۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ش هایی ' به 'شهایی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها ' به 'هها ') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
مطالب در سه بخش تهیه و تنظیم شده است: | مطالب در سه بخش تهیه و تنظیم شده است: | ||
بخش اول: توضیحات کلی کتاب - این بخش شامل معرفی کلی کتاب، معرفی شخص کاستگرخان و اقدامات او در ایران است که با توجه به گزارشهای شخصی کاستگرخان و اسناد و مدارک آرشیوی در ایران، تألیف شده است. در این بخش سعی گردیده با جست و جو در کتب، سفرنامه ها، | بخش اول: توضیحات کلی کتاب - این بخش شامل معرفی کلی کتاب، معرفی شخص کاستگرخان و اقدامات او در ایران است که با توجه به گزارشهای شخصی کاستگرخان و اسناد و مدارک آرشیوی در ایران، تألیف شده است. در این بخش سعی گردیده با جست و جو در کتب، سفرنامه ها، روزنامهها و اسناد دورهی قاجار، دیدگاه دیگر درباریان و دستگاه سیاسی نسبت به کاستگرخان بیان شود. | ||
بخش دوم: سفرنامههای آلبرت کاستگر خان - این بخش شامل دو فصل است. فصل اول به ارائهی گزارش سفر آلبرت کاستگرخان به مازندران می پردازد. وی از جانب ناصرالدین شاه در سال 1277 ه.ق / 1861 م، برای مطالعهی راههای مازندران، سواحل دریاری خزر و ایجاد راه شوسه، به شمال کشور اعزام شد. کاستگر با مطالعهی دقیق منطقه و برآوردهای مهندسی، هزینهی احتمالی ساخت راه تهران به مازندران را به عرض شاه رساند و نقشههایی از این مسیر تدوین کرد. او همچنین گزارشی کوتاه از تجربه سفر خود تهیه و برای دوستش به آلمان ارسال کرد تا در نشریهی انجمن جغرافیایی برلین به چاپ برسد. در فصل دوم این بخش، سفرنامهی تهران به بلوچستان کاستگرخان مورد بررسی قرار گرفته است. کاستگرخان در سال 1298 ه. ق / 1881 م از طرف دربار ناصری مأمور بررسی مسیر راه تهران به بلوچستان گردید. در آن سال ها نمایندهی انگلستان، مرزهای شرقی ایران را علامت گذاری کرد و قراردادی را با دولت ایران امضاء نمود که طبق آن، منطقهی بلوچستان به دو قسمت تقسیم گردید. بعد از این قرارداد بود که نفوذ انگلستان در شرق ایران بیشتر شد و گزارشهایی مبنی بر تحرک نیروهای طرفدار انگلستان به دربار مخابره گردید. | بخش دوم: سفرنامههای آلبرت کاستگر خان - این بخش شامل دو فصل است. فصل اول به ارائهی گزارش سفر آلبرت کاستگرخان به مازندران می پردازد. وی از جانب ناصرالدین شاه در سال 1277 ه.ق / 1861 م، برای مطالعهی راههای مازندران، سواحل دریاری خزر و ایجاد راه شوسه، به شمال کشور اعزام شد. کاستگر با مطالعهی دقیق منطقه و برآوردهای مهندسی، هزینهی احتمالی ساخت راه تهران به مازندران را به عرض شاه رساند و نقشههایی از این مسیر تدوین کرد. او همچنین گزارشی کوتاه از تجربه سفر خود تهیه و برای دوستش به آلمان ارسال کرد تا در نشریهی انجمن جغرافیایی برلین به چاپ برسد. در فصل دوم این بخش، سفرنامهی تهران به بلوچستان کاستگرخان مورد بررسی قرار گرفته است. کاستگرخان در سال 1298 ه. ق / 1881 م از طرف دربار ناصری مأمور بررسی مسیر راه تهران به بلوچستان گردید. در آن سال ها نمایندهی انگلستان، مرزهای شرقی ایران را علامت گذاری کرد و قراردادی را با دولت ایران امضاء نمود که طبق آن، منطقهی بلوچستان به دو قسمت تقسیم گردید. بعد از این قرارداد بود که نفوذ انگلستان در شرق ایران بیشتر شد و گزارشهایی مبنی بر تحرک نیروهای طرفدار انگلستان به دربار مخابره گردید. |