۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ی های ' به 'یهای ') |
|||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = NURآداب و مراحل سلوک الهیJ1.jpg | | تصویر =NURآداب و مراحل سلوک الهیJ1.jpg | ||
| عنوان = آداب و مراحل سلوک الهی | | عنوان =آداب و مراحل سلوک الهی | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[حقیقی، کریم محمود]] | [[حقیقی، کریم محمود]] | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = فلاح | | ناشر =فلاح | ||
| مکان نشر = ایران - شیراز | | مکان نشر =ایران - شیراز | ||
| سال نشر = 1374ش | | سال نشر =1374ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00000AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00000AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = سوم | | چاپ =سوم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 4 | | تعداد جلد =4 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''آداب و مراحل سلوک الهی'''، یا '''آداب سلوک قرآنی'''، اثر [[حقیقی، کریم محمود|کریم محمود حقیقی]]، مجموعهای است از چهار دفتر که یک دوره اخلاق عملی را به زبان ساده و غیرفنی که از قرآن و حدیث ریشه گرفته است به مخاطب ارائه میدهد. | '''آداب و مراحل سلوک الهی'''، یا'''آداب سلوک قرآنی'''، اثر [[حقیقی، کریم محمود|کریم محمود حقیقی]]، مجموعهای است از چهار دفتر که یک دوره اخلاق عملی را به زبان ساده و غیرفنی که از قرآن و حدیث ریشه گرفته است به مخاطب ارائه میدهد. | ||
سه دفتر اول اخلاق و یا حداکثر اخلاق عرفانی است و نه عرفان، و دفتر چهارم به عرفان نظری اختصاص یافته است. | سه دفتر اول اخلاق و یا حداکثر اخلاق عرفانی است و نه عرفان، و دفتر چهارم به عرفان نظری اختصاص یافته است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
نگارنده معمولا هر بخش را با قرآن سر میگیرد و با حدیث و اشعار فارسی پیش میبرد. وی بر آن است که | نگارنده معمولا هر بخش را با قرآن سر میگیرد و با حدیث و اشعار فارسی پیش میبرد. وی بر آن است که نوشتهاش تفسیر موضوعی قرآن استم. نثر کتاب آهنگین و مسجع است اما غیراستادانه افتاده است و گاه برخی کاربردهای زبانی متروک در آن دیده میشود. نویسنده جز قرآن به منبع دیگری اشاره نمیکند مگر یکی دو بار. نکته دیگر اینکه این کتاب درخور توده مردم است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
===دفتر دوم=== | ===دفتر دوم=== | ||
در این دفتر نخست به مذمت دنیا و دنیاپرستی میپردازد و با آوردن آیات و احادیث و امثال و داستانهایی میکوشد مخاطب را به ناپسندی دنیاپرستی آگاه کند. آنگاه به تذکرات | در این دفتر نخست به مذمت دنیا و دنیاپرستی میپردازد و با آوردن آیات و احادیث و امثال و داستانهایی میکوشد مخاطب را به ناپسندی دنیاپرستی آگاه کند. آنگاه به تذکرات نهگانهای در معالجت حب دنیا میپردازد. پس از آن از دنیای ستوده یاد میکند و وجه پسند و ناپسند آن را میآورد. | ||
نویسنده در ادامه، گناهان زیر را شرح و شماره میکند: شرک به خدا، تقل نفس، نافرمانی پدر و مادر، ربا، اتهام ناروا به زن پارسا، گریز از جبهه جهاد، خود بزرگبینی، حسد، آرزوی دراز، کینه ورزی، دروغ، غیبت، سخن چینی، نفاق و دو زبانی، سرزنش، مدح بی جا، نجوا، شوخی و تمسخر، پرگویی و بیهوده گویی. | نویسنده در ادامه، گناهان زیر را شرح و شماره میکند: شرک به خدا، تقل نفس، نافرمانی پدر و مادر، ربا، اتهام ناروا به زن پارسا، گریز از جبهه جهاد، خود بزرگبینی، حسد، آرزوی دراز، کینه ورزی، دروغ، غیبت، سخن چینی، نفاق و دو زبانی، سرزنش، مدح بی جا، نجوا، شوخی و تمسخر، پرگویی و بیهوده گویی. | ||
سپس به معاشرت و لغزشهای ناشی از آن، مجلس گنه، مجالست با دل مردگان، مجالست با ثرومندان، مجادله، لزوم حفظ صله رحم حتی با نزدیگان ناسازگار و موارد کناره گزینی از مردم میپردازد. | سپس به معاشرت و لغزشهای ناشی از آن، مجلس گنه، مجالست با دل مردگان، مجالست با ثرومندان، مجادله، لزوم حفظ صله رحم حتی با نزدیگان ناسازگار و موارد کناره گزینی از مردم میپردازد. | ||
==دفتر سوم== | ===دفتر سوم=== | ||
نویسنده در این دفتر از صفات بایسته و آنچه باید بدان آراسته بود میگوید و از این رهگذر به نکات زیر میپردازد: زهد، دوری از معاشرت بی جا، سکوت، قدرشناسی، نعمت، قناعت، رضایت، توکل، جمع توکل و تلاش، تواضع، صبر بر درد، صبر بر عبادت، صبر بر مصیبت، صبر بر معصیت، صبر بر ازار مردم، صبر بر فقر، صبر بر لقای پروردگار، صبر توفیق الهی است، نتیجه صبر، تفکر و ژرف اندیشی، یقین، ریاضت، استقامت، خوف و رجا، حسن ظن به خدا، وفای به عهد، امر به معروف و نهی از منکر، شرایط آن، خدمت به خلق خدا، حلم و فرونشاندن خشم، آزرم و صیانت چشم، صله رحم، خوش خلقی و سازگاری، معاضرت خوب در غیر معصیت، استغنا و بی نیازی از مردم و مراقبه و محاسبه. | نویسنده در این دفتر از صفات بایسته و آنچه باید بدان آراسته بود میگوید و از این رهگذر به نکات زیر میپردازد: زهد، دوری از معاشرت بی جا، سکوت، قدرشناسی، نعمت، قناعت، رضایت، توکل، جمع توکل و تلاش، تواضع، صبر بر درد، صبر بر عبادت، صبر بر مصیبت، صبر بر معصیت، صبر بر ازار مردم، صبر بر فقر، صبر بر لقای پروردگار، صبر توفیق الهی است، نتیجه صبر، تفکر و ژرف اندیشی، یقین، ریاضت، استقامت، خوف و رجا، حسن ظن به خدا، وفای به عهد، امر به معروف و نهی از منکر، شرایط آن، خدمت به خلق خدا، حلم و فرونشاندن خشم، آزرم و صیانت چشم، صله رحم، خوش خلقی و سازگاری، معاضرت خوب در غیر معصیت، استغنا و بی نیازی از مردم و مراقبه و محاسبه. | ||
==دفتر چهارم== | ===دفتر چهارم=== | ||
چنانکه گذشت، نویسنده در سه دفتر پیشین به اخلاق عملی پرداخت. در این دفتر از عرفان نظری میگوید این است که دفتر کنونی به کار عوام | چنانکه گذشت، نویسنده در سه دفتر پیشین به اخلاق عملی پرداخت. در این دفتر از عرفان نظری میگوید این است که دفتر کنونی به کار عوام نمیآید و گویی مخاطب نویسنده عوض میشود. این از شگفتیهای این مجمخوعه است. | ||
باری موضوعی انی دفتر صفات و افعال خداوند در آفاق و انفس است، از این رهگذر نخست از کلام خدا و تجلی فعلی و صفات خداوند در کلامش میگوید. آنگاه به دیرینگی و پیوستگی تجلی در هستی میپردازد، سپس به اسم و مسمی اشاره میکند و یادآور میشود که هستی چون اسم خداست که بدان دلالت دارد بی آنکه با آن یکی باشد. پس از این صفات هفتگانه و صفات امهات خداوند را نام میبرد و از قبض و بسط دل عارف میگوید. | باری موضوعی انی دفتر صفات و افعال خداوند در آفاق و انفس است، از این رهگذر نخست از کلام خدا و تجلی فعلی و صفات خداوند در کلامش میگوید. آنگاه به دیرینگی و پیوستگی تجلی در هستی میپردازد، سپس به اسم و مسمی اشاره میکند و یادآور میشود که هستی چون اسم خداست که بدان دلالت دارد بی آنکه با آن یکی باشد. پس از این صفات هفتگانه و صفات امهات خداوند را نام میبرد و از قبض و بسط دل عارف میگوید. | ||
سپس از تجلی آفاقی یاد میکند و اشاره میکند که همه چیز روی به سوی | سپس از تجلی آفاقی یاد میکند و اشاره میکند که همه چیز روی به سوی خدا دارد، هر موجودی به گونهای جان دارد و گویاست و تسبیح خدا میکند آنگاه علم بشر را مکاشفه عالم وجود میخواند و به چگونگی نزول اسماء، مرکز عالم وجود و اینکه ملک به ملکوت و ملکوت به جبروت و جبروت به خداوند قائم است میپردازد. پس از آن اشاره میکند که عالم خلق مظهر صفات خواوند است و عالم شهود را اصالتی نیست و آنچه هست جلوه و نمودی از عالم امر و غیب است. | ||
چون به اینجا میرسد از سیر آفاقی میگوید و به تجلی برخی صفات خداوند در طبیعت میپردازد مانند: قائم، عالم، احمد و قادر، سپس به مزیت آدمی در معرفت اسماءالله اشاره میکند و از بیشماری اسماء خدا میگوید. | چون به اینجا میرسد از سیر آفاقی میگوید و به تجلی برخی صفات خداوند در طبیعت میپردازد مانند: قائم، عالم، احمد و قادر، سپس به مزیت آدمی در معرفت اسماءالله اشاره میکند و از بیشماری اسماء خدا میگوید. | ||
وحد اسماء، عینیت صفات و ذات، اولین تجلی در هستی یعنی نور محمدی، نکاتی راجع به اسماء، معنای حمد، مراحل حمد، اسمایی که با تمام موجودات عالم تجلی دارند یعنی رحمن، رب، شهید، ظاهر و محیط و اینکه کمالات موجودات عین کمال حق تعالی است، نکات | وحد اسماء، عینیت صفات و ذات، اولین تجلی در هستی یعنی نور محمدی، نکاتی راجع به اسماء، معنای حمد، مراحل حمد، اسمایی که با تمام موجودات عالم تجلی دارند یعنی رحمن، رب، شهید، ظاهر و محیط و اینکه کمالات موجودات عین کمال حق تعالی است، نکات دیگر این دفتر است<ref>رفیعی، بهروز، ص3-7</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]] | |||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||