آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (رده:درگذشتگان 1348 رده:نویسندگان و تصحیح) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | تهرانی، آقابزرگ | | data-type="authorOtherNames" | تهرانی، آقابزرگ | ||
طه‍ران‍ی، آقابزرگ | طه‍ران‍ی، آقابزرگ | ||
آقابزرگ الطهرانی | آقابزرگ الطهرانی | ||
منزوی، محمدمحسن بن علی | منزوی، محمدمحسن بن علی | ||
|- | |- | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۷: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[التبيان في تفسير القرآن]] | | data-type="authorWritings" |[[التبيان في تفسير القرآن]] | ||
[[طبقات أعلام الشیعة]] | [[طبقات أعلام الشیعة]] | ||
[[زندگی‌نامه و آثار شیخ طوسی]] | [[زندگی‌نامه و آثار شیخ طوسی]] | ||
[[الذریعة الی تصانیف الشیعة]] | [[الذریعة الی تصانیف الشیعة]] | ||
| خط ۴۲: | خط ۳۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|منزوی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|منزوی (ابهام زدایی)}} | ||
'''محمدمحسن بن علی بن محمدرضا بن محسن بن علی‌اکبر بن باقر منزوی تهرانی''' (۱۲۹۳-۱۳۸۹ق/۱۸۷۶-۱۹۷۰م)، معروف به شيخ آقابزرگ تهرانى فقیه و کتاب‌شناس شیعی امامی که در بين مردم و نیز در مجامع علمى به «آقابزرگ» معروف است. اما لقب خانوادگى‌اش «منزوى» است و این لقب را در سال 1350ق گرفت. خانواده‌اش در تهران به «محسنى» مشهور است تا نسبت وى را به جدش حاج محسن برساند. خانواده ايشان علم و تجارت را یکجا جمع كرده است. | '''محمدمحسن بن علی بن محمدرضا بن محسن بن علی‌اکبر بن باقر منزوی تهرانی''' (۱۲۹۳-۱۳۸۹ق/۱۸۷۶-۱۹۷۰م)، معروف به شيخ آقابزرگ تهرانى فقیه و کتاب‌شناس شیعی امامی که در بين مردم و نیز در مجامع علمى به «آقابزرگ» معروف است. اما لقب خانوادگى‌اش «منزوى» است و این لقب را در سال 1350ق گرفت. خانواده‌اش در تهران به «محسنى» مشهور است تا نسبت وى را به جدش حاج محسن برساند. خانواده ايشان علم و تجارت را یکجا جمع كرده است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
در سال 1293ق مطابق با ۱۸ فروردین ۱۲۵۵ش در تهران به دنيا آمد. | |||
در سال 1293ق مطابق با | |||
==تحصيلات== | ==تحصيلات== | ||
مدرسه نخست او همان خانواده‌اش بود و کتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محله «پامنار» حروف الفبا و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسی و ديوان‌هاى اشعار بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فراگرفت. در سال 1303ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقابزرگ لباس روحانیت پوشيد و از او خواستند به فراگیرى کتاب «جامع المقدمات» بپردازد. او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن، دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجوید، اصول فقه و حساب را نزد صاحب‌نظران این رشته‌ها تحصيل كرد؛ صاحب‌نظرانی همچون: مولى زين‌العابدين محلاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسين خراسانى، شيخ محمدباقر معزالدوله، میرزا محمود قمى، میرزا محمدتقى گرگانى، حاج شيخ على نورى ايلكانى، سيد عبدالكريم لاهيجى، حاج شيخ على نورى و میرزا ابراهیم زنجانى. | مدرسه نخست او همان خانواده‌اش بود و کتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محله «پامنار» حروف الفبا و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسی و ديوان‌هاى اشعار بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فراگرفت. در سال 1303ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقابزرگ لباس روحانیت پوشيد و از او خواستند به فراگیرى کتاب «جامع المقدمات» بپردازد. او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن، دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجوید، اصول فقه و حساب را نزد صاحب‌نظران این رشته‌ها تحصيل كرد؛ صاحب‌نظرانی همچون: مولى زين‌العابدين محلاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسين خراسانى، شيخ محمدباقر معزالدوله، میرزا محمود قمى، میرزا محمدتقى گرگانى، حاج شيخ على نورى ايلكانى، سيد عبدالكريم لاهيجى، حاج شيخ على نورى و میرزا ابراهیم زنجانى. | ||
==سفرها== | ==سفرها== | ||
سپس به عراق مهاجرت كرد و به كسب علم نزد اساتید آن دیار پرداخت؛ استادانى كه از علمای بزرگ بودند، همچون: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]، شيخ محمدكاظم خراسانى، [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نورى]]، شيخ محمدطه نجف، سيد مرتضى كشمیرى، حاج میرزا حسین میرزا خليل، سيد احمد حائرى تهرانى، میرزا محمدعلى چهاردهى، [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شيرازى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]]. | سپس به عراق مهاجرت كرد و به كسب علم نزد اساتید آن دیار پرداخت؛ استادانى كه از علمای بزرگ بودند، همچون: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]، شيخ محمدكاظم خراسانى، [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نورى]]، شيخ محمدطه نجف، سيد مرتضى كشمیرى، حاج میرزا حسین میرزا خليل، سيد احمد حائرى تهرانى، میرزا محمدعلى چهاردهى، [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شيرازى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]]. | ||
وی در سال 1313ق/1274ش، با برادرش كربلايى محمدابراهیم، برای زيارت عتبات مقدسه رهسپار عراق شد و در سال 1314ق، به تهران بازگشت. پس از اتمام مرحله «سطح» در تهران در سال 1315 عازم عراق گرديد و در نجف اشرف رحل اقامت افكند. پس از رحلت استادش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، به سامرّا هجرت كرد تا در مجلس درس و بحث شيخ محمدتقى شيرازى حضور يابد. ايشان برای تأليف کتاب عظيمش «الذريعة» تا سال 1335ق/1295ش، در همان جا ماند. در این سال به كاظمین سفر كرد و مدت دو سال را در آنجا سپرى نمود. سپس بار ديگر به سامرّا بازگشت (در سال 1337ق) و تا سال 1354ق در آنجا ماند. | وی در سال 1313ق/1274ش، با برادرش كربلايى محمدابراهیم، برای زيارت عتبات مقدسه رهسپار عراق شد و در سال 1314ق، به تهران بازگشت. پس از اتمام مرحله «سطح» در تهران در سال 1315 عازم عراق گرديد و در نجف اشرف رحل اقامت افكند. پس از رحلت استادش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، به سامرّا هجرت كرد تا در مجلس درس و بحث شيخ محمدتقى شيرازى حضور يابد. ايشان برای تأليف کتاب عظيمش «الذريعة» تا سال 1335ق/1295ش، در همان جا ماند. در این سال به كاظمین سفر كرد و مدت دو سال را در آنجا سپرى نمود. سپس بار ديگر به سامرّا بازگشت (در سال 1337ق) و تا سال 1354ق در آنجا ماند. | ||
| خط ۷۹: | خط ۶۸: | ||
==کسانی که از وی اجازه روایت دریافت کردند== | ==کسانی که از وی اجازه روایت دریافت کردند== | ||
{{ستون-شروع|2}} | {{ستون-شروع|2}} | ||
# سيد آقا حسین بروجردى؛ | # سيد آقا حسین بروجردى؛ | ||
# [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|سيد عبدالحسين شرف‌الدين]]؛ | # [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|سيد عبدالحسين شرف‌الدين]]؛ | ||
| خط ۹۱: | خط ۷۹: | ||
# دكتر حسینعلى محفوظ. | # دكتر حسینعلى محفوظ. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==وفات== | |||
وی در تاريخ 1389ق مطابق با ۱۲ اسفند ۱۳۴۸ش در نجف اشرف چشم از جهان فروبست. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
===چاپ‌شده=== | ===چاپ‌شده=== | ||
{{ستون-شروع|2}} | {{ستون-شروع|2}} | ||
# [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]؛ | # [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]؛ | ||
# طبقات أعلام الشيعة؛ | # طبقات أعلام الشيعة؛ | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۹۷: | ||
===آثار خطى=== | ===آثار خطى=== | ||
{{ستون-شروع|2}} | {{ستون-شروع|2}} | ||
# حياة ثقةالإسلام ال[[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و شأن ال[[الکافی|كافى]] (زندگی‌نامه شيخ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و موقعيت کتاب [[الکافی|كافى]])؛ | # حياة ثقةالإسلام ال[[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و شأن ال[[الکافی|كافى]] (زندگی‌نامه شيخ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و موقعيت کتاب [[الکافی|كافى]])؛ | ||
# تفنيد قول العوام بقدم الكلام؛ | # تفنيد قول العوام بقدم الكلام؛ | ||
| خط ۱۳۱: | خط ۱۱۹: | ||
# حاشية على أمل الآمِل. | # حاشية على أمل الآمِل. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{آقا بزرگ تهرانى}} | {{آقا بزرگ تهرانى}} | ||
{{رجال شیعه}} | {{رجال شیعه}} | ||
{{کتاب‌شناسان}} | {{کتاب‌شناسان}} | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[اجتهاد و مذاهب اسلامی]] | [[اجتهاد و مذاهب اسلامی]] | ||
[[زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی مرحوم آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی]] | [[زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی مرحوم آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی]] | ||
[[مجموعة رجالية و تاريخية]] | [[مجموعة رجالية و تاريخية]] | ||
[[الكشكول (آقابزرگ تهرانی)]] | [[الكشكول (آقابزرگ تهرانی)]] | ||
[[توضیح الرشاد في تاریخ حصر الاجتهاد]] | |||
[[ | [[هدیة العارفین، اسماء المؤلفین و آثار المصنفین]] | ||
[[ | [[الذریعة إلی تصانیف الشیعة]] | ||
[[ذیل کشف الظنون]] | |||
[[ | [[مصنفات شیعه]] | ||
[[ | [[مصفی المقال في مصنفي علم الرجال]] | ||
[[التبيان في تفسير القرآن]] | |||
[[التبيان في تفسير القرآن]] | |||
[[المشيخة]] | [[المشيخة]] | ||
[[طبقات أعلام الشيعة و هو نقباء البشر في القرن الرابع عشر (دار المرتضی)]] | [[طبقات أعلام الشيعة و هو نقباء البشر في القرن الرابع عشر (دار المرتضی)]] | ||
[[طبقات أعلام الشيعة: الکرام البررة في القرن الثالث بعد العشرة]] | [[طبقات أعلام الشيعة: الکرام البررة في القرن الثالث بعد العشرة]] | ||
[[طبقات اعلام الشیعه (6 جلدی)]] | [[طبقات اعلام الشیعه (6 جلدی)]] | ||
[[طبقات أعلام الشیعة]] | [[طبقات أعلام الشیعة]] | ||
[[فهرس أعلام الذریعة إلی تصانیف الشیعة]] | [[فهرس أعلام الذریعة إلی تصانیف الشیعة]] | ||
[[زندگی‌نامه و آثار شیخ طوسی]] | [[زندگی‌نامه و آثار شیخ طوسی]] | ||
[[گزيده مقالات الذريعة]] | [[گزيده مقالات الذريعة]] | ||
[[الکشکول (شيکاگو)]] | [[الکشکول (شيکاگو)]] | ||
[[ | [[شهداء الفضیلة]] | ||
[[اجتهاد و مذاهب اسلامی]] | |||
| خط ۱۹۱: | خط ۱۷۱: | ||
[[رده:درگذشتگان 1348]] | [[رده:درگذشتگان 1348]] | ||
[[رده:نویسندگان]] | [[رده:نویسندگان]] | ||
[[ar:اغابزرك]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۰
| نام | آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | تهرانی، آقابزرگ
طه‍ران‍ی، آقابزرگ آقابزرگ الطهرانی منزوی، محمدمحسن بن علی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 1255 ش یا 1876 م |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1348 ش یا 1389 ق یا 1970م نجف اشرف |
| اساتید | مولى زين‌العابدين محلّاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسین خراسانى، |
| برخی آثار | التبيان في تفسير القرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02200AUTHORCODE |
محمدمحسن بن علی بن محمدرضا بن محسن بن علی‌اکبر بن باقر منزوی تهرانی (۱۲۹۳-۱۳۸۹ق/۱۸۷۶-۱۹۷۰م)، معروف به شيخ آقابزرگ تهرانى فقیه و کتاب‌شناس شیعی امامی که در بين مردم و نیز در مجامع علمى به «آقابزرگ» معروف است. اما لقب خانوادگى‌اش «منزوى» است و این لقب را در سال 1350ق گرفت. خانواده‌اش در تهران به «محسنى» مشهور است تا نسبت وى را به جدش حاج محسن برساند. خانواده ايشان علم و تجارت را یکجا جمع كرده است.
ولادت
در سال 1293ق مطابق با ۱۸ فروردین ۱۲۵۵ش در تهران به دنيا آمد.
تحصيلات
مدرسه نخست او همان خانواده‌اش بود و کتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محله «پامنار» حروف الفبا و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسی و ديوان‌هاى اشعار بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فراگرفت. در سال 1303ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقابزرگ لباس روحانیت پوشيد و از او خواستند به فراگیرى کتاب «جامع المقدمات» بپردازد. او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن، دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجوید، اصول فقه و حساب را نزد صاحب‌نظران این رشته‌ها تحصيل كرد؛ صاحب‌نظرانی همچون: مولى زين‌العابدين محلاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسين خراسانى، شيخ محمدباقر معزالدوله، میرزا محمود قمى، میرزا محمدتقى گرگانى، حاج شيخ على نورى ايلكانى، سيد عبدالكريم لاهيجى، حاج شيخ على نورى و میرزا ابراهیم زنجانى.
سفرها
سپس به عراق مهاجرت كرد و به كسب علم نزد اساتید آن دیار پرداخت؛ استادانى كه از علمای بزرگ بودند، همچون: سيد محمدكاظم يزدى، شيخ محمدكاظم خراسانى، میرزا حسین نورى، شيخ محمدطه نجف، سيد مرتضى كشمیرى، حاج میرزا حسین میرزا خليل، سيد احمد حائرى تهرانى، میرزا محمدعلى چهاردهى، میرزا محمدتقى شيرازى و شيخ‌الشريعه اصفهانى. وی در سال 1313ق/1274ش، با برادرش كربلايى محمدابراهیم، برای زيارت عتبات مقدسه رهسپار عراق شد و در سال 1314ق، به تهران بازگشت. پس از اتمام مرحله «سطح» در تهران در سال 1315 عازم عراق گرديد و در نجف اشرف رحل اقامت افكند. پس از رحلت استادش آخوند خراسانى، به سامرّا هجرت كرد تا در مجلس درس و بحث شيخ محمدتقى شيرازى حضور يابد. ايشان برای تأليف کتاب عظيمش «الذريعة» تا سال 1335ق/1295ش، در همان جا ماند. در این سال به كاظمین سفر كرد و مدت دو سال را در آنجا سپرى نمود. سپس بار ديگر به سامرّا بازگشت (در سال 1337ق) و تا سال 1354ق در آنجا ماند.
در این سال عازم نجف اشرف گرديد و در سال 1360 به ایران بازگشت. در سال 1365ق، به زيارت قبر امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا(ع) نائل آمد. در سال 1364ق (1323ش) عازم بيت الله الحرام شد و بار ديگر در سال 1377ق خانه خدا را زيارت كرد.
وی در سرتاسر جهان اسلام، از بيش از شصت کتابخانه بازديد كرد و بسيارى از فهرست‌هاى ديگر کتابخانه‌ها را نيز خواند.
مشايخ وى در اجازه روايت
- اساتید وی در عراق که قبلا از آنها یاد شد؛
- محمدعلى ازهری مکی مالكى (رئيس مدرّسان در مسجدالحرام)؛
- عبدالوهاب بن عبدالله شافعى (امام جماعت مسجدالحرام)؛
- ابراهیم بن احمد حمدى (از علماء مدينه منوره)؛
- عبدالقادر خطیب طرابلسى (مدرس در حرم شريف)؛
- عبدالرحمن عليش حنفى (مدرس دانشگاه الازهر).
کسانی که از وی اجازه روایت دریافت کردند
- سيد آقا حسین بروجردى؛
- سيد عبدالحسين شرف‌الدين؛
- سيد عبدالهادى شيرازى؛
- سيد محمدرضا آل ياسين؛
- شيخ محمدحسن مظفّر؛
- سيد هبةالدين شهرستانى؛
- سيد شهاب‌الدين مَرعَشى؛
- سيد محمدصادق بحرالعلوم؛
- شيخ میرزا محمدعلى اردوبادى؛
- دكتر حسینعلى محفوظ.
وفات
وی در تاريخ 1389ق مطابق با ۱۲ اسفند ۱۳۴۸ش در نجف اشرف چشم از جهان فروبست.
آثار
چاپ‌شده
- الذريعة إلی تصانيف الشيعة؛
- طبقات أعلام الشيعة؛
- هدية الرازى إلى المجدد الشيرازى (زندگی‌نامه میرزاى شيرازى)؛
- حياة الشيخ الطوسى (زندگی‌نامه شيخ طوسى)؛
- مصفّى المقال في مصنفي علم الرجال (مصنفان علم رجال)؛
- توضيح الرشاد في تاريخ حصر الاجتهاد؛
- المشيخة أو الإسناد المصفّى إلى آل بيت المصطفى؛
- ذيل المشيخة؛
- ذيل كشف الظنون.
آثار خطى
- حياة ثقةالإسلام الكلينى و شأن الكافى (زندگی‌نامه شيخ كلينى و موقعيت کتاب كافى)؛
- تفنيد قول العوام بقدم الكلام؛
- النقد اللطيف في نفى التحريف من القرآن الشريف (نفى هرگونه تحريف در قرآن)؛
- ضياء المفازات في طرق مشايخ الإجازات؛
- إجازات الرواية و الوراثة في القرون الأخيرة الثلاثة (اجازه‌هاى نقل روايت و وراثت در سه قرن اخير)؛
- البدور الباهرة؛
- وقعة الطف الخالدة (واقعه جاودان طف)؛
- المجموعة الرجالية و التاريخية (مجموعه رجالى و تاريخى)؛
- منظومة في العقائد (منظومه‌اى در اعتقادات)؛
- تقرير محاضرات الشيخ الآخوند الخراسانى؛
- تقرير محاضرات الأستاذ شيخ‌الشريعة الإصفهانى؛
- تلخيص زاد المساكين؛
- ترجمة «العقيدة الإسلامیة»؛
- تعريف الأنام بحقيقة المدنية و الإسلام؛
- شجرة السبطين؛
- الظليلة في أنساب بعض البيوتات الجليلة؛
- نزهة البصر في فهرست نسمة السحر؛
- الياقوت المزدهر في تلخيص «رياض الفكر»؛
- محصول مطلع البدور؛
- الدر النفيس في تلخيص رجال التأسيس؛
- حاشية على أمل الآمِل.
وابسته‌ها
اجتهاد و مذاهب اسلامی زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی مرحوم آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی مجموعة رجالية و تاريخية الكشكول (آقابزرگ تهرانی) توضیح الرشاد في تاریخ حصر الاجتهاد
هدیة العارفین، اسماء المؤلفین و آثار المصنفین
الذریعة إلی تصانیف الشیعة ذیل کشف الظنون
مصفی المقال في مصنفي علم الرجال
طبقات أعلام الشيعة و هو نقباء البشر في القرن الرابع عشر (دار المرتضی)
طبقات أعلام الشيعة: الکرام البررة في القرن الثالث بعد العشرة