۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاريخ الوزراء'''، تألیف نجم‌الدين ابوالرجاء قمى، به زبان فارسی در سرگذشت، بعضى از وزيران دوره‌ى سلجوقى مى‌باشد. | '''تاريخ الوزراء'''، تألیف [[ابوالرجاء قمی، نجم‌‌الدین|نجم‌الدين ابوالرجاء قمى،]] به زبان فارسی در سرگذشت، بعضى از وزيران دوره‌ى سلجوقى مى‌باشد. | ||
نخستين كسى كه به تفصيل درباره‌ى اين كتاب تحقيق كرد، كنت | |||
نخستين كسى كه به تفصيل درباره‌ى اين كتاب تحقيق كرد، [[كنت لوتر]]، مستشرق امريكايى، بود. او در تحقيق خود به هويت نویسنده‌ى كتاب پى نبرد؛ ولى دانشجويى، به نام [[استيون چارلز فير بنكز]]، كه پايان نامه‌ى دكترى خود را به راهنمايى او مى‌گذراند، ضمن مطالعه‌ى مقدمه‌ى مرزبان نامه وراوينى، كه در آن، در ميان كتاب‌هاى مهم، از نفثه‌المصدور، تألیف انوشروان بن خالد، نام برده و از ذيلى كه [[ابوالرجاء قمی، نجم‌‌الدین|نجم‌الدين ابوالرجاء قمى]] بر اين كتاب نوشته با ستايش تمام ياد كرده است، در مى‌يابد كه اين ذيل اهميت كتاب تاريخ‌الوزراء و نویسنده‌ى آن [[ابوالرجاء قمی، نجم‌‌الدین|نجم‌الدين ابوالرجاء قمى]] است كه وراوينى به جاى آن «نجم‌الدين ابوالرضا» آورده است. | |||
== انگيزه تألیف == | == انگيزه تألیف == | ||
نجم‌الدين ابوالرجاء قمى مؤلف ى راستگو و بيزار از تملق بود. اين كتاب را، نه به حكم پادشاهان سلجوقى يا وزيران و اميران آن‌ها، بلكه چنان كه در مقدمه اشاره مى‌كند، به درخواست «دوستى عزيز» تألیف كرده است. | [[ابوالرجاء قمی، نجم‌‌الدین|نجم‌الدين ابوالرجاء قمى]] مؤلف ى راستگو و بيزار از تملق بود. اين كتاب را، نه به حكم پادشاهان سلجوقى يا وزيران و اميران آن‌ها، بلكه چنان كه در مقدمه اشاره مى‌كند، به درخواست «دوستى عزيز» تألیف كرده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نجم‌الدين كتاب خود را به بخش‌هایى تقسيم كرده و هر بخش را به يكى از وزراى هفده گانه اختصاص داده است. (از دوره‌ى دوم وزارت قوام‌الدين ابوالقاسم درگزينى تا پايان وزارت عزيزالدين كاشى است)، به اين ترتيب كه ذيل نام هر وزير به احوال او اشاره مى‌كند و سپس به شرح احوال و اعمال صاحبان مناصب ديگر زمان تصدى او مى‌پردازد. منبع اصلى او هم مشاهدات خود و هم رواياتى است كه از اشخاص ثقه شنيده و به صحت آن‌ها اطمينان كرده است. اما او علاوه بر نقل وقايع، به تحليل و داورى در باب حوادث پرداخته و از برخى دسته‌بندى‌ها و دسيسه‌چينى‌هاى دربار سلجوقيان پرده برداشته است. | [[ابوالرجاء قمی، نجم‌‌الدین|نجم‌الدين]] كتاب خود را به بخش‌هایى تقسيم كرده و هر بخش را به يكى از وزراى هفده گانه اختصاص داده است. (از دوره‌ى دوم وزارت قوام‌الدين ابوالقاسم درگزينى تا پايان وزارت عزيزالدين كاشى است)، به اين ترتيب كه ذيل نام هر وزير به احوال او اشاره مى‌كند و سپس به شرح احوال و اعمال صاحبان مناصب ديگر زمان تصدى او مى‌پردازد. منبع اصلى او هم مشاهدات خود و هم رواياتى است كه از اشخاص ثقه شنيده و به صحت آن‌ها اطمينان كرده است. اما او علاوه بر نقل وقايع، به تحليل و داورى در باب حوادث پرداخته و از برخى دسته‌بندى‌ها و دسيسه‌چينى‌هاى دربار سلجوقيان پرده برداشته است. | ||
وى وقايع تاريخى را درست از جايى آغاز كرده كه انوشروان بن خالد كتاب خود، نفثه‌المصدور، را به آن پايان داده است. عزيزالدين از وزرايى است كه اندكى قبل از انقراض سلجوقيان (590ق) به اين مقام دست يافت. | وى وقايع تاريخى را درست از جايى آغاز كرده كه انوشروان بن خالد كتاب خود، نفثه‌المصدور، را به آن پايان داده است. عزيزالدين از وزرايى است كه اندكى قبل از انقراض سلجوقيان (590ق) به اين مقام دست يافت. | ||