رسالة في بيان استجابة الدعاء: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سرگذشت نام' به 'سرگذشت‌نام') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| کد کنگره =/ج8ر5 / 226 BP | | کد کنگره =/ج8ر5 / 226 BP | ||
| موضوع =دعا | | موضوع =دعا | ||
جلوه، ابو الحسن بن محمد، 1238 - 1314ق. - | جلوه، ابو الحسن بن محمد، 1238 - 1314ق. - سرگذشت‌نامه | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =انتشارات پیام امام هادی(ع) | | ناشر =انتشارات پیام امام هادی(ع) | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش | باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش | ||
{{ادعیه}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۱
| رسالة في بيان إستجابة الدعاء | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جلوه، سید ابوالحسن (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات پیام امام هادی(ع) |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1376ش. |
| چاپ | يکم |
| موضوع | دعا جلوه، ابو الحسن بن محمد، 1238 - 1314ق. - سرگذشت‌نامه |
| کد کنگره | /ج8ر5 / 226 BP |
رسالة في بيان استجابة الدعاء تألیف سید ابوالحسن طباطبایی(جلوه)؛ این مجموعه، رساله‌ای است فلسفی -عبادی که مؤلف دربارۀ دعا و شرایط استجابت آن بحث می‌کند و برای اثبات مطالب خود از روایات معصومین نیز بهره می‌برد. حکیم جلوه در این کتاب، ماهیات را به سه دسته تنقسیم می‌کند:
- ماهیات السعیده که قبول وجودنوری می‌کنند؛
- ماهیات شقیه که به حسب ذات، وجود ظلمانی دارند؛
- ماهیاتی که در حالت استعداد هستند که بعد از اعلام و قبول می‌توانند به وجود آیند.
مؤلف، قسم دوم را غیر مستعد برای دعا می‌داند و دعای آنها را در واقع دعا نمی‌داند. وی ضمن بیان قسم سوم از ماهیات می‌گوید: «الدعاء کالدواء للمریض» و این مسئله را به طور فلسفی توضیح می‌دهد و برخی از شرایط استجایث دعا را بیان می‌کند.
بخش اول، مقدمه‌ای است دربارۀ زندگی و انديشۀ حکیم جلوه که به قلم محققان مؤسسه پیام امام هادی(ع) نوشته شده است.[۱]
پانويس
- ↑ باقریان موحد، سید رضا، ص151
منابع مقاله
باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش