تيسير التفسير (قطان): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده: متون تفاسیر]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۱
تيسير التفسير (قطان) | |
---|---|
پدیدآوران | قطان، ابراهیم (نويسنده) |
ناشر | [بی نا] |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 7 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تيسير التفسير، نوشته ابراهیم قطان (متوفای 1404ق)، ادیب، قاضی و شاعر اردنی است.
تفسیر یادشده از جمله تفسیرهای ارزشمند نوشتهشده در عصر حاضر است که آسانی عبارت و روان بودن مطالب، آن را از سایر تفسیرها متمایز ساخته است[۱]. ازآنجاکه مخاطبان تفاسیر موجود غالبا متخصصان بوده و قابلیت بهرهگیری کمتری برای سایر مخاطبان داشته، نویسنده بر آن شده تا تفسیری مختصر و بدون ذکر اصطلاحات علمی و لغوی و همچنین خالی از مباحث جدالانگیز و پراکنده را برای استفاده عموم مخاطبان تألیف نماید؛ ازاینرو تلاش کرده است حتیالامکان عبارات این تفسیر بهصورت ساده و روشن و قابل فهم برای عموم باشد[۲].
وی عمده مطالب کتاب را با تکیه بر تفاسیر اصلی به نگارش درآورده و مطلب جدیدی افزون بر آنچه در آنها وجود دارد، نیاورده است[۳].
روش نویسنده در این تفسیر از قرار زیر است: ذکر شماره سوره، ذکر مدنی یا مکی بودن آن، ذکر تاریخ سوره و چگونگی نزول آن (بهصورت متفرق یا کامل)، ذکر سبب نزول آن، ارتباط سوره با سایر سورهها، بیان شیوه سوره در پرداختن به مسائل و احکام، ذکر مهمترین مسائلی که سوره به آن پرداخته و...[۴].
نویسنده نخست آیه یا دستهای آیات از سوره مورد نظر را ذکر نموده، سپس در بیشتر موارد به بیان معنای برخی از مفردات آن پرداخته است. وی در ادامه فرازهایی از آیه مورد بحث را آورده و توضیحاتی را درباره آن ذکر کرده است[۵]. او گاهی قبل از آغاز به تفسیر، توضیحاتی مختصر پیرامون سوره مورد بحث داده است[۶]. نویسنده علاوه بر ذکر شأن نزول برخی آیات[۷]، در مواردی نیز به ذکر قرائتهای مختلف برخی عبارات اشاره کرده است[۸].
نکته جالب توجه در این تفسیر آن است که نویسنده در هیچ جای کتاب نقلهای خود را اعم از روایات، احادیث و سخنان دیگر علما، مستند به مصادر نکرده است[۹]. همچنین هیچ اشارهای به منابع تاریخی که مطالبی را از آنها نقل کرده، ننموده است[۱۰].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- ناصری، عبدالعزیز، «منهج الشيخ إبراهيم القطان في تفسيره تيسير التفسير»، جامعة العلوم الإسلامية العالمية، 2011م.