۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
←وابسته‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | ابن المعتز، عبدالله بن محمد | ||
م‍رت‍ض‍ی بالله، خ‍ل‍ی‍ف‍ه ع‍ب‍اس‍ی | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |22 شعبان 247ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |سامرا | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |2 ربيع‌الثانى 296ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |ابوالحسن احمد بن سعيد دمشقى | ||
محمد بن عمران بن زياد | |||
حسن بن عليل عنزى | |||
احمد بن صالحة بن ابى‌فنن | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[طبقات شعراء المحدثین]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03333AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۵: | خط ۴۱: | ||
'''ابن معتز، ابوالعباس عبدالله بن محمد'''(22 شعبان 247 - 2 ربيع‌الثانى 296ق / 31 اكتبر 861 - 29 دسامبر 908م)، شاعر، اديب، راوى و نقاد بزرگ شعر و ادب عرب در عصر دوم عباسى بوده است. | '''ابن معتز، ابوالعباس عبدالله بن محمد'''(22 شعبان 247 - 2 ربيع‌الثانى 296ق / 31 اكتبر 861 - 29 دسامبر 908م)، شاعر، اديب، راوى و نقاد بزرگ شعر و ادب عرب در عصر دوم عباسى بوده است. | ||
== | ==ولادت== | ||
وى در سامرا كه در آن روزگار مركز حكومت عباسيان بود، از مادرى ظاهراً رومى‌نژاد به دنيا آمد. تقريباً 5 ساله بود كه پدرش با لقب المعتز بالله، به‌عنوان سيزدهمین خليفه عباسى، زمام امور را به دست گرفت. معتز، شيفته شعر و موسيقى بود و در این دو فن دستى داشت و بيشتر اوقات خود را با شاعران و خوانندگان و نوازندگان سپرى مى‌ساخت؛ ازاين‌رو، شگفت نمى‌نمايد كه طبع شعر ابن معتز از اوان كودكى و نوجوانى شكوفا شود و در همان روزگار اشعارى نيز بسرايد. | وى در سامرا كه در آن روزگار مركز حكومت عباسيان بود، از مادرى ظاهراً رومى‌نژاد به دنيا آمد. تقريباً 5 ساله بود كه پدرش با لقب المعتز بالله، به‌عنوان سيزدهمین خليفه عباسى، زمام امور را به دست گرفت. معتز، شيفته شعر و موسيقى بود و در این دو فن دستى داشت و بيشتر اوقات خود را با شاعران و خوانندگان و نوازندگان سپرى مى‌ساخت؛ ازاين‌رو، شگفت نمى‌نمايد كه طبع شعر ابن معتز از اوان كودكى و نوجوانى شكوفا شود و در همان روزگار اشعارى نيز بسرايد. | ||
==مهاجرت== | ==مهاجرت== | ||
ابن معتز 8 سال بيشتر نداشت كه امیران ترك، پدرش را از مقام خلافت عزل كرده، به قتل رسانيدند و او را همراه مادربزرگش و چند تن ديگر از فرزندان خلفا به مكه تبعيد كردند. حدود یک سال بعد، المعتمد بالله (256 - 279ق / 870 - 892م) به خلافت | ابن معتز 8 سال بيشتر نداشت كه امیران ترك، پدرش را از مقام خلافت عزل كرده، به قتل رسانيدند و او را همراه مادربزرگش و چند تن ديگر از فرزندان خلفا به مكه تبعيد كردند. حدود یک سال بعد، المعتمد بالله (256 - 279ق / 870 - 892م) به خلافت رسيد و آنان را به سامرا بازگردانيد. از آن پس، جده‌اش زير نظر معتمد، سرپرستى او را بر عهده گرفت | ||
== | ==تحصیلات== | ||
ابوالحسن احمد بن سعيد دمشقى كه به تعليم و تربيت فرزندان معتز گماشته شده بود، مربى و استاد اختصاصى او گرديد. رفته رفته، خانه وى مركز تجمع علما و ادبا گرديد و دانشمندان بنام آن سامان، از جمله محمد بن عمران بن زياد، حسن بن عليل عنزى، احمد بن صالحة بن ابى‌فنن، پيوسته به مجلس او آمد و شد داشتند و علوم و فنون مرسوم آن زمان را به امیرزاده عباسى تعليم مى‌دادند. [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، نحوى بزرگ مكتب بصره، بسيار در مجلس او حاضر مى‌شد و گاه چندين روز نزد وى اقامت مى‌كرد. فصحاى عرب و علماى لغت نيز كه وارد سامرا مى‌شدند، نزد ابن معتز مى‌رفتند و او آنان را به گرمى | ابوالحسن احمد بن سعيد دمشقى كه به تعليم و تربيت فرزندان معتز گماشته شده بود، مربى و استاد اختصاصى او گرديد. رفته رفته، خانه وى مركز تجمع علما و ادبا گرديد و دانشمندان بنام آن سامان، از جمله محمد بن عمران بن زياد، حسن بن عليل عنزى، احمد بن صالحة بن ابى‌فنن، پيوسته به مجلس او آمد و شد داشتند و علوم و فنون مرسوم آن زمان را به امیرزاده عباسى تعليم مى‌دادند. [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، نحوى بزرگ مكتب بصره، بسيار در مجلس او حاضر مى‌شد و گاه چندين روز نزد وى اقامت مى‌كرد. فصحاى عرب و علماى لغت نيز كه وارد سامرا مى‌شدند، نزد ابن معتز مى‌رفتند و او آنان را به گرمى می‌پذيرفت و از ايشان نكات بسيارى مى‌آموخت. | ||
اين محافل علمى و ادبى كه در منزل ابن معتز تشكيل مى‌يافت، چنان جاذبه‌اى داشت كه [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذرى]] را واداشت مصرانه برای تعليم این امیرزاده اعلام آمادگى كند. ابن معتز در اشعارى كه در 13 سالگى خطاب به استادش دمشقى سروده، ادعا كرده است كه علوم و فنون مرسوم را چندان فراگرفته كه در هر رشته و زمینه‌اى كه اراده كند، مى‌تواند سرآمد اقران و يگانه دوران گردد. | اين محافل علمى و ادبى كه در منزل ابن معتز تشكيل مى‌يافت، چنان جاذبه‌اى داشت كه [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذرى]] را واداشت مصرانه برای تعليم این امیرزاده اعلام آمادگى كند. ابن معتز در اشعارى كه در 13 سالگى خطاب به استادش دمشقى سروده، ادعا كرده است كه علوم و فنون مرسوم را چندان فراگرفته كه در هر رشته و زمینه‌اى كه اراده كند، مى‌تواند سرآمد اقران و يگانه دوران گردد. | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۴: | ||
ابن معتز در 17 سالگى، جده خویش را از دست داد و از آن پس به مَطيره كه گردشگاهى در نزدیکى سامرا بود، نقل مكان كرد. اقامت وى در مطيره حدود 15 سال طول كشيد. بيشتر تأليفات ابن معتز يادگار همین دوران بوده و در اشعارى كه در سال‌هاى واپسين عمر سروده، از این دوران بسيار ياد كرده است. | ابن معتز در 17 سالگى، جده خویش را از دست داد و از آن پس به مَطيره كه گردشگاهى در نزدیکى سامرا بود، نقل مكان كرد. اقامت وى در مطيره حدود 15 سال طول كشيد. بيشتر تأليفات ابن معتز يادگار همین دوران بوده و در اشعارى كه در سال‌هاى واپسين عمر سروده، از این دوران بسيار ياد كرده است. | ||
ابن معتز با وجود ارادتى كه به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] اظهار مى‌كرد و اشعار فراوانى كه در مدح آن حضرت مى‌سرود و نيز | ابن معتز با وجود ارادتى كه به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] اظهار مى‌كرد و اشعار فراوانى كه در مدح آن حضرت مى‌سرود و نيز سروده‌هایى كه در رثاى امام حسین(ع) داشت. از اختلافات و مشاجرات علویان با عباسيان و شورش‌ها و قيام‌هاى آنان بر ضد حكومت عباسيان، سخت دل‌آزرده بود و سوگند ياد كرده بود كه اگر روزى دستش برسد، طالبيان را یکسره از میان بردارد. | ||
گویند ابن معتز، حنفى يا حنبلى‌مذهب بوده است، اما ظاهراً وى برای خود آراء به‌خصوص و مذهب ویژه‌اى داشته و نه تنها با فرقه‌هاى شيعى در ستيز بوده، بلكه با مذاهب عامه نيز كاملاً هم‌عقيده نبوده، هرچند نسبت به همه صحابه پيامبر اكرم(ص) ابراز احترام و از مقام آنان دفاع مى‌كرده است. | گویند ابن معتز، حنفى يا حنبلى‌مذهب بوده است، اما ظاهراً وى برای خود آراء به‌خصوص و مذهب ویژه‌اى داشته و نه تنها با فرقه‌هاى شيعى در ستيز بوده، بلكه با مذاهب عامه نيز كاملاً هم‌عقيده نبوده، هرچند نسبت به همه صحابه پيامبر اكرم(ص) ابراز احترام و از مقام آنان دفاع مى‌كرده است. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۸: | ||
ابن معتز از میان علوم و فنون گوناگون كه در آن زمان رايج بود، تنها به دانش موسيقى كه رابطه تنگاتنگ با شعر و شاعرى داشت و او از كودكى با آن خوگرفته بود، دل سپرد و موسيقى‌دانى نیکو از كار درآمد. [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى]] به‌رساله‌اى كه وى در باب موسيقى نوشته و سخت مورد تشویق یکى از ادباى هم‌روزگارش قرار گرفته، اشاره دارد. | ابن معتز از میان علوم و فنون گوناگون كه در آن زمان رايج بود، تنها به دانش موسيقى كه رابطه تنگاتنگ با شعر و شاعرى داشت و او از كودكى با آن خوگرفته بود، دل سپرد و موسيقى‌دانى نیکو از كار درآمد. [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى]] به‌رساله‌اى كه وى در باب موسيقى نوشته و سخت مورد تشویق یکى از ادباى هم‌روزگارش قرار گرفته، اشاره دارد. | ||
ابن معتز برای بيشتر اشعارى كه مى‌سروده، خود، آهنگ مى‌ساخته و گاه به مناسبتى برای اشعار ديگران نيز، چنانچه مورد توجهش قرار مى‌گرفته، آهنگ مى‌ساخته است. ابن معتز کتابى در شرح حال و احوال شاريه آوازه‌خوان كه از | ابن معتز برای بيشتر اشعارى كه مى‌سروده، خود، آهنگ مى‌ساخته و گاه به مناسبتى برای اشعار ديگران نيز، چنانچه مورد توجهش قرار مى‌گرفته، آهنگ مى‌ساخته است. ابن معتز کتابى در شرح حال و احوال شاريه آوازه‌خوان كه از معشوقه‌هایش بوده، پرداخته و [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى]] اخبار و آثار این كنيزك را از همین کتاب موسوم به اخبار شاريه نقل كرده است. وى کتاب جامعى نيز در علم موسيقى تأليف كرده است. | ||
ابن معتز با عده‌اى از شعرا و اهل ادب مكاتبه و مراسله و دادوستد شعرى و ادبى داشته است كه احمد بن خصيب، ابوالعباس احمد بن يحيى ثعلب، ابن منجم، على بن مهدى اصفهانى كسروى، قاسم بن احمد، ابوطيب نمیرى و عبيدالله بن طاهر از آن جمله‌اند. | ابن معتز با عده‌اى از شعرا و اهل ادب مكاتبه و مراسله و دادوستد شعرى و ادبى داشته است كه احمد بن خصيب، ابوالعباس احمد بن يحيى ثعلب، ابن منجم، على بن مهدى اصفهانى كسروى، قاسم بن احمد، ابوطيب نمیرى و عبيدالله بن طاهر از آن جمله‌اند. | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۵: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
# الآداب؛ | |||
# ارجوزة في تاريخ المعتضد بالله؛ | |||
# البديع؛ | |||
# ديوان؛ | |||
# رسائل ابن المعتز؛ | |||
# طبقات الشعراء المحدثين؛ | |||
# فصول التماثيل في تباشير السرور؛ | |||
# محاسن شعر ابى‌تمام و مساویه؛ | |||
# اخبار شارية؛ | |||
# اشعار الملوك؛ | |||
# الفصول القصار؛ | |||
# قصيده‌اى در بحر متقارب. | |||
برخى آثار ديگر به وى نسبت داده شده كه هيچ‌كدام يافت نشده است، همچون الجامع في الغناء؛ کتاب الجوارح و الصيد؛ حلى الاخبار (الاخيار)؛ رسالة في مدح الدنيا؛ کتاب الزهر و الرياض؛ سرقات الشعراء<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2881 لسانی فشارکی، محمدعلی، ج4، ص621-641]</ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
لسانی فشارکی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2881 لسانی فشارکی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377] | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[البديع (ابن المعتز)]] | |||
[[طبقات شعراء المحدثین]] | [[طبقات شعراء المحدثین]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:ادیبان]] | |||
[[رده:شاعران]] | |||