مجموعه آثار حسام‌الدين خويی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مجموعه آثار حسام‌الدین خویی''' مجموعه‌ای است از هفت اثر منظوم و منثور، از حسام‌الدین حسن بن عبدالمؤمن خویی (زنده در 709ق) متخلص به حسام، ملقب به حسام‌الدین و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم که با مقدمه، تحقیق و تصحیح صغری | '''مجموعه آثار حسام‌الدین خویی''' مجموعه‌ای است از هفت اثر منظوم و منثور، از [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین حسن بن عبدالمؤمن خویی]] (زنده در 709ق) متخلص به حسام، ملقب به [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم که با مقدمه، تحقیق و تصحیح [[عباسزاده، صغری|صغری عباسزاده]]، منتشر شده است. | ||
از آنجا که حسام‌الدین یکی از منشیان و شاعران چیره‌دست در زبان فارسی است و در عصری زندگی می‌کند که گرایش به تصنع و تکلف از امتیازات هر نویسنده یا شاعر ممتاز همان عصر می‌باشد، لذا وی از این رهگذر، نه تنها بی‌بهره نمانده، بلکه خود از مروجین نیز می‌باشد<ref>مقدمه مصحح، ص17- 18</ref>. | از آنجا که [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] یکی از منشیان و شاعران چیره‌دست در زبان فارسی است و در عصری زندگی می‌کند که گرایش به تصنع و تکلف از امتیازات هر نویسنده یا شاعر ممتاز همان عصر می‌باشد، لذا وی از این رهگذر، نه تنها بی‌بهره نمانده، بلکه خود از مروجین نیز می‌باشد<ref>مقدمه مصحح، ص17- 18</ref>. | ||
وی دارای هفت اثر شناخته شده می‌باشد که از این مجموع، سه اثر منظوم و چهار اثر دیگر، منثور می‌باشد که در این کتاب، گردآوری شده است. این آثار عبارتند از: | وی دارای هفت اثر شناخته شده می‌باشد که از این مجموع، سه اثر منظوم و چهار اثر دیگر، منثور می‌باشد که در این کتاب، گردآوری شده است. این آثار عبارتند از: | ||
# نصیب الفتیان: حسام‌الدین دومین شخصیت بعد از ابونصر فراهی است که نصاب‌نویسی را شروع کرده است<ref>همان، ص21</ref>. وی در این منظومه، علاوه از رعایت دقیق به کاربردن لغات عربی به فارسی، در عین حال مصنوع و متکلف بودن ابیات را بر خود ملزوم دانسته است<ref>همان، ص23</ref>. | # نصیب الفتیان: [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] دومین شخصیت بعد از ابونصر فراهی است که نصاب‌نویسی را شروع کرده است<ref>همان، ص21</ref>. وی در این منظومه، علاوه از رعایت دقیق به کاربردن لغات عربی به فارسی، در عین حال مصنوع و متکلف بودن ابیات را بر خود ملزوم دانسته است<ref>همان، ص23</ref>. | ||
# تحفه حسام: دومین منظومه حسام‌الدین است که فرهنگ منظوم ترکی به فارسی می‌باشد که تعداد 23 بیت از آن در دست می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | # تحفه حسام: دومین منظومه [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] است که فرهنگ منظوم ترکی به فارسی می‌باشد که تعداد 23 بیت از آن در دست می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | ||
# ملتمسات: بنابه اظهار حسام‌الدین در دیباچه اندک که به نثر دارد، این رساله، مشتمل است بر صد و اند قطعه و رباعی که در باب ملتمسات متفرق از سلطان عصر، سروده است<ref>همان، ص28</ref>. | # ملتمسات: بنابه اظهار [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] در دیباچه اندک که به نثر دارد، این رساله، مشتمل است بر صد و اند قطعه و رباعی که در باب ملتمسات متفرق از سلطان عصر، سروده است<ref>همان، ص28</ref>. | ||
# نزهة الکتاب: نخستین تألیف حسام‌الدین است که مشتمل بر چهار قسم می‌باشد: قسم اول، مشتمل بر صد آیت در اغراض متفاوت؛ قسم دوم محیط بر صد کلمه از احادیث مصطفی(ص) در اغراض متباین؛ قسم سوم جامع بر صد کلمه از نصایح خلفا و موجزات الفاظ فصحا در مآرب متفرق و قسم چهارم، حاوی صد بیت تازی مترجم به صد بیت پارسی در مطالب مختلف<ref>ر.ک: همان، ص29- 30</ref>. | # نزهة الکتاب: نخستین تألیف [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] است که مشتمل بر چهار قسم می‌باشد: قسم اول، مشتمل بر صد آیت در اغراض متفاوت؛ قسم دوم محیط بر صد کلمه از احادیث مصطفی(ص) در اغراض متباین؛ قسم سوم جامع بر صد کلمه از نصایح خلفا و موجزات الفاظ فصحا در مآرب متفرق و قسم چهارم، حاوی صد بیت تازی مترجم به صد بیت پارسی در مطالب مختلف<ref>ر.ک: همان، ص29- 30</ref>. | ||
# قواعد الرسائل: در این رساله، مطالب ارزنده‌ای بیان شده و ارزش تاریخی آن، بیش از ارزش ادبی آن است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | # قواعد الرسائل: در این رساله، مطالب ارزنده‌ای بیان شده و ارزش تاریخی آن، بیش از ارزش ادبی آن است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | ||
# رسوم الرسائل: ششمین رساله حسام‌الدین است که آن را در فن رسائل، بعد از قواعد الرسائل، انشاء کرده است<ref>همان، ص39</ref>. | # رسوم الرسائل: ششمین رساله [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] است که آن را در فن رسائل، بعد از قواعد الرسائل، انشاء کرده است<ref>همان، ص39</ref>. | ||
# غنیة الکاتب: که آن را به والد خود، تقدیم کرده است<ref>همان، ص40</ref>. | # غنیة الکاتب: که آن را به والد خود، تقدیم کرده است<ref>همان، ص40</ref>. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۴
| مجموعه آثار حسام الدين خويی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن (نويسنده) عباسزاده، صغری (مصحح و مقدمه‌نويس) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1379ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-6781-48-9 |
| موضوع | حسام خویی، حسن بن عبد المومن، قرن 7ق. - شعر فارسی - قرن 7ق. - نثر فارسی - قرن 7ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 5177 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مجموعه آثار حسام‌الدین خویی مجموعه‌ای است از هفت اثر منظوم و منثور، از حسام‌الدین حسن بن عبدالمؤمن خویی (زنده در 709ق) متخلص به حسام، ملقب به حسام‌الدین و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم که با مقدمه، تحقیق و تصحیح صغری عباسزاده، منتشر شده است.
از آنجا که حسام‌الدین یکی از منشیان و شاعران چیره‌دست در زبان فارسی است و در عصری زندگی می‌کند که گرایش به تصنع و تکلف از امتیازات هر نویسنده یا شاعر ممتاز همان عصر می‌باشد، لذا وی از این رهگذر، نه تنها بی‌بهره نمانده، بلکه خود از مروجین نیز می‌باشد[۱].
وی دارای هفت اثر شناخته شده می‌باشد که از این مجموع، سه اثر منظوم و چهار اثر دیگر، منثور می‌باشد که در این کتاب، گردآوری شده است. این آثار عبارتند از:
- نصیب الفتیان: حسام‌الدین دومین شخصیت بعد از ابونصر فراهی است که نصاب‌نویسی را شروع کرده است[۲]. وی در این منظومه، علاوه از رعایت دقیق به کاربردن لغات عربی به فارسی، در عین حال مصنوع و متکلف بودن ابیات را بر خود ملزوم دانسته است[۳].
- تحفه حسام: دومین منظومه حسام‌الدین است که فرهنگ منظوم ترکی به فارسی می‌باشد که تعداد 23 بیت از آن در دست می‌باشد[۴].
- ملتمسات: بنابه اظهار حسام‌الدین در دیباچه اندک که به نثر دارد، این رساله، مشتمل است بر صد و اند قطعه و رباعی که در باب ملتمسات متفرق از سلطان عصر، سروده است[۵].
- نزهة الکتاب: نخستین تألیف حسام‌الدین است که مشتمل بر چهار قسم می‌باشد: قسم اول، مشتمل بر صد آیت در اغراض متفاوت؛ قسم دوم محیط بر صد کلمه از احادیث مصطفی(ص) در اغراض متباین؛ قسم سوم جامع بر صد کلمه از نصایح خلفا و موجزات الفاظ فصحا در مآرب متفرق و قسم چهارم، حاوی صد بیت تازی مترجم به صد بیت پارسی در مطالب مختلف[۶].
- قواعد الرسائل: در این رساله، مطالب ارزنده‌ای بیان شده و ارزش تاریخی آن، بیش از ارزش ادبی آن است[۷].
- رسوم الرسائل: ششمین رساله حسام‌الدین است که آن را در فن رسائل، بعد از قواعد الرسائل، انشاء کرده است[۸].
- غنیة الکاتب: که آن را به والد خود، تقدیم کرده است[۹].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.