سابق الذكر است كه برای جمال‌الدين ابراهیم؛ معروف به ابى‌كاليجار وزير نوشته است؛ کتاب «معراج الاعمال»، در اوراد و عبارات؛ «غرفه الحصن»، ترجمه «مختصر حصن الحصين»، به فارسی.