امت و ملت در اندیشه امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

اصطلاح ملت به عنوان واژه ای امروزی نسبت خاصی با اصطلاح امت به عنوان واژه ای اسلامی دارد؛ و امت به جمعیتی گفته می‌شود که دارای مقصدی واحد بوده و به واسطه آن با یکدیگر مربوط و متحد شده باشند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که امت و ملت نه تنها از هم منفک نیستند، بلکه دو وجهه از یک امر و مکمل یکدیگرند. به عبارت دیگر به اعتقادات و احکام دینی یک اجتماع، ملت گفته می‌شود و مردمی که صاحب این اعتقادند امت خوانده می‌شوند.

[[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی(ره)]] به عنوان متفکری اسلامی، در سیطره نظری و عملی خود همواره نگاه امت مدارانه ای به موضوعات سیاسی داشته و با اقدام به تشکیل حکومت درصدد تحقق امت اسلامی و آرمان‌های جهان شمول اسلامی خود برآمده است. از طرفی ملت ایران به عنوان یک واحد سیاسی همواره مورد توجه خاص ایشان بوده است و از سوی دیگر ایشان با درپیش گرفتن سیاستی خاص بین این مهم و آرمان سیاسی اسلام- یعنی امت اسلامی- پیوند عمیقی برقرار کرده است.

دیدگاه امام درباره ملی گرایی از نگرش خاص ایشان به سیاست و حکومت قابل فهم است. با بررسی آرای ایشان درباره ملی گرایی، دو گرایش مشخص قابل مشاهده است. گرایش غالب، ملی گرایی به عنوان ایدئولوژی مقابل اسلام و ارزش‌های دینی است که ایشان به دلایل دینی و اجتماعی آن را مردود می‌داند. گرایش دوم، ملی گرایی به عنوان پدیده ای میهن دوستانه و در جهت استقلال و حاکمیت ملی است که مورد تأیید است. آن چه ایشان از تبعات و آثار ملی گرایی در جوامع اسلامی می بیند ضدیت آن با ارزش‌های اسلامی است. از نظر ایشان، ملی گرایی، اخوت و برادری بین مسلمین را به هم زده و در یک کلام مقابل اسلام قرار گرفته است. لذا همواره بر اسلامی بودن امور و نه ملی بودن آن‌ها اشاره تأکید می‌نماید و این ضدیت در وجوه ذیل بیان شده است:

1-ملی گرایی به عنوان ایده ای استعماری و در جهت منافع غرب