گلشن توحیدی شرح مفردات مثنوی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موثر' به 'مؤثر') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۵۳۰۱/ش۲گ۸ | ||
| موضوع = | | موضوع = نقد و تفسیر مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,قرن ۱۰ ق شعر فارسی,قرن ۱۰ ق شعر عرفانی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =جهان اندیشه کودکان | | ناشر =جهان اندیشه کودکان | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''گلشن توحیدی شرح مفردات مثنوی''' اثر ابراهیم بن صالح شاهدی دَدِه | '''گلشن توحیدی شرح مفردات مثنوی''' اثر [[شاهدی دده مغلوی، ابراهیم بن صالح|ابراهیم بن صالح شاهدی دَدِه مغلوی]]، به تصحیح [[خسروان، محمدحسین|محمدحسین خسروان]] و [[اشرف‌زاده، رضا|رضا اشرف‌زاده]]؛ این کتاب شرح منظوم ۶۰۰ بیت از دفترهای شش گانه [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است که توسط یکی از پیروان طریقت مولویه، در نیمۀاول قرن دهم هجری، سروده شده است. شاهدی از هر دفتر [[مثنوی معنوی|مثنوی]] صد بیت انتخاب کرد و با سرودن پنج بیت در شرح هر بیت، بین آن‌ها نظم و پیوستگی معنوی برقرار کرده است؛ به طوری که کل کتاب به متنی منسجم که متضمن اسرار عشق الهی است تبدیل شده است؛ به این معنی که مایۀاصلی آن، افکار و اندیشه‌های عرفانی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] است و نمک آن به صورت شرح از شاهدی دَدِه می‌باشد. مؤلف کتاب معرفی و نقد و شروح [[مثنوی معنوی|مثنوی]] دربارۀ ارزش علمی و ادبی این کتاب می‌گوید ابیاتی که شارح در شرح ابیات [[مثنوی معنوی|مثنوی]] سروده است، الحق جاندار، زیبا و در بر دارندۀ نکاتی است که در فهم ابیات مورد نظر مؤثر است. ولی از آنجا که در نظم، پرداختن به معنی لغات، اصطلاحات، تلمیحات و داستان‌های مورد اشاره و احیاناً بیان نکات دستوری و بلاغی، دشوار و بلکه ناممکن است؛ این شرح نمی‌تواند پاسخ‌گوی تمام مشکلات ابیات منتخب باشد، ولی به عنوان نمونه‌ای از یک شرح منظوم نسبتاً خوب، قابل بررسی است. به خصوص اینکه شعر او ساده، روان و دلکش است و بر وزن و قالب [[مثنوی معنوی|مثنوی مولانا]] سروده شده است. | ||
دربارۀ ارزش علمی و ادبی این کتاب می‌گوید ابیاتی که شارح در شرح ابیات مثنوی سروده است، الحق جاندار، زیبا و در بر دارندۀ نکاتی است که در فهم ابیات مورد نظر | |||
مصححان، پنج نسخۀ قدیمی در اختیار داشته‌اند و از آن میان نسخۀ مجلس شورای ملی به شمارۀ ۱۱۶۹ را که با خط زیبای نستعلیق نگارش یافته به جهت قدمت، به عنوان نسخۀ اساس قرار داده و باقی را با آن مقابله کرده و تفاوت‌های نسخ را در پاورقی نشان داده‌اند.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص318-319</ref> | مصححان، پنج نسخۀ قدیمی در اختیار داشته‌اند و از آن میان نسخۀ مجلس شورای ملی به شمارۀ ۱۱۶۹ را که با خط زیبای نستعلیق نگارش یافته به جهت قدمت، به عنوان نسخۀ اساس قرار داده و باقی را با آن مقابله کرده و تفاوت‌های نسخ را در پاورقی نشان داده‌اند.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص318-319</ref> | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۲
| گلشن توحیدی شرح مفردات مثنوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شاهدی دده مغلوی، ابراهیم بن صالح (نویسنده)
خسروان، محمدحسین (تصحیح) اشرف‌زاده، رضا (تصحیح) |
| ناشر | جهان اندیشه کودکان |
| مکان نشر | مشهد |
| سال نشر | 1372 |
| چاپ | اول |
| موضوع | نقد و تفسیر مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق.,قرن ۱۰ ق شعر فارسی,قرن ۱۰ ق شعر عرفانی |
| کد کنگره | PIR۵۳۰۱/ش۲گ۸ |
گلشن توحیدی شرح مفردات مثنوی اثر ابراهیم بن صالح شاهدی دَدِه مغلوی، به تصحیح محمدحسین خسروان و رضا اشرف‌زاده؛ این کتاب شرح منظوم ۶۰۰ بیت از دفترهای شش گانه مثنوی است که توسط یکی از پیروان طریقت مولویه، در نیمۀاول قرن دهم هجری، سروده شده است. شاهدی از هر دفتر مثنوی صد بیت انتخاب کرد و با سرودن پنج بیت در شرح هر بیت، بین آن‌ها نظم و پیوستگی معنوی برقرار کرده است؛ به طوری که کل کتاب به متنی منسجم که متضمن اسرار عشق الهی است تبدیل شده است؛ به این معنی که مایۀاصلی آن، افکار و اندیشه‌های عرفانی مولوی است و نمک آن به صورت شرح از شاهدی دَدِه می‌باشد. مؤلف کتاب معرفی و نقد و شروح مثنوی دربارۀ ارزش علمی و ادبی این کتاب می‌گوید ابیاتی که شارح در شرح ابیات مثنوی سروده است، الحق جاندار، زیبا و در بر دارندۀ نکاتی است که در فهم ابیات مورد نظر مؤثر است. ولی از آنجا که در نظم، پرداختن به معنی لغات، اصطلاحات، تلمیحات و داستان‌های مورد اشاره و احیاناً بیان نکات دستوری و بلاغی، دشوار و بلکه ناممکن است؛ این شرح نمی‌تواند پاسخ‌گوی تمام مشکلات ابیات منتخب باشد، ولی به عنوان نمونه‌ای از یک شرح منظوم نسبتاً خوب، قابل بررسی است. به خصوص اینکه شعر او ساده، روان و دلکش است و بر وزن و قالب مثنوی مولانا سروده شده است.
مصححان، پنج نسخۀ قدیمی در اختیار داشته‌اند و از آن میان نسخۀ مجلس شورای ملی به شمارۀ ۱۱۶۹ را که با خط زیبای نستعلیق نگارش یافته به جهت قدمت، به عنوان نسخۀ اساس قرار داده و باقی را با آن مقابله کرده و تفاوت‌های نسخ را در پاورقی نشان داده‌اند.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص318-319
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.