۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های '
جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛ ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR11697J1.jpg | |||
| عنوان =معالم الإيمان في معرفة أهل القيروان | |||
| عنوان‌های دیگر =عنوان داخلي: المسمي تکميل الصلحاء و الاعيان لمعالم الايمان في اولياء القيروان | |||
| | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[ابن دباغ، عبدالرحمن بن محمد]] (نویسنده) | |||
[[خيالي، عبدالمجيد]] (محقق) | [[خيالي، عبدالمجيد]] (محقق) | ||
[[کناني، محمد بن صالح]] ( | [[کناني، محمد بن صالح]] (نویسنده) | ||
[[تنوخي، ابوالقاسم بن عيسي]] (حاشيه نويس) | [[تنوخي، ابوالقاسم بن عيسي]] (حاشيه نويس) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 54 /الف2م6* | ||
| موضوع = | |||
1.اسلام - سرگذشت‌نامه | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
2.قيروان | 2.قيروان | ||
3.مجتهدان و علما - | 3.مجتهدان و علما - سرگذشت‌نامه | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون | ||
| مکان نشر =لبنان - بيروت | |||
| سال نشر =1426ق | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11697AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =5 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =11697 | |||
| کتابخوان همراه نور =11697 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''معالم الإیمان في معرفة أهل القیروان'''، تألیف [[ابن دباغ، عبدالرحمن بن محمد|ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن علی بن عبدالله انصاری دباغ]] (متوفی 696) است که ابوالقاسم بن عیسی تنوخی (متوفی 829ق) آن را تکمیل کرده و بر آن حاشیه نوشته و با تحقیق عبدالمجید خیالی، عرضه شده است. | |||
'''معالم الإیمان | |||
در انتهای کتاب، اثر دیگری به نام «ذیل معالم الإیمان المسمی تکمیل الصلحاء و الأعیان لمعالم الإیمان فی أولیاء القیروان» اثر محمد بن صالح بن علی عیسی کنانی (متوفی 1292ق) آمده که تکمیل مطالب کتاب می‌باشد. | در انتهای کتاب، اثر دیگری به نام «ذیل معالم الإیمان المسمی تکمیل الصلحاء و الأعیان لمعالم الإیمان فی أولیاء القیروان» اثر محمد بن صالح بن علی عیسی کنانی (متوفی 1292ق) آمده که تکمیل مطالب کتاب می‌باشد. | ||
| خط ۵۹: | خط ۴۶: | ||
این اثر، تنها دربردارنده زندگی نامه اعلام نمی‌باشد، بلکه اطلاعات تاریخی، فکری و مذهبی مفیدی در آن ارائه شده است<ref>همان، ص25</ref> | این اثر، تنها دربردارنده زندگی نامه اعلام نمی‌باشد، بلکه اطلاعات تاریخی، فکری و مذهبی مفیدی در آن ارائه شده است<ref>همان، ص25</ref> | ||
منابع و مراجعی که کنانی در نگارش این کتاب، از آن‌ها بهره برده است، عبارتند از: روایات شفاهی؛ «معالم الإیمان»؛ «طبقات علماء إفریقیا و تونس»؛ «کفایة المحتاج»؛ «الحلل السندسیة»؛ «شفاء الأبدان فی ذکر المتأخرین من صلحاء القیروان»؛ «سنن» [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|ترمذی]]؛ | منابع و مراجعی که کنانی در نگارش این کتاب، از آن‌ها بهره برده است، عبارتند از: روایات شفاهی؛ «معالم الإیمان»؛ «طبقات علماء إفریقیا و تونس»؛ «کفایة المحتاج»؛ «الحلل السندسیة»؛ «شفاء الأبدان فی ذکر المتأخرین من صلحاء القیروان»؛ «سنن» [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|ترمذی]]؛ «الضوء اللامع» [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوی]] و... | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه محقق، ضمن اشاره به موضوع و اهمیت کتاب، زندگی نامه مختصری از نویسنده (عبدالرحمن دباغ) و مکمل آن (ابن ناجی)، ارائه گردیده و همچنین به اشکالات و خطاهایی که در اثنای تحقیق در کتاب یافت شده، اشاره شده است؛ خطاهایی نظیر: تصحیف؛ خطای نحوی مانند خلط بین فاعل و مفعول؛ خطای صرفی مانند خلط بین مفرد و جمع؛ خطای رسم الخطی مانند خلط بین الف ممدوده و الف مقصوره؛ خطای لغوی مانند تکرار بعضی از کلمات و جمل و | در مقدمه محقق، ضمن اشاره به موضوع و اهمیت کتاب، زندگی نامه مختصری از نویسنده (عبدالرحمن دباغ) و مکمل آن (ابن ناجی)، ارائه گردیده و همچنین به اشکالات و خطاهایی که در اثنای تحقیق در کتاب یافت شده، اشاره شده است؛ خطاهایی نظیر: تصحیف؛ خطای نحوی مانند خلط بین فاعل و مفعول؛ خطای صرفی مانند خلط بین مفرد و جمع؛ خطای رسم الخطی مانند خلط بین الف ممدوده و الف مقصوره؛ خطای لغوی مانند تکرار بعضی از کلمات و جمل و..<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص9-28</ref> | ||
در مقدمه مؤلف، به موضوع کتاب اشاره شده است<ref>مقدمه مؤلف، همان، ص37</ref> | در مقدمه مؤلف، به موضوع کتاب اشاره شده است<ref>مقدمه مؤلف، همان، ص37</ref> | ||
| خط ۷۰: | خط ۵۷: | ||
نویسنده پس از مقدمه، ابتدا به بیان فضایل شهرهایی از آفریقا که پس از اسلام فتح شده‌اند، از جمله قیروان پرداخته و خصوصیات و ویژگی‌های مساجد آن که عبارتند از: مسجد الأنصار (ساخته شده توسط رویفع بن ثابت انصاری، در 47ق)؛ مسجد الزیتونة (ساخته شده در سنه 93ق، توسط اسماعیل بن عبید انصاری)؛ مسجد ابیمیسره (منسوب به ابیمیسره)؛ مسجد الحبلی (ساخته شده توسط عبدالرحمن در سنه 100ق)؛ مسجد حنش صنعانی؛ مسجد علی بن رباح لخمی و مسجد عبدالله (منسوب به عبدالله بن زبیر و یا عبدالله بن سعد بن ابیسرح) را بیان نموده است. دو مسجد دیگر نیز به این مساجد، اضافه شده که عبارتند از مسجد «السبت» معروف به «الدمنة» (منسوب به ابومحمد انصاری دمنی ضریر) و مسجد «الخمیس» (ساخته شده توسط ابواسحاق ابراهیم بن مضاء)<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref> | نویسنده پس از مقدمه، ابتدا به بیان فضایل شهرهایی از آفریقا که پس از اسلام فتح شده‌اند، از جمله قیروان پرداخته و خصوصیات و ویژگی‌های مساجد آن که عبارتند از: مسجد الأنصار (ساخته شده توسط رویفع بن ثابت انصاری، در 47ق)؛ مسجد الزیتونة (ساخته شده در سنه 93ق، توسط اسماعیل بن عبید انصاری)؛ مسجد ابیمیسره (منسوب به ابیمیسره)؛ مسجد الحبلی (ساخته شده توسط عبدالرحمن در سنه 100ق)؛ مسجد حنش صنعانی؛ مسجد علی بن رباح لخمی و مسجد عبدالله (منسوب به عبدالله بن زبیر و یا عبدالله بن سعد بن ابیسرح) را بیان نموده است. دو مسجد دیگر نیز به این مساجد، اضافه شده که عبارتند از مسجد «السبت» معروف به «الدمنة» (منسوب به ابومحمد انصاری دمنی ضریر) و مسجد «الخمیس» (ساخته شده توسط ابواسحاق ابراهیم بن مضاء)<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref> | ||
سپس به ذکر | سپس به ذکر صحابه‌ای که به قیروان رفته‌اند پرداخته شده است که اولین آن‌ها، سپاهیان عبدالله بن ابیسرح عامری در زمان خلافت عثمان بن عفان در سال 27ق و پس از آن، سپاهیان معاویه بن خدیج سکونی سه مرتبه در سال 34، 47 و 50ق بوده است<ref>ر.ک: همان، ص24</ref> | ||
در ادامه، به شرح حال اعلام صحابه، تابعین و تابعین تابعینی که به قیروان رفته یا در آن سکونت داشته‌اند، پرداخته شده است. اولین فرد معرفی شده، ابوسعید مقداد بن عمرو بهرانی قضاعی<ref>متن کتاب، ج1، ص93</ref>و آخرین نفر، ابوعبدالله محمد بن علی بن قاید اسماعیلی<ref>همان، ج4، ص209</ref>است. | در ادامه، به شرح حال اعلام صحابه، تابعین و تابعین تابعینی که به قیروان رفته یا در آن سکونت داشته‌اند، پرداخته شده است. اولین فرد معرفی شده، ابوسعید مقداد بن عمرو بهرانی قضاعی<ref>متن کتاب، ج1، ص93</ref>و آخرین نفر، ابوعبدالله محمد بن علی بن قاید اسماعیلی<ref>همان، ج4، ص209</ref>است. | ||
| خط ۸۳: | خط ۷۰: | ||
در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع<ref>ر.ک: پاورقی، ج1، ص73</ref>و اشاره به اختلاف نسخ<ref>ر.ک: همان، ص76</ref>، به توضیح و تشریح برخی از کلمات و عبارات متن پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص79</ref> | در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع<ref>ر.ک: پاورقی، ج1، ص73</ref>و اشاره به اختلاف نسخ<ref>ر.ک: همان، ص76</ref>، به توضیح و تشریح برخی از کلمات و عبارات متن پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص79</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||